Ruhu Ölü Kadının Dilinden..

Papatya

Papatyalar öldükten sonra konar bayım. Siz beni bu saatte uyutmuyorsunuz. Ben sizin her zerrenize muhtacım. Beni görmüyorsunuz. Sevmeyeceksiniz beni. Yazdıklarımıda. Ben size aşığım bayım. Bir teoman sesinde. Bir duman şarkısında. Bir sezen yalvarışında. Hatta yıldızın acı haykırışında. Çaresizliğinde. Ben size muhtaç küçük bir papatyayım. Teomandan çoban yıldızını, dumandan balı, sezenden gitmeyi, yıldızdan el adamını dinleyerek sevdim sizi. Her zerremle aşık oldum. Bu dünyada anlatamazdım size. Gerçi siz beni hiçbir yerde anlayamayacaktınız. Yani biz biz olamayacaktık hiç. Ufak bir bakışınız üşütürken bir bakışınız ısıtabilirdi. Kırıkken ben daha çok parçalayabilirdiniz beni. Yıpratabilirdiniz. Hasta ruhu olan biriyim ben. Siz ise güçlüsünüz. Kanserin son evresi belki yaşadığım his. Si daha kanser ne bilmezken. Ben siyaha aşık karanlık. Siz beyaza aşık gri. Ben balıklara tilkilere taparken. Siz prens ve prenseslere tapıyordunuz. Kıran taraftaydınız ben ise kırılan. Ben hislerimi saklamak için mutlu taklidi yaparken siz mutluluğu yaşıyordunuz benim mutsuzluğa mahkum ömrümde. Ben yazarken ağlıyorum bir yandan. Siz ise mutlu bir şekilde uyuyorsunuz belki. Çok uzattım ben. Kısa hikayeler yeri burası. Bu kadar his fazla. Unutmayın ki ben size aitim. Ruhum aklım sizin. İyi geceler sayın bayım. İyi geceler.