Dallen's Sweet Karma

Karma #26: Plan

Chapter 26

Dallen's POV

I am not giving up!

Hayy.. Nawawalan tapaga ako ng pag-asa para sa amin ni Max. Sa loob ng limang taon maraming nagbago at siguro isa na rin sya at ang feelings niya para sa akin.

For me, I am truly in love with him. Hindi nagbago, mas lalong malalim.

Pero... Yung sinabi niya sa akin... Parang ayaw na niya... Parang wala na lang ako sa kaniya.

"Ate, tama na ngang kaka-emote jan."

Nakita ko si Raven na pumasok sa room ko. I want to blame him for I listen to him. Kung hindi ko siya sinunod baka may pag-asa pa ako, naghihintay at hindi nagda-drama ngayon ngunit gusto ko rin siyang pasalamat kasi alam ko na kung ano kami ngayon ni Max-- Wala.

"You better sleep Dallen. Crying will not help."

"Tama ka lil' bro." Umiingos kong sagot. Pinahiran ko yung luha ko. "Last chance. Last na talaga. Susubukan kong kunin uli si Max. Pag-ayaw na talaga niya sa akin, susuko na ako."

"That's the spirit. Okay, you should sleep. Remember I'm always here for you."

"Thank you Lil' Bro!" Niyakap ko siya. Sandali lang naman kaming nagyakap pero tinignan ko siya ng mejo matagal.

"This is interesting." He said with a smirk.

"Bakit ganyan ka makangiti?"

"Huh? Wala naman. Anong plano mo?"

"Kakausapin ko uli si Max."

"Right! Dapat sa finals mo na kausapin."

Kumunot ang noo ko. "Bakit sa finals pa? That's two days away! I can't wait to get him back."

"Kalma lang.. Kalma lang. Kaw naman Ate. Dapat pinagpaplanuhan yan."

Napaisip ako. My brother has a point. I should wait. Sa finals ko na lang siya kakausapin. "Alright. After the game I will confess to him or I'll propose to him. I'm desperate!"

"Tutulungan kita. Yung tipong walang takas na yang si Max mo." Tumaas baba yung kilay niya. Ayan na naman yung creepy smirk niya.

"Yeah, we will get him." Pinapalakas ko ang loob ko.

"Sige matutulog na ako. La~ la~ la~."

Ang weird. May hum pang nalalaman yung kapatid ko. "Hoy! Sa room mo ikaw matulog wag katabi si Ellah!" Pahabol ko. Baka kung anong gawin ng dalawang yun. Di ko malaman pa naman tumatakbo sa utak ng kapatid ko.

<3

Finals...

Kinakabahan ako. Bukod kasi sa final game na ito ng team ni Max, eto rin ang araw na haharapin ko uli siya.

"Anong ginagawa ni Max!" Naiiritang sigaw ng katabi ko, si Ellah. Nakita kong hawak niya yung braso ng kapatid ko habang niyuyugyog. Si Raven naman mukhang nangigigil din.

Napabalik ang tingin ko sa game. 1-0 lamang ang kalaban. Hindi ako makapagcheer. Hindi naman talaga ako nanunuod. Nakatingin lang ako kay Max na kasalukuyang wala sa sarili. Hindi ko alam kung part ba sa strategy ng team nila ang tumayo lang si Max sa gitna.

Yes, he run...sometimes. He blocked...but failed. He kicked the ball...but missed it.

Nakakapagtaka! He's not like this. He didn't play like this. It sucks! Nakakairitang panuorin!