KAYBETTİK.

biz kaybedenleriz ustam

Biz kimmiyiz? Biz kaybedenleriz ustam.
Biz hep kaybederiz.
Hayal kaybederiz.hayat kaybederiz. Umut kaybederiz.nefes kaybederiz.
Dedim ya ustam biz hep kaybederiz. Ama kimse bilmez bizi.Saklanırız gülüşlerimizin arasına.
Aslında gündüz hiç bir sıkıntımız yoktur.Ama gece olunca...
Gece olunca işimiz çok zor be usta. Ay ışığının altında, sigaramızın dumanında bir bir acılarımız çıkar ortaya. Yok deriz bu defa ağlamak yok. Koyarız başımızı yastığa işte tam da o anda batar can kırıklıkları canımıza. Hayal kurarak uyumak için baktığımız o boş tavanda acınası anılarımız gözümüzde canlanınca kaybederiz.
Biz tam hayal kurmamız gerektiği anda kaybederiz ustam. Kaybetmenin verdiği öfkeyle kalkar duvarları yumruklarız. Susarak bağırırız.
Sonra sırtımızı kapıya yaslar yere çökeriz. Oturup bide orda ağlarız.
Sonra gece biter. Sileriz gözlerimizi takarız maskemizi. Herkese artık ezberlediğimiz yalanları söyleriz:
Herşey yolunda,iyiyim.
Bu yalanlarla kendimiz dışında herkesi kandırırız ustam.

Yaşanabilecek en iğrenç duyguları en iğrenç şekilde yaşadık biz.
Ciğerimizi söken olaylara kimse fark etmesin diye güldüğümüzü biliriz biz.
Bu yüzden korkumuz yoktur artık hiçbirşeyden.
Güven meselesine gelince,biz kimseye güvenmeyiz ustam.
Kendimize "Herşey güzel olacak" diye yalan söylediğimizden beridir kimseye güvenmeyiz.
Aslında hepimizin derdi farklıdır ama acımız aynıdır ustam. Bizim tek acımız kaybetmektir. Sürekli kaybettiğimizden olsa gerek.tüm hayallerimiz intihar eder.
Bu yüzden hayal de kurmayız biz.
Hayal kurmaya korkarız. Hep aynı olan ve hiç ulaşamadığımız tek hedefimiz vardır. O da mutlu olmaktır. Sırf mutlu olmak adına yaşıyormuş gibi yaparız biz ustam. Günlerimiz hep böyle geçer. Şişen gözlerimize "uykusuzum" adı verir,öyle yaşarız. Bizde gündüzler bir kaç saniye geceler bir asırdır ustam.neyse ustam çok konuştum yine.

Ha bu arada : biz kimmiyiz ustam?
Biz bu dünyanın mutsuzluğa müebbet yemiş insanlarıyız...

m.y.