CHAPTER 43 : Simbahan

142 5 0
                                    

Bella's POV


“Anak! Ano ba 'yan. Kanina ka pa inaantay ni Austin dito oh?!” Rinig na rinig ko ang sigaw ni papa sa intercom ko dito sa kwarto ko.



Ano bang problema non at alas syete pa lang nang umaga ay nambubulabog na?! Gusto niya na bang paslangin ko siya?


Kaya mo ba?


Heh! Joke lang. As if kaya ko siyang paslangin. Kaya kahit wala ako sa wisyo ko ngayon ay bumangon ako at dumiretso sa CR. Ginawa ko ang mga daily routines ko.






And after almost one hour na pag-aayos sa sarili ko ay natapos din ako. I used to check my self sa isang human sized mirror dito aa kwarto ko. Wearing this ripped maong shorts and while crop trunk. Matching my messy bun hairstyle and flats. I put mascara to my eyelashes and lip balm to my lips.






Bumaba na ako at doon ko nakita ang isang lalaking nakasuot nang ripped jeans matching V neck plain white shirt and sun glasses which is nang patingkad pa nang kaniyang kagwapuhan. Ews! Am I fantasizing him? Lols.



“Are you done checking me?!”



Nanlaki ang mata ko. Mind reader. Marahan akong umiling sakaniya at pinanlakihan siya nang mata.


“Checking your ass!”




“Aherm. Your words lady!!” Agad pumukaw nang atensyon ko si pa na nakatingin lang saamin at nakapamewang pa.. Patay!




“A-Ah eh! Sorry po pa.”


Ngumiti lang si papa at nakita ko naman ang malapad at mapang-asar na ngiti ni Austin.




Lumabas na kami sa bahay at mabilis na pumasok sa loob nang kotse. Pinagbuksan niya ako nang pintuan na hindi ko na ikinagulat. For almost 3 months na nakakasama kong lumabas si Austin ay lagi na siyang ganyan. He's trying to spoiled me everytime na lumalabas kami.







“Ako ba inaasar mo kanina sa harap nang tatay ko ha?!” Panimula ko. Nagsimula na kasi siyang magmaneho eh hindi ko naman alam kung saan kami pupunta. Malay mo surprise kaya nanahimik ako sa gilid. Pero hindi ko na din nakayanan pa ang katahimikan ay nasimula na din akong magsalita at ungaktin ang kanina.





Gamit ang aking peripheral view ko ay nakita ko ang pag-ngiti niya na ikinangiti ko din. “Bakit?! Naasar ka ba?!”



“Oo bakit?! Binabalak mo bang asarin ako.”





“Bakit naman kita aasarin?! Ani bang mapapala ko kapag inasar kita?!”




Nagsimula nang kumunot ang noo ko at simangutan siya. Parang inuulit niya lang at iniikot yung tanong ko. “Umayos ka nga. Pinapaikot mo lang yung tanong ko eh!”




Saka naman siya tumawa at hindi na sinagot yung tanong ko kanina. Okay na din. Baka masiraan ako sa ‘Asar’ thingy na 'yan. Kaya naisipan ko nalang na tanungin siya kung saan ba talaga ang punta namin at halos mag-dadalawang oras na kaming magbabyahe.





“Saan ba tayo pupunta at kanina pa tayo pabalik-balik ha?” tanong ko sakaniya nang naka-kunot ang noo.




Tinignan niya lang ako at nginiti-an. “Aayusin na natin yung para sa kasal natin.” dirediretso nitang sabi.








Kasal lang---KASAL?! WHAAAAT?! NO NO NO!!



Agad naman akong tumingin sakaniya nang masama. “Ano?! Ngayon na? Hindi ka naman siguro excited sa lagay na 'yan diba?”








“At hindi ka naman na siguro tumututol sa lagay na yan diba?” sarkastiko nitong sabi.




Inirapan ko nalang siya. Ako? Tututol?! Lul. Gusto ko nga—Teka ano?! Anong sinabi ko?! ‘Gusto ko’ tss. Erase. Erase.








“Anong iniiling-iling mo diyan ah?” Tanong niya habang nagmamaneho.





“Wala..”





Magsasalita pa sana siya kaso napukaw na nang isang malaking simbahan ang atensyon ko. Waw. This is so---





Nang makarating kami sa harapan nang simbahan ay nakita ko na inihinto niya ang sasakyan pero hindi siya bumaba. Literal na inihinto talaga.





“Hindi ba tayo bababa?” tanong ko.






Umiling siya at nginitian ako. Huh? Hindi manlang ba namin titignan or sisilipin yung simbahan? Ang ganda kaya sa labas–for sure maganda 'to sa loob.






“So anong gagawin natin d'to sa labas? Titignan lang 'to at pagpapantasyahan?”





“Hindi tayo papasok kasi gusto ko—kahit simbahan nalang ang masurprise ko s'yo.”






Huh? Simbahan na lang?





“Anong ibi---”






Huminga muna siya nang malalim bago pinutol ang sasabihin ko. “Si dad kasi sinira 'yung wedding proposal ko s'yo eh. Kaya ayan—hindi ka na nasurprise. Kaya gusto kong yung simbahan nalang ang i-surprise sayo.”




Kahit hindi niya ipakita ang feelings niya. Alam kong nalulungkot s'ya dahil inunahan na s'ya nang daddy niya.. But for me? Its okay.






Niyakap ko nalang siya at hinayaan kong yakapin n'ya din ako. Rinig na rinig ko yung tibok nang puso n'ya. At alam kong ako lang 'yon.








*****

Maikli? Sorry. Ito lang ang nakayanan ko. Sorry guys. Sorry.



-hyduuush-

The Bitch Heiresses ✔️Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon