Hagibis

Ulan. . . Ulan

Unti-unting nabuo ang ngiti sa kaniyang mukha nang kaniyang masilayan ang ulan. Naalala niya ang mga pangyayari na bumuo sa kaniyang pagkatao. Pumasok sa isip niya ang una nilang pag-uusap.

"Gusto mong sumukob sa akin?" tanong ng lalaki.

Bumilis ang tibok ng kaniyang puso. Hindi niya namalayan na nakasilong na siya sa payong ng binata.

Ang pag-aalok ay nauwi sa pagkilala. Hanggang sa pagmamahal. Hanghang sa mga ngiti na dulot ng pag-ibig.

Nagulat siya nang biglang kumidlat. Bigla niyang naalala, ang pangyayaring iyon ay hindi na muling magbabalik pa. At unti-unti, tumulo ang mga luha sa kaniyang mukha kasabay ng pagpatak ng ulan.

"Kailan kaya ulit kita makasasama sa iisang payong? Umuulan din ba riyan sa langit?"