Her şey uzun zaman önce... başlamadı.
Benim hikayem şuan başlıyor, gözlerinde ilk kendimi gördüğüm şuanda...
Kalbine beni alamaz mısın Chanyeol?
Karanlıkta kaybolmaya hazırım, gözlerindeki o buz dağında donmaya hazırım, dudaklarında yanmaya hazırım...
Ay ve güneşin küstüğü bu dünya da uzun bir zaman yaşayacağımı bilsemde en vahşi dürtülerle doğmuş, yok etmek için yaratılmış, bir canavardan bile daha igrenç olan, duygu nedir bilmeyen ben...
Bu uzun ömrümü nasıl harcamam gerektiğini bilmiyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
Öldürmek için doğan ben tüm bu günahların altından nasıl kalkacağımı bilmiyorum.
Karanlık ormanda oturmuş avımı bekliyorum.
Dişlerimde ki kan tadını hissediyorum.
Bu acımasız dünyada beni yaratan tanrıya lanet ediyorum.
Günahkar bedenim sarsılıyor. Kana boyanmış gözlerim kararıyor.
Bir çıkış arıyorum.
Yaşamak neden bu kadar zor. Böyle yaşamak istemiyorum.
Canavar olarak doğan ben kendi benliğimden nefret ediyorum.
Önümdeki tanrıma baktım. Beni bu kabustan kurtarabilecek tek kişiye.
''Eğer kurtulmak istiyorsan seni kurtaracağım Chanyeol. Bu karanlıkta önünü görebilmen için sana hayatını aydınlatacak yıldızı hediye edeceğim. Ancak seni yarattığım gibi bırakacak, bana lanet etmenin cezası olarak kendi ellerinle yıldızını öldürmeni izleyeceğim. Sana aşkı veriyorum Chanyeol. En ölümcül cezayı..."
Canavar benliğim buna şaşırmıştı.
Aşk denen şey nasıl olurda en ölümcül ceza olurdu.
Beni bu karanlıktan kurtaracak yıldız benim elimden ölüme mahkûm olmuştu.
Şimdiden bağlandığım yıldızımı ölüme mahkûm edemezdim.
O masumdu,saf ve temiz...
Ona bunu yapamazdım.
Toprak kokusunu içime çekerek pençelerimi toprağa geçirdim. Tüm acımı çıkarmak istermişcesine kükredim.
"En ölümcül ceza gerçekleştiğinde yıldız ölmeden önce senin ölmen dileğiyle"
Rahatladı az da olsa kana bulanmış kalbim. Yıldızımı kendi ellerimle öldürüp karanlığa gömülüşümü izlemektense kendi aydınlığımda yıldızımın ışığında karanlığın olurum.
Bu canavar ruh ölse de bir şey olmaz. Üzüleni yok bu ruhun. Etrafındakilere bela olmaktan başka çaresi yok bu bedenin.
Benim sevenim yok.
Eğer bir gün en ölümcül ceza gerçekleşirse -ki umudum yok-kendi ölümüme yol açarım.
Ölümden korkum yok gerçi.
Artık tek korkum bu canavar ruhun tek yaşama sebebi olan şeyi yıldızımı öldürmek.
Kaldırdım gecenin hüküm sürdüğü ve hiç ayrılmadığı gökyüzüne gece kadar karanlık bakışlarımı...
Sessiz gölgelerin şahitliğinde lanetledim kendimi. Daha doğmayan seni de karanlığıma dahil ettigim için.
Affet beni karanlığa ait olmayı ben istemedim...
Vetam o andakaydıtümkaranlığainatparlayanyıldız.
Doğducanavarınkaranlıkkalbinebirgüneşmisali.
İştebucanavarveyıldızınhikayesi.
Umudunhabercisi.
Canavarölmedenönce
Yıldızsönmedenönce
Enölümcülcezanıngerçekleşmesidileğiyle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.