Adopted a kitten

Hoofdstuk 1

"Mam wordt ik nou weggehaald?" vraag ik aan mijn moeder terwijl ik tegen haar aan kruip. We hebben net een gesprek gehoord van de man is onze baas is. "Ja Niall ik ben bang dat je nu al weg wordt gehaald. Onthoud goed Niall vertrouw niemand. Je bent speciaal en daarom gaan ze achter je aan komen. Vertel niemand wat je bent en vertrouw op jezelf."

"Maar mam wat is er dan met mij aan de hand?" vraag ik nog net voordat ik wordt opgepakt. Ik piep nog wat maar er komt niet meer een goed gedag uit voordat ik in de doos wordt gestopt. Daarna wordt ik meegenomen terwijl mijn broertjes en zusjes achter blijven.

Ik krul me op in de doos en blijf daar als een bolletje liggen. Na een hele tijd wordt de doos weer open gemaakt en wordt er een bakje water en een bakje met iets wat er bruin uit ziet in mijn doos gezet. Ik heb te veel dorst om me zorgen te maken en veel te snel is het bakje water op. Ik ruik wat aan het bruine bakje waarna ik het eetbaar genoeg eruit vind zien en ik het maar op eet. Ik kan me herinneren dat mijn moeder ook altijd zoiets at.

Na een hele tijd in het donker begin ik in slaap te vallen en kruip ik in een hoekje waar ik in slaap val. Ik wordt wakker omdat er ineens heel veel licht de doos in schrijnt. De bovenkant is open gemaakt en ik wordt uit de doos gepakt door een paar handen. De handen zijn zacht maar toch maken ze mij angstig. Mijn moeder had gezegd dat ik niemand mocht vertrouwen. Ik ga dat ook niet doen. Dat is het enige advies dat mijn moeder me kon geven voordat ik in de doos werd gestopt om naar een andere plek gebracht te worden. De twee zachte handen tillen mij op en houden mij voor zijn hoofd. Hij heeft lange krullen en groene ogen die vriendelijk staan.

'Deze ziet er nog heel erg klein uit.' zegt hij tegen de andere mannen die er staan. 'Deze is net vandaag binnen gebracht en hij is denk ik van zijn nest verstoten want normaal krijgen wij ze niet zo klein binnen.'

'Hij ziet er erg lief uit.' zegt de jongen met krullen. 'Is het eigenlijk een mannetje of een vrouwtje?'

'Ik zal voor jullie even kijken maar waarschijnlijk is het nog te klein om dat te kunnen zien.'

Ik wordt overgeheveld naar andere handen en probeer te protesteren. Ik wil die allemaal niet. Laat mij maar lekker in de doos zitten en slapen.

'Laat maar zitten anders. De kitten lijkt het niet fijn te vinden. Ik denk dat we deze nemen of hebben jullie een andere gezien die jullie liever willen?'

'Nee deze is goed.'

Ik werd weer terug de doos in gezet en kroop gelijk helemaal de hoek in. De doos werd opgetild en naar een andere kamer gebracht. Hier was het een stuk kouder en omdat ik nog niet echt een vacht had begon ik het koud te krijgen. Na een paar minuten begon ik te rillen en wist ik niet meer hoe ik stil moest zitten.

Ik probeerde wat te slapen om zo de kou te vergeten maar het lukte niet. Ik had het zo koud. Het enige waar ik nog aan kon denken. Ik hoorde wel wat gepraat aan de andere kant van de doos maar ik deed geen moeite meer om het te verstaan. Het enige waar ik nog aan kon denken was deze koud. De doos werd weer open gedaan en opnieuw kwamen er handen de doos in. Het waren andere handen dan de eerste keer. Ze pakten mij vast en ik voelde dat de handen warm waren. Ik kroop erin omdat ik het niet zou overleven anders.

'Jongens Kitty is helemaal koud. We hebben hem te lang in de doos laten zitten.' Ik kroop dieper in de handen waar ik precies in paste.

De man begon met mij in zijn handen te lopen. Ik werd een beetje bang. Wat waren ze met mij van plan. Waren dit de mannen waar ik voor moest oppassen.

'Rustig maar Kitty ik maak je warm. Ik ben Louis. Die jongen die jou eerder vast had was Harry. Dan is die donkere jongen Zayn en die andere bruinhoofd is Liam. De andere jongens denken nu dat ik gek ben geworden omdat ik tegen jou praat. Laat ze maar lekker praten Kitty.'

Ondertussen was Louis gewoon door gelopen naar een groot ding dat ik niet zag totdat Louis in stapte. Ik begon weer te trillen maar nu van angst. Dit was nieuw voor mij.

'Kitty dit is een auto waarmee we heel makkelijk hele afstanden kunnen afleggen.' Ik begon Louis langzaam steeds aardiger te vinden. Nee Niall dat mag niet. Ze mogen niet aardig zijn. Ik mag niemand vertrouwen.