Lie With Me

Third Lie

HIS

"Daddy?" Hindi ko mapigilan itanong. Hindi siya sumagot pero inimwestro niya palabas yung dalawa kasama nung babae pati secretary niya.

"Am I their dad?"

Shit. Hindi dapat 'yon ang tanong ko.

Pero nang itatama ko na sana ang pagkakamali ko, nagsalita siya. "No, Ken." Tiim bagang sagot niya. Halatang galit. Is this what my brother is talking about? "They aren't and will never be children of someone as you."

Her words are not meant for me, alam ko 'yon. Pero kahit ganoon, ramdam ko ang galit at sakit sa mga salita niya.

"But they resemble me so much." Hindi ko alam kung bakit ako nagsusunungaling, but if those kids are my brother's, may karapatam sila at kami na malaman yun. "One question, and I want an honest answer, are they my kids?" Buong diin kong tanong.

She glare at me for a while na akala ko ay hindi na niya sasagutin ang tanong ko. But she did, and it was like a bomb suddenly exploded on me.

"You want and honest answer? Then yes." She sigh. "Unfortunately , you are their fcking father, Ken. Now, you may leave."

Shit. I never expected something like this.

"And you really believe that I'll leave after knowing I have kids?" Hindi ko mapigilang sumigaw. Tangna. Kung nandito lang si Ken ay malamang ganito din ang reaksyon niya. Baka mas malala pa. He's a father, yet he died not knowing that fact. "For 5 years tinago mo sila sa akin?! How couldー"

"How could I?!" Sigaw din niya matapos akong sampalin. Masakit 'yon, nang tignan ko siya, parang binuhusan ako ng malamig na tubig. She's crying. "You left me no choice, Ken! You're the reason why I left tapos ngayon ako ang sisisihin mo dahil sa kagaguhang ginawa mo?! Fuck you!"

Umiyak lang siya sa harapan ko, pero galit pa rin siyang nakatingin sa akin. I don't know what to do. Hindi ko alam kung lalapitan ko siya o ano. I'm not good at comforting people. Most especially, I still have no idea kung ano ang dahilan bakit sila naghiwalay ng kapatid ko na ngayon ay ako. Isa pa, I'm still trying to process everything that she said. Hindi madaling i-process na may anak ang kapatid ko na ngayon ay patay na at nasa harap ko ang babaeng inaakalang ako siya.

Namumula na siya at parang hirap nang huminga ng lapitan ko siya pero tinabig lang niya ang kamay ko. Humakbang din siya patalikod at lumayo sa akin habang nakahawak siya sa kanyang dibdib.

"I'm sorry."

"I don't need you, Ken. I don't need your sorry ass again." Hirap niyang bigkas. "For 5 fucking years, I manage without you----we manage without your presence. And I assure you, we won't need you this time."