Adopted a kitten

Hoofdstuk 2

Als de auto stopt met rijden staat Louis voorzichtig op met mij nog steeds in zijn handen. 'Kitty dit wordt even spannend omdat hier heel veel mensen zijn. Maar je bent veilig in mijn handen.' Louis stapt de auto uit en gelijk komt er een heleboel geluid op mij af. Ik hou stevig vast aan Louis zijn duim terwijl ik me in Louis zijn handen op krul.

Ik wordt heel veel heen en weer geschud en ineens wordt in uit de handen van Louis geworpen. Geschrokken ren ik zo snel mogelijk tussen de benen van alle mensen door weg. Ze hebben niet door dat ik tussen hun benen door loop en soms wordt ik bijna geplet. Gelukkig komt ik uit de hoop met mensen. Hopeloos ren ik naar iets wat er groen uit ziet. Volgens mijn moeder heet dit gras. Daar verderop zie ik ook iets groens wat volgens mijn moeder een struik is. Ik ga er onder liggen en val gelijk in slaap omdat ik zo moe was van deze dag en van het rennen.

Als ik wakker wordt ben ik enorm koud. Ik voel bijna niks meer in mijn pootjes. Ik probeer op te staan en loop een paar stapjes maar dan val ik snel weer om. Er komt een vrouw naar mij toe rennen in een jurkje. Ze pakt mij voorzichtig op alsof ik een schat ben en neemt mij mee. Haar handen zijn veel kleiner dan die van Louis.

Ze neemt mij mee naar een plek waar het warmer is waar ik wordt laten zien aan een hele grote man. 'Dat lijkt wel een katje. Waar heb je die gevonden Lisa?'

'In de tuin naast de struik. Hij was heel erg koud.'

'Hij ziet er nog heel jong uit. Niet gek dat hij het zo koud heeft. Waarschijnlijk is hij verstoten of' verder komt de man niet want een heel hard geluid komt de kamer binnen. Ik probeer mijn oortjes te bedekken maar het geluid is te snel.

'Ik ga even kijken wie er aan de deur is.' De vrouw die wel een stuk kleiner is dan de man komt loopt met mij in haar handen achter de mand aan. De man doet een soort klep open en ik zie Louis staan. Ik spring uit de handen van Lisa en ren naar zijn benen toe.

Louis bukt en pakt mij op. 'Hey Kitty. Sorry voor vanmiddag.'

'Hallo meneer Anderson. Ik geloof dat ik Kitty net heb terug gevonden. We hadden hem uit het asiel opgehaald vandaag toen er allemaal paparazzi voor de deur stond. Daar is Kitty waarschijnlijk uit mijn handen geduwd. Gelukkig heeft u hem terug gevonden.'

'Dat heeft mijn dochter Lisa gedaan. He Lisa zeg eens gedag tegen de overbuurman. Sorry ze is nogal fan van jullie groep.'

'He Lisa wil je met mij op de foto?' vraagt Louis terwijl hij mij van de grond pakt en mij weer in zijn handen laat liggen.

'Kijk dan hou jij Kitty vast.' zegt Louis terwijl ik wordt overgebracht naar de kleine handen. Ineens is daar een enorme flits en ik schrik me kapot. Ik val weer uit de handen van een mensen en ren nu gelijk naar de benen van Louis toe. 'He gekkie, ben je nou bang voor een camera?'

Louis pakt mij weer op. 'Tot ziens meneer Anderson en tot ziens Lisa. Als je nog een keer op de foto wilt met Harry, Liam en Zayn mag je gewoon aan bellen hoor.' Daarna neemt Louis mij mee naar de overkant van de straat. Veilig aan de overkant gekomen loopt Louis met mij naar de klep toe die hij openmaakt en naar binnen stapt. Binnen is het een stuk warmer. Ik nestel me in de handen van Louis en val langzaam in slaap.