Adopted a kitten

Hoofdstuk 4

Ik kom weer bij en merk dat er iets anders is. Ik kan niet goed plaatsen wat tot ik mijn staat wil bewegen en dat niet lukt. Ik doe langzaam mijn ogen open en schrik me helemaal kapot. Ik ben geen kitten meer maar een jongen. Dit is dus wat mijn moeder bedoelde met speciaal. Ik kijk voorzichtig de jongens aan die allemaal niet geloven wat ze zien. Eigenlijk geloof ik zelf ook niet wat ik zie.

Ik til voorzichtig mijn hand op en voel aan mijn hoofd. Geen snorharen meer maar een echt gezicht. Ik zie Liam aankomen met een deken en ontdek dat ik naakt ben. Ik probeer te glimlachen naar hem en dat lukt nog aardig ook hopelijk.

Ik ga proberen te praten. Ik proef de woorden eerst voordat ik ze uitspreek en dan zeg ik heel voorzichtig 'Niall'. Het komt er niet beter uit als Nill. Daarna probeer ik 'Louis' dat klinkt meer als Lous. Ik zucht maar blijf verder proberen. Ik wil nu ook kunnen praten. 'Harry' probeer ik en dat lijkt er al meer op. Het is nog steeds niet meer als Haary maar dat komt al dichterbij als Lous. Liam en Zayn worden moeilijk dus ik probeer eerst mijn eigen naam nog een keer. 'Nill, Nall, Nail, Niaaal, Niall' eindelijk ik heb hem. 'Niall.' zeg ik en ik wijs naar mezelf.

Louis komt voorzichtig naar mij toegelopen maar gelijk kruip ik achteruit. Nu ze dit weten gaan ze me natuurlijk verkopen aan een kermis ofzo. Misschien willen ze experimenten met mij gaan doen. 'Rustig maar. Wij gaan je niks doen. Je kent ons toch?' zegt Louis.

Ik kruip in het hoekje van de bank waar ik het dekentje om me heen sla en de jongens bestudeer. Ik merk nu pas dat mijn ogen slechter zijn geworden. Ook mijn gehoor is achteruit gegaan. Ik til voorzichtig mijn hand op en zie dat er een normale huid op zit. Ik kijk er verbaasd naar. Liam loopt snel weg voordat hij weer terug komt met een spiegel. Precies wat ik nu nodig had. Ik pak de spiegel voorzichtig aan en zie dat ik echt een mensen hoofd heb. Er is niks meer van de oude Niall/Kitty over.

Voorzichtig laat ik de spiegel zakken. 'Wat is jouw naam?' vraagt Harry. Nog een keer probeer ik te praten. Deze keer gaat mijn naam beter. 'Niall.'

'Niall, ben jij echt net van een katje in een jongen veranderd.' vraagt Zayn ongelovig. Hij is opgestaan toen ik was veranderd omdat hij mij niet bang wilde maken waarschijnlijk. Ik probeer ja te zeggen maar er komt niet meer uit als 'aa'. Dus ik knik maar. Praten is toch een stuk lastiger dan het lijkt.

'Wil je wat kleding? Ik denk dat je wel wat kleding van Louis of Zayn aan past. Je bent nog wel heel klein. Misschien groei je nog.' Ratelt Harry achter elkaar door. Gelijk rent Louis naar boven om wat kleding voor mij te halen. Als hij terug komt heeft hij allemaal shirts met streepjes in zijn armen. 'Ik heb nog wat van de tijd toen ik ongeveer even groot was als jij nu bent. Misschien pas je dit.'

Ik sta voorzichtig op maar ik val gelijk om omdat ik op twee benen moet staan. Oke lopen is dus ook niet zo vanzelfsprekend. Eerst trek ik een shirt van Louis aan. Dan krijg ik iets wat Liam een onderbroek noemt. En dan krijg ik een broek aan. Het zit heel raar omdat ik nog nooit kleding aan heb gehad. Behalve dat jurkje dat Louis bij mij aan kreeg toen ik nog klein was.

Voorzichtig probeer ik nu op te staan maar ik val gelijk weer om. Gelijk willen alle jongens mij helpen met lopen maar ik zak gelijk door mijn benen heen en val terug op de bank. De jongens willen mij allemaal helpen dus ik steek mijn arm uit. Voorzichtig pakt Harry mijn hand aan terwijl ik mij opdruk aan de bank. Een beetje wankelend kom ik overeind maar ik sta.

Gelijk pak ik Liam vast omdat ik begin om te vallen. Hij houd me in zijn armen en geeft mij een knuffel. Dan schreeuwt Louis ineens 'Groephug.' en gelijk wordt ik aangevallen door Harry, Louis en Zayn die mij ook willen knuffelen. Het voordeel is dat ik nu niet meer kan omvallen maar het nadeel is dat ik geplet wordt.

Als de jongens mij allemaal tegelijk los laten val ik gelijk weer op de grond. 'Sorry Kitty ehmm Niall.' roept Louis geschrokken. 'Niall denk je dat je mensen eten kan eten?' vraagt Liam praktisch. Eigenlijk heb ik geen idee. Ik probeer ze dat te vertellen maar er komt niet meer uit als 'hmpfjs' dus ik haal mijn schouders op.

'Niall je hebt hard lessen nodig om te leren lopen en praten.' bedenkt Harry. 'Maar laten we eerst eten want ik heb honger.' zegt hij daarna.

Ik probeer weer op te staan maar ik ben te moe om nog mijn benen stabiel te houden. Voorzichtig pakt Harry mij op en neemt mij mee naar de tafel waar hij mij op een stoel zet. Ik heb de jongens vaak genoeg zien eten maar ik heb geen idee hoe ik dat zelf zou moeten doen. Ze zetten allemaal borden en bestek neer maar ik heb geen idee hoe ik dat moet gebruiken.

Liam legt een boterham op mijn bord maar ik geen idee hoe ik moet eten. Ik kijk ze vragend aan en gelijk heeft Zayn door dat ik eigenlijk een grote baby ben. Ik vind het verschrikkelijk dat ik dat allemaal niet kan. Maar Louis stelt mij gerust. 'Niall wij hebben allemaal al 19 jaar ervaring en jij bent nog maar 3 maanden oud. Je kan niet alles leren in een keer.

Ik pak een mes en een vork maar ik hou ze al niet eens goed vast. Van frustratie gooi ik het mes weg en langzaam beginnen er tranen over mijn wangen te rollen. Ik begin moet te worden en bijna val ik van de stoel af. Gelukkig vang Harry mij op tijd op. 'Niall is moe. Ik welk bed zullen we hem leggen?' vraagt Harry. 'We weten niet of hij terug veranderd en wanneer misschien moeten we een kamer voor hem maken. Ik zal hem nu even in mijn bed leggen.' Voorzichtig wordt ik opgetild en naar boven gebracht waar ik nog net voel voordat ik in slaap val dat ik in een bed wordt gelegd.