Bachelor Series 2: Hector Montefalco

Chapter 9

"You know it's love when all you want is that person to be happy, even if you're not part of their happiness."

- Julia Roberts

Unedited

Pakiramdam ni Alex, siya na ang pinakamasamang tao sa buong mundo lalo na kay Khen. Mabait ang binata ngunit ayaw niyang patuloy itong umasa sa kanya. Sa loob ng halos dalawang taon nilang pagsasama, wala itong narinig na reklamo mula sa lalaki. Ni minsan hindi niya ito narinig na pinagsalitaan siya nang masama sa tuwing magkasama sila. Na ang nasa isip niya ay si Hector.

Isang buwan mula nang mailibing si Riza. Isang buwan na rin niyang pinag-isipan ang tungkol sa kanila ni Khen. At kagabi, napagdesisyunan niyang tapusin na ang namamagitan sa kanila ng binata.

Alas-tres ng hapon ang napagkasunduan nilang oras na magkikita sa Heaven Scent Restaurant. Oras kasi iyon ng pahinga ni Alex. Linggo naman kaya alam niyang walang pasok sa opisina ang binata.

Habang naghihintay na dumating ang lalaki, hindi mapakali si Alex sa loob ng opisina nito. panay ang lakad niya sa harapan ng kanyang mesa at paminsan-minsan ay tiningnan ang relong pambisig nito. Kinakabahan siya sa maaaring maging reaksyon ni Khen. Ipinagdarasal na lang niya na sana ay matanggap ng lalaki ang pakikipag-break nito sa kanya.

Eksaktong alas-tres ng hapon nang may marinig na tatlong magkasunud-sunod na katok sa pintuan ng kanyang opisina si Alex. Parang itong bata na may malaking kasalanan sa kanyang ama. Natataranta siya sa 'di malamang kadahilanan. Siguro dahil sobrang kinakabahan siya sa gagawing pakikipag-break sa nobyo.

First boyfriend niya si Khen. Ang namagitan sa kanila ni Hector noon ay hindi pa umabot sa pagiging mag-boyfriend at girlfriend kahit sabihin pang iisa ang itinitibok ng kanilang mga puso.

Pagkabukas ng pintuan, nakita ni Alex ang nakatayo at nakangiting binata ngunit wala na sa mga labi nito ang dating mga ngiti sa tuwing dumadalaw ito sa kanya. Naawa man siya rito ngunit mas mabuti ng ngayon pa lang kausapin na niya ito.

"Tuloy ka," saad ni Alex bago nilakihan ang pagkabukas ng pintuan.

Pumasok ang binata. Isinara naman ni Alex ang pinto bago sumunod kay Khen. Umupo ang lalaki sa harapan ng kanyang mesa. Tumingin ito sa kanya nang makaupo na rin ito sa kanyang swivel chair.

Isang mahabang katahimikan ang namagitan sa kanila. Pareho nilang pinapakiramdaman ang isa't-isa. Tiningnan niya si Khen. Nakatitig lang ang nobyo sa larawan nilang dalawa sa ibabaw ng kanyang mesa. Kuha nila iyon, limang buwan na ang nakararaan.

Ang saya nila sa larawang iyon. They celebrate their first year anniversary. Pumunta sila sa isang amusement park. Sumakay ng mga rides, kumain ng cotton candy, naglaro ng bump car at marami pang iba. Pagkatapos may nakita silang photo booth. Niyaya siya ni Khen na magpa-picture. Ayaw pa sana niya ngunit naging mapilit ang lalaki. Wala pa raw kasi silang picture together.

Ramdam niya kung gaano ka saya si Khen ng mga panahong iyon. Masaya rin naman siya. Ngunit iniisip pa rin niya na mas masaya siguro kung si Hector ang kasama niyang gumawa ng lahat nang iyon.

"May gusto ka bang sabihin, Alex?" basag ng nobyo sa nakakabinging katahimikan.

Bumuntong-hininga si Alex. Kung hindi ngayon, kailan pa niya kakausapin ang lalaki. Kung magalit na ito nang tuluyan?

Hindi niya gugustuhing magalit ang lalaki sa kanya. Mahal niya ito at pinapahalagahan, bilang kaibigan nga lang. Hindi sa paraang ikaliligaya nito.