Γεμάτος Όνειρα Ουρανός

Σκόπιμη Συνάντηση

Γεια σε όλους.Ήθελα να ζητήσω συγγνώμη που δεν ανέβηκε κεφάλαιο εδώ και πολύ καιρό.Ήταν λόγω εξετάσεων και πραγματικά προσπαθώ να κάνω οτι καλύτερο μπορώ.Αν μπορείτε κάντε vote και comment❤ :))
______________________________________

Βρίσκομαι αιχμάλωτη από τον εχθρό.Όσο το συνειδητοποιώ τόσο πιο πολύ τρέμω.Προσπαθώ να φύγω από το χέρι του αλλά κάθε προσπάθεια είναι μάταιη.Αυτός μου σφίγγει πιο πολύ τον καρπό και αντιδρώντας από τον πόνο βογγάω.Με μία απότομη κίνηση με σέρνει προς το μέρος του και τοποθετεί το ένα του χέρι στην θήκη του σπαθιού του και
με το άλλο κυκλώνει τον λαιμό μου.Στην συνέχεια φέρνει την λεπίδα του μικρού σπαθιού του όλο και πιο κοντά στον λαιμό μου.Εγώ παρακολουθώ τις κινήσεις του με γουρλωμένα μάτια και κομμένη την ανάσα.

Γιατί εμένα;Το ξέρω η σκέψη μου είναι μικρή αλλά δεν μπορώ παρά να είμαι τρομοκρατημένη από τα γυρίσματα της τύχης μου.Βρίσκομαι στο έλεος του εχθρού και με μία του κίνηση είμαι νεκρή.Το χειρότερο είναι οτι είμαι μόνη και απροστάτευτη.Παρακολουθώ το σκηνικό γύρω μου.Μάχες,μάχες παντού και δεν μπορείς να διακρίνεις ποιός νικάει.Όποιος και να είναι όμως ο νικητής το χάος δεν θα το αποφύγει καμία απο τις πλευρές.Γιατί ένα πράγμα φέρνει ο πόλεμος,τον όλεθρο.

Ο άντρας τώρα οπισθοχωρεί με αργά βήματα και εγώ δεν έχω άλλη επιλογή απο το να ακουλουθάω τις κινήσεις του.Είμαι αδύναμη και θα πεθάνω αν πράξω κάτι το διαφορετικό.Σκύβω το κεφάλι και τα μάτια μου σκοτεινιάζουν,έχω πια κυριευθεί απο ηττοπάθεια και μένω άπραγη.

============flashback=========
"Μην κλαίς Χάνα!Πες στην γιαγιά σου τι σε απασχολεί."

"Γιατί δεν έχω και εγώ γονείς όπως όλα τα παιδιά;Εμένα ο θεός δεν με αγαπάει;Μήπως έκανα κάτι κακό;"

"Δεν είναι έτσι.Οι γονείς σου ήταν τόσο αγαπητοί που έγιναν αστέρια στον ουρανό."

"Όχι!Δεν λέω αυτό.Απλά γιατί είμαι μόνη μου;Γιατί άλλοι γονείς δεν είναι αστέρια στον ουρανό;"

"Χάνα είσαι πολύ μικρή για να καταλάβεις.Ο πόλεμος είναι δύσκολο πράγμα όμως ακόμα πιο δύσκολο είναι να είσαι γενναίος.Οι γονείς σου το κατόρθωσαν όμως αυτό και πάλεψαν για εσένα και για την χώρα μας.Πάλεψαν για να είσαι τώρα ζωντανή.Μην είσαι εγωίστρια και διαγράφεις τους κόπους τους.Δείξε ευγνωμοσύνη και γίνε γενναία σαν αυτούς.Σε προστατεύουν με ότι έχουν.Ανταπέδωσε τους το."

---------------------------------------------------

Ήμουν μικρή τότε για να καταλάβω τι εννοούσε η γιαγιά μου.Μόλις το κατάλαβα όμως έγινε η στάση ζωής μου.Θα παλέψω όπως έκαναν οι γονείς μου.Θα φανώ γενναία.Θα αποδείξω την αξία μου,δεν θα ρίξω το ηθικό μου.Είμαι η πολεμίστρια που έχει ορίσει η μοίρα των γονιών μου.Υψώνω το κεφάλι και αρχίζω να συγκροτώ την αύρα μου στο πόδι μου μου.Όταν το καταφέρνω αυτό κατευθύνεται ως κλοτσιά στο καλάμι του εχθρού,βάζοντας όση δύναμη έχω.
Αρχίζω και τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ,προς κακή μου τύχη όμως με προλάβαίνει.

Υπέροχα.

"Νόμιζες πως θα ξεφύγεις έτσι;Ανόητα μικρά χαριτωμένα κοριτσάκια.Εσείς και οι φαντασιώσεις σας."Μου φωνάζει καθώς τρέχει να με πιάσει.

Οκ τώρα έχω προσβληθεί.Ακούς εκεί μικρό χαριτωμένο κοριτσάκι.Εγώ είμαι η Χάνα Ρισόνμου.

Προς ακόμη χειρότερη μου τύχη σκοντάφτω και με αρπάζει και τώρα έχουμε γυρίσει στην αρχική μας θέση.Βγάζει ξανά το σπαθάκι και το κατευθύνει προς τον λαιμό μου , εγώ δεν μπορώ παρά να τον κοιτάω με μίσος και απέχθεια."Πήρα εντολές να σε παραδώσω ζωντανή αλλά μου δυσκολεύεις την ζωή οπότε θα τις παρακούσω."Με μία κίνηση σκοπεύει για τον λαιμό μου και τα αντανακλαστικά μου του τραβάνε το χέρι.Ενα χέρι με ένα σπαθί, με μία από τομή κίνηση χτυπάει τον εχθρό και αυτός πέφτει κάτω.Σηκώνω το κεφάλι μόνο για να αντικρίσω το ψυχρό βλέμμα του Ερνέστους.

"Θέλουν να με πιάσουν"Είπα τραυλίζοντας.

"Το ξέρω."Μου απαντάει με κανένα συναίσθημα στην φωνή του και ανατριχιάζω.

----------------------------
Αν σας άρεσε κάντε vote και comment ❤