Sil Baştan

Pembemi Mavimi?

Sabah uyandığında ümitle gözlerini açtı Duru koşarak ablasına bakmaya çıktı. Hamarat güzel erkenden uyanmış kahvaltılarını hazırlıyordu arkasından sarılıp yanağına öpücük kondurdu;

-Bana bu sabah güzel bir haber mi vereceksin yoksa abla?

Yaren'in gözleri doldu bir anda titrek bir ses tonuyla;

-Konuştuk tüm gece ama olmadı sanırım biz bu işin çözümünü başka yollarda arayacağız

-Ayrılmak mı çözüm? Diye hayretle bakıyordu ablasına. Başını yerden kaldırmadan kafası ile onayladı. Demir'le Kadir'in geldiğini fark edince içeriye koştu ağladığını görmelerini istemedi. Duru kalakalmıştı orada ablasının ayrılık haberi o sabah onu sarsmıştı. Arkasından giderken kapıdan içeriye tam gireceği anda yine başı döndü bu kez daha uzun sürdü ve gözlerinin kararmasına engel olamadan yere yığıldı. Kadir uzaktan gördüğünde koşarak yerde yatan sevdiğini kucakladı, baygındı öyle hareketsiz yatıyordu. Kadir ağlamaklı sesleniyordu;

-Kıymetlim ne oldu sana aç gözlerini diye bağırıyordu başını tutmuş. Sesleri duyan Yaren'de içeriden fırlayıp gelmişti. Demir çaresiz ne yapacağını bilmeyen Kadir'in omzuna elini koydu;

-Hastaneye götürelim hadi sen kucağına al ben kullanırım arabayı

Yolda dizlerine yatan sevdiğinin gözlerini açması için isyan ediyordu Kadir, ablası ise dövünüp duruyordu kendi yüzünden olduğunu düşünüyordu. Demir hızla ilerliyordu en yakın hastaneye ulaşmak için arabanın dörtlülerini yakmış telaş içerisinde. Hastaneye geldiklerinde Duru biraz kendine gelmeye başlamıştı Kadir kucağında doktorlara bağırıyordu;

-Acil durum kimse yok mu?

Duru'yu sedyeye aldılar, Kadir bırakmak istemez halde yanında ilerlerken doktor kapıda beklemesini istedi. Müdahale için içeriye girdi ardından. Dışarıdaki bekleyiş gözyaşları içerisindeydi Kadir yerinde duramıyordu delirecekti tam kavuşmuşken bu bayılama nereden çıktı diye isyanlar içerisinde duvarları yumrukluyordu. Doktorun dışarıya çıkmasıyla bir sorun olmadığını söylemesi sanki saatler almıştı. Serum bağlamışlardı genç bayana ve birkaç tetkik için kan alınmış tahlil sonuçlarını bekliyorlardı. Ablası Demir ve Kadir içeriye yanına girdiler. Duru ellerini Kadir'e uzattı;

-İyiyim ben neden bağırıp duruyorsun buradan duydum sesini

-Sana bir şey olursa Duru derken parmağını dudaklarına doğru uzattı

-Şşşttt sanada bir şey olursa ben yaşayamam

Ablası gözyaşları içinde kardeşinin saçlarını okşuyordu;

-Benim yüzümdense eğer kendimi asla affetmem demesiyle Kadir Yaren'in yüzüne baktı ne olduğunu merak ettiği tavırla. Demir araya girdi;

-Söyledin mi Yaren boşanacağımızı sırasımıydı İstanbul'a kadar bekleyemedin mi?

Kadir sinirlendi Duru'nun bu yüzden bayıldığına ihtimal verdi o anda. Ablasını çok seviyordu ve gerçekten üzüldüğünü düşündü. Fakat birkaç saat sonra gelen sonuçlar ile ihtimaller yerini gerçek sebebe bırakmıştı. Doktor gülümsüyordu içeriye girdiğinde;

-Korkacak bir şey yok merak etmeyin bol bol dinlenmesi lazım az sonra branş doktoru da gelip kontrol edecek tebrik ederim anne oluyorsunuz

Bebek haberinin şokunu yaşayan Duru eliyle suratını kapattı gözlerini Kadir'e çevirdi. Kadir şaşkınlıktan kıpırdayamadı bile doktorun dediğini tekrar ediyordu;