Proloog

822 32 5
                                    

Ik wordt uit de doos gepakt door een paar handen. De handen zijn zacht maar toch maken ze mij angstig. Mijn moeder had gezegd dat ik niemand mocht vertrouwen. Ik ga dat ook niet doen. Dat is het enige advies dat mijn moeder me kon geven voordat ik in de kooi werd gestopt om naar een andere plek gebracht te worden. De twee zachte handen tillen mij op en houden mij voor zijn hoofd. Hij heeft lange krullen en groene ogen die vriendelijk staan.

'Deze ziet er nog heel erg klein uit.' zegt hij tegen de andere mannen die er staan. 'Deze is net vandaag binnen gebracht en hij is denk ik van zijn nest verstoten want normaal krijgen wij ze niet zo klein binnen.'

'Hij ziet er erg lief uit.' zegt de jongen met krullen. 'Is het eigenlijk een mannetje of een vrouwtje?'

'Ik zal voor jullie even kijken maar waarschijnlijk is het nog te klein om dat te kunnen zien.'

Ik wordt overgeheveld naar andere handen en probeer te protesteren. Ik wil die allemaal niet. Laat mij maar lekker in de doos zitten en slapen.

'Laat maar zitten anders. De kitten lijkt het niet fijn te vinden. Ik denk dat we deze nemen of hebben jullie een andere gezien die jullie liever willen?'

'Nee deze is goed.'

Dit is mijn nieuwe boek. Ik hoop dat het wat wordt. Ik heb wel een heleboel hoofdstukken voorgeschreven dus ik kan nu elke dinsdag updaten. Dit is de proloog en volgende week komt het eerste hoofdstuk.

Liefs Ronja

Adopted a kittenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu