He Died (NamJin Short Story)(COMPLETED)

N

Warning Statement

Next comes a warning statement: An explanatory statement about the copyrights:

© 2016 by DreamingButterflyStar

All rights reserved. No part of this book may be reproduced or used in any manner without the express written permission of the publisher except for the use of brief quotations in a book review.

Published: August 3, 2016

Finished: November 10, 2016

•

'Nakaupo lang ako sa isang sulok habang rinig na rinig ko ang pag aaway ni Mama't Papa halos araw araw nalang silang nag aaway dahil umuuwi si Papa tuwing gabi ng lasing at amoy babae.

"KRIS AYUSIN MO NGA YANG SARILI MO BAKA NAKAKALIMUTAN MONG MAY ANAK NA TAYO AT BAKIT KUNG KAILAN KAPA TUMANDA DUN KAPA NAMBABAE!"

rinig kong sigaw ni Mama kay Papa.

"ANAK?! WALA AKONG ANAK SABIHIN MO ANAK NIYO NI TAO!"

napatakip nalang ako ng tenga ko dahil ayoko ng naririnig ko pero hindi nakawala sa pandinig ko ang sumunod kong narinig.

*bang*bang*

Halos manginig ako sa kinaroroonan ko ng makita ko kung paano bumagsak ang walang kalaban labang katawan ni Mama sa malamig na sahig wala na wala na ang Mama ko....She died.

*

"Namjoon gising! Binabangungot ka!"

Agad akong napabalikwas sa kinahihigaan ko ng maramdaman ko ang yugyog ng isang tao halos naghahabol ako ng hininga halos ilang taon na ang lumilipas pero sariwa parin sa akin ang pangyayaring yun at halos gabi gabi akong dinadalaw tiningnan ko ang taong nakatayo sa harapan ko at dun nagsimulang magpatakan ang mga luha ko.

"Jin Hyung~"

Tanging pangalan niya lang ang nakaya kong sabihin bago ko yakapin ang bewang niya dahil nakatayo ito sa harapan ko.

"Tahan na, panaginip lang yun"

komportable ako sa  KANYA dahil alam kong hindi niya ako iiwan.

"Panaginip na totoong nangyari sa nakaraan"

Pagkatapos kong sabihin yun hinarap ako ni Jin Hyung sa kanya at hinawakan ang magkabilang pisnge ko.

"Nam, tandaan mo hindi ka tatantanan ng nakaraan mo kung hindi mo ito lalabanan"

Inilingan ko siya pahiwatig na hindi ko kaya dahil hinding hindi ko makakalimutan ang nangyaring yun at alam ko na hanggang sa mamatay ako ay dadalhin ko ang napakasamang alaalang yun.

"Kaya mo at tutulungan kitang labanan yun dahil simula ng makita kita nangako ako na hinding hindi kita papabayaan"

pagkatapos niyang sabihin yun eh niyakap niya akong muli napakaswerte ko na meron akong katulad niya na nasa tabi ko kapag kailangan ko ng karamay at hindi ako nagkamaling pagkatiwalaan siya dahil tuwing yakap niya ako, ramdam ko na ligtas ako at sana maparamdam ko din sa kanya yun.

TBC