Multide=Miray varr
Yorumları esirgemeyin lütfen
Gelelim Elifin konusuna "moruklar gelsenize bir" "noldu laa?!!" diyen meraklı Hiraya baktım "bir planım var Elif için" dedim, ikiside heyecanlanarak bana doğru döndüler. "hazırsanız anlatıyorum" "hazırız hazırız anlat, çatlatma insanı göt" "tamam be anlatıyom. Eylül sen git manavdan domates al Hira sen git bir kutu siyah boya al ama en büğünden, şimdi bana bir çivi ve uzun bir ip lazım o kadarcık." "Eylül domatesi çok al keyfini çıkartalım tamam mı?" dedi Hira ikimiz de heyecanlanarak "tamamdır" dedik. O anda kahkahaya boğuldum çünkü çok komiktiler.......
Eylül 1 kasa domates almış Hira da 1 kova siyah boya almıştı uzun ipi alıp kovaya düğümledim çiviyi kantin kapısının üstüne çaktırdım ve domatesleri masaya koydum. Anons yerine gittim ve herkezi kantinin oraya gelmesini istedim. Herkez gelmişti, bizim kankişkolar da vardı. Yağız yanıma geldi "napıcan?" diye sordu "bekle ve gör" dedim. Sinsice en son Elif girdiğinde kapıdan, ipi hızlıca çektim ve bamm üstü simsiyah olmustu. Eylül ve Hira eline aldıkları domatesleri hemen Elifin üstüne attılar bende bir tane domates alıp suratının tam ortasına attım. Herkez gülüyordu Elif ise bağırıp ağlıyordu. Yağız bana bakarak "artık şunu yapmayı kes" dedi "nedenmiş bence çok eğlenceli" dedim. Koşarak kantinden dışarı çıktı bende peşinden çıkacakken, Elif beni tuttu "bu burada bitmedi" dedi "ne o çok mu sevdin domatesli boyayı?!!" diyerek Yağızın peşinden gittim neden gittiğimi bilmiyorum ama gittim işte. Yağız bana bakmadan "Miray git kalbini kırarım!!" dedi ayh napıcam ben "Yağız bir dinle istersen!" dedim ağlamaksı arabasına binerken "sonra konuşuruz" dedi. Arabaya binip hızlıca otoparktan çıktı, o an sanki Yağız'ı kaybedicekmişim gibi hissettim ne zaman kazandım ki ama neden bilmiyorum. Eylül, Irmak ve Hira yanıma geldiler bir an dizlerimin üstüne düştüm ve sonunda göz yaşlarım aktı......
Yağız Gencay :
Kuzenim Elifi öyle görünce içim erimişti ama hak etmişti de. Mirayın bu kadar ileri gideceğini aklımın ucundan bile geçmedi. Neden arkamdan geldiğini de bilmiyorum yoksa benim çocukluk arkadaşi olduğumuzu mu öğrendi. Aklım da delice sorular vardı, ve hiçbirini cevaplayamıyordum. Frene aniden bastım ve geri geri gittim bugün Mirayları arabama çağırdığım yerdeydim. Gözlerimi kapattım ve hayal ettim Mirayla mutlu olmayı. Dikiz aynasından arkaya baktım dizleri kirlenmiş gözlerinden yaş akan bir adet Mirayı gördüm. O daha beni fark etmemişti gelmesini bekledim. Arabanın yanından geçerken arabadan indim "Mirayy konuşmamız lazım!" dedim. Bana dogru döndü "bence de" dedi. Bir banka oturduk bir süre ikimizde konuşmadık onun konuşmasını bekliyordum büyük bir ihtimal o da benim konuşmamı bekliyordu. Ağlıyordu. Ağlama sen. Ona doğru döndüm bana bakıyordu gözlerine baktım "Elife neden böyle davranıyorsun?" "çünkü...sevmiyorum. Gıcık oluyorum."
"Hadi ama bu kadar acımasız olma Miray! Elifi sevmiyosun diye böyle davranamazsın!" sesimi biraz yükselttim ürkmüş gibiydi. Ağlaması daha da şiddetlendi.
"neden onu koruyorsun!?"
