Γεμάτος Όνειρα Ουρανός

Παλιοί Γνωστοί

Ξαφνικά με τραβάει κοντά του και νιώθω τον κόσμο μου να χάνεται.Γιατί στο καλό νιώθω έτσι;

"Εδώ δεν μένουμε άλλο ούτε στιγμή το ακούς;".Μου λέει χωρίς να χάνει επαφή από τα μάτια μου και με τα σώματά μας σε ελάχιστη απόσταση το ένα από το άλλο.

"Δεν σκοπεύαμε ούτως ή άλλως.Αλλά τι σε έπιασε έτσι ξαφνικά;"

"Τίποτα."Αφήνει το χέρι μου και γυρνάει το κεφάλι του."Μάζεψε τώρα, φεύγουμε." Σηκώνει το μικρό του σακίδιο που είχε στον ώμο από την στιγμή της επίθεσης,πολύ χρήσιμο βέβαια γιατί εγώ δεν έχω τίποτα μαζί.

Ετοιμάζω γρήγορα τα πάντα,σβήνω την φωτιά και καταστρέφω τα ίχνη. Φοβάμαι πολύ για το τι θα μας συμβεί από εδώ και πέρα και δεν είμαι σίγουρη για τίποτα.

~¤~¤~¤
"Περπατάμε εδώ και δύο ώρες,είσαι σίγουρος πως ξέρεις που πάμε;"Τον ρωτάω.Δεν θέλω να φανώ κακομαθημένη αλλά πεινάω και έχω κουραστεί,που πάμε τέλος πάντων;Δεν έχω ιδέα για τίποτα.

"Μην είσαι κακομαθημένη,βρισκόμαστε σε κίνδυνο."Μου απαντάει με αυστηρότητα στο ύφος του.

"Θα μου πείς που πάμε;Μπορούμε να πάμε στο χωριό μου και να μείνουμε στο σπίτι με την γιαγιά μου είναι λίγο ηλικιωμένη αλλά είναι γλυκύτατη θα την λατρέψεις και ψήνει και τα καλύτερα..."

"Σταμάτα να μιλάς."

"Είσαι τόσο κακός παντα!"

"Σοοουυυυυυτ." Μου κλείνει το στόμα με το χέρι του και αμέσως βλέπω τον λόγο:Δεκαπέντε άνδρες εμφανίζονται στο βάθος.

Παγώνω στην θέση μου και ο Ερνέστους τρέχει να παλέψει.Από ότι φαίνεται σκοπεύει να τους αντιμετωπισει όλους μόνος του

"Μείνε εκεί!"Μου φωνάζει και χάνεται μακριά.

Ξαφνικά πετάγεται ένα τύπος μπροστά μου και εγώ τρέχω μακριά προσπαθώντας να αποφύγω τα ιπτάμενα μαχαίρια που στρέφει προς το μέρος μου.

"Νομίζω θα χρειαστείς την βοήθεια μου εδώ."

Μα είναι δυνατόν αυτή η φωνή είναι γνωστή...

Ο Άαρον πετάγεται μπροστά μου και μου σκάει ένα χαμόγελο.Πραγματικά χαίρομαι που τον βλέπω αλλά δεν καταλαβαίνω την ψυχραιμία του.

Με ένα ξόρκι ρίχνει κάτω τον άντρα και αυτός χάνει τις αισθήσεις του.Ο Άαρον γυρνάει με ικανοποίηση και με αντικρίζει.

"Στο είχα πει πως θα ξανασυναντιόμασταν."Μου λέει.

"Τελειοποίησες το πέταγμα!" παρατηρώ χαρούμενη.Ξαφνικά σκέφτομαι τον Ερνέστους και γυρνάω να αντικρίσω τον Άαρον."Ο εκπαιδευτής μου θέλει βοήθεια, αντιμετωπίζει μόνος του έχθρους."

"Οκ,άστο πάνω μου."Μου λέει και τον παρακολουθώ να χάνεται στο βάθος . Πραγματικά αισθάνομαι άσχημα που είμαι τόσο άχρηστη και δεν μπορώ να βοηθήσω κανέναν.

"Χαααααανααααααα!"Ακούγεται μια γυναικεία φωνή και γυρνάω να αντικρίσω την Νάνσυ.Ναι Χάνα την Νάνσυ που παράτησες στην Ακαδημία και δεν σκέφτηκες καθόλου αυτές τις 9 ώρες.Έτσι με χτυπάει ένα κύμα τύψεων και ευθυνών και γυρνάω να αντικρίσω την φίλη μου.

"Νάνσυ λυπάμαι πολύ!Λυπάμαι που σε άφησα στην ακαδημία και έφυγα.Είμαι πραγματικά η χειρότερη απλά όλα γίνανε τόσο γρήγορα και δεν συνειδητοποιήσα τι έκανα."

"Είναι εντάξει Χάνα εγώ τους καθυστέρησα για να φύγετε με τον Ερνέστους.Ηρθα μετά από λίγο προσπαθώντας να σας βρώ και είδα τους απεσταλμένους να πλησιάζουν.Εισαι Εντάξει εσύ;"

"Ναι μια χαρά.Τι απεσταλμένοι είναι αυτοί;"

"Του βασιλιά των Κερδινών,της αντίπαλης παράταξης.Καλό θα ήταν να μην μπλέξουμε μαζί τους."

Πάλι καλά που βρήκα την Νάνσυ.Είναι τόσο έξυπνη και προνοητική ξέρει μέχρι και ξόρκι για να χειραγωγεί τον εχθρό.

"Βρε βρε βρε,βρήκαμε την κοπέλα που ψάχναμε τόσο εύκολα.Κρίμα που το αγόρι σου δίνει μάχη εκεί έξω.Θέλουμε την καστανή."Λέει ένας από τους δύο  αποστολείς που έρχονται προς το μέρος μας και με δείχνει με το δάχτυλο.