sen bu şiiri okurken
ben çoktan bu şehirden gitmiş olacağım
artık ne özlemlerimi duyacaksın
nede telefonların çalacak gece yarısı
seni sana beni beni bir akıl hastanesine bırakıp gideceğim bu şehirden
nasılsa nasılsa kavuşamadım sana
nasılsa dudaklarının kıyısına varamadım
nedense bütün çıkmaz sokaklar adresim oldu
ve nedense bütün kırmızı ışıkları üzerime yaktın
ne ettimse ne yaptımsa bir türlü sana yar olamadım,yaranamadım.
işte çıkıp gidiyorum hayatından
işte senide sana bırakıp gidiyorum
artık pusulam hasreti,saatim yanlızlığı
ve takvimler sensizliği gösteriyor bana
neylersin yolcu yolunda gerek
belki bundan sonra belki senden sonra
adam olur bu asi yürek
dersini alırda bu sevdadan
birdaha boyundan büyük denizlere asılmaz kürek
seni unutacağım sonra ne olacak biliyormusun
ilk defa sesimi duyamayacaksın
sitemlerin sahipsiz soruların cevapsız kalacak
belki ilk defa içini kemirecek yokluğum
tanımadığın bir korku içini kaplayacak
ve ilk defa kendinle hesaplaşacaksın
ne oldu ne oluyor ne olacak
sonra bir gözün kör
bir kulağın sağır bir ayağın kırık
bir kolun kesik düşeceksin yollara
yani baştan başa yarım yani baştan başa eksik
bütün duvarlar üstüne yıkılacak
belki ilk defa unutuldum diyerek
yüreğin sızlayacak
ve sen ve sen bu şiiri okurken
ayrılığımız çoktan başlamış olacak
belkide tek tesellin belkide son tesellin
sana yazdığım bu son şiir olacak
sakın unutma bütün sevenlerin unutur seni
ama bu şair yürek asla unutmaz
