BEYAZ RUH♤KAYIP RUHLAR SERİSİ♤

4.BÖLÜM:KARDEŞ

Bölüm şarkısı: Simge Yankı baştan açın.

"İmkansızlık...Dünya'nın yaşam kuralıydı."
(Phen yazdım... çok hojtur bnc.)

Burak karşımda sırıtırken gözlerimi endişe bürüdü. Geçmişimle karşılaşmaya hazır değildim. Burak gözlerini yüzümden koluma indirince kaşlarını çattı.

"Hangi p*ç yaptı bunu!"

"Savaş bu Burak. Hem sen karışma hakkını nerden buluyorsun?"

"Abinim senin Samira. Sözlerine dikkat et."

"Evet! Abimsin. Ama beni hiç arayıp sormayan ve bir anda karşıma çıkan abim."

"Sana seni aradım diyorum. SEN BENİM KARDEŞİMSİN SAMİRA.NEDEN ANLAMIYORSUN!!!"

"Belki anlamak istemiyorum." Burak ani bir hareket ile bileğimi tuttu. Ben aval aval ona bakarken,diğer eliyle ağzımı kapatarak çekmeye başladı. Bir yandan çırpınıyor, bir yandan kollarından kurtulmaya çalışıyordum. Başardım mı? Hayır.

"Düşmanın değilim Samira." Çırpınmaya devam ederken onaylamaz mırıltılar çıkarmaya başladım. Çekiştire çekiştire sonunda siyah bir Mercedes SLS AMG önüne gelmiştik. Arka koltuğa beni oturtarak kapıyı kapattı. Kapıyı açmaya çalıştığımda çocuk kilidinden dolayı açamadım. Lanet olsun! Sürücü koltuğuna bindiğinde sırıtıyordu. Sinirle gözlerimi kapadım. Kimsenin açıklamasını duymak istemiyordum. Ben sinirle nefes alıp verirken,araba acı bir frenle durdu. Burak ufak(!) bir küfür ederken gözlerimi açtım. 3 tane siyah Range Rover yolumuzu kesecek şekilde duruyorlardı. En öndeki arabadan ineni görünce gözlerim umut ışığı ile doldu. Ekin gelmişti. Bu sefer...korumuştu beni. Burak bir çırpıda arabadan çıkarken,ben ön koltuğa geçmeye çalıştım. Ön koltuğa geçmemle birlikte dışarı çıktım. Ön koltuklarda çocuk kilidi olmazdı ki. Diğer arabalardan Araf, Arda inerken olacakları izlemek için kenara çekildim. Şimdi. Şimdi sessizlik hakimdi. O an şunu fark ettim. Herkesin gözünde türlü türlü duygular geçiyordu. Nefret,kin,öfke,tükenmeye yüz tutmuş güven kırıntıları. Ben...Ben ne hissediyorum bilmiyorum. İçimde benden izinsiz duran küçük kız çocuğuydu o. Ailesinin onu alacağını umut etmiyordu. Eğer gelirlerse ne olacağını düşünüyordu. İstediği olmuştu. Gelmişlerdi. Sıra vicdanımdaydı. İşte. İşte tam şuan içimdeki küçük kız yalvarıyordu. 'Bak geldiler. Gitsene yanlarına. Sarılsana onlara'. Ama ben o küçük kızın istediklerini yerine getirecek kadar gurursuz değildim. 20 sene boyunca ayaklarımın üstünde dik durmuştum, şimdi onlara muhtaç değildim.

"Çekin arabaları."

"Çekeriz. Samira'yı alalım."

"Samira benle." Ekin, Burak'a doğru bir kaç adım attı. Gözünü bana sabitleyip, ağzını araladı.

"Samira'nın abisi olman onun nerde olmak istediğini değiştirmez." Burak şaşkın bakışlarla Ekin'e bakmaya devam ederken, Ekin elimden tutarak ilk arabaya yani kendi arabasına bindirdi. Araf, Arda bizden sonra kendi arabalarına binerken ,Burak daldığı yerden çıkmış, arabaya doğru koşuyordu. 3 araba sesli bir şekilde Drift yaparak yola koyuldular.

"Ben sana ne dedim?" Ekin 32 diş gülümsemesiyle bana dönerken,kıkırdadım. Ekin birşey söyleyecekken,ondan önce davrandım.

"Telefonum Sümbül'de kaldı."

"Aldıttırırız." Ekin bir yandan yola bakarken diğer yandan telefonla uğraşıyordu. Bana dönüp,

"Halloldu."
FLASHBACK
ARDA'NIN ANLATIMIYLA

Daha kim olduğunu bilmediğim kızı umursamayarak duşa girdim. Duş aşıp odaya geçtim. Üstümü giyinirken kızın elinde telefonumu gördüm. Telefonumu alırken kızı inceledim. Mina'ya benziyordu.