I am Caroline (ONHOLD)

Chapter Sixteen: An UNKNOWN PERSON that is trying to KILL Caroline.

CAROLINE

*Eeenngg*Eeenngg*

Tunog po ng mga langaw sa loob ng kwarto ni Yumi. Biruin mo may mga langaw dito??

Buong maghapon kaming nandito ni Kai kakabantay sa kapatid nito. Hanggang ngayon kami pa lang ang nandito. Wala pa ang mga magulang ni Kai. Tapos sina Master wala pa rin.Saan na ba sila?? Mag se-seven na nang gabi ah? Dapat kanina pa sila nandito.

“Sara mo ang bibig mo baka pasukan ng langaw.” Sabi ni Kai na nakaupo habang palipat-lipat ng channel.

Sinara ko naman ang bibig ko na talagang nakabukas naman. Potek! Mabuti at sinabi ni Kai yun kung di DEDO ako!

“AHAHAHAHA!” biglang tawa ni Kai.

Napalingon ako sa akniya na kunot ang noo. Seriously, anong nangyari dito? Bakit bigla na lang siyang tumatawa?? May nakakatawa ba ? Sabihin niyo nga sa aken! Pwes, kung ayaw niyong sabihin, ako ang magtatanong!

“Why are you laughing?!” taas kilay kong tanong dito.

“Wala! HAHAHA! Napaka-epic ng muk—HAHAHA ha mo! HAHA! GRABE!” sabi nito habang tumatawa.

Yung totoo? Ano ang itsura ko kanina?? May surveillance camera ba dito?! PA replay nga!

“Mamatay ka sana sa kakatawa.” Walang emosyon kong sabi dito.

Hanggang ngayon kase tumatawa pa. He stopped laughing as soon as he heard what I said. Mabuti naman at tumigil. Dahil alam niyo ang nakakainsulto na tawa? Ganun ang tawa niya. As if na talagang nakakatawa ang itsura ko non! Duhh! Ako?! Nakakatawa ang itsura?!

Maya-maya ay bumukas na ang pinto at nakita naming dalawa na papasok ang magulang ni Kai na may hawak na pagkain.

“Ma, what took you so long?” tanong ni Kai.

“Sorry. Marami kasi kaming inasikaso sa company natin dito. Anyway, kayo pa lang ba dito? Where are the others? Kumain na ba kayo? Eto o, pagkain nag take out kami.” Sabi ni Mrs. Takshi sabay taas na kanilang pinamili.

Oooo! May nakita akong sushi doon a? Yiiiee! Natatakam ako! I want one!

“We already ate ,Mom.” Sabi ni Kai.

Napatingin naman ako sa kaniya dahil sa kaniyang sinabi. Tapos ay siniko ko ito kaya naman napa aww siya at tinignan ako ng masama.

“Gusto ko pang kumain!” mahinang sabi ko dito.

Pake niyo ba? E, nahihiya akong sabihin na gusto ko ng sushi sa kanila. Hindi niyo lang kasi alam na mahiyain talaga ako. Nangingibabaw lang talaga ang pagiging maldita ko at mataray.

“Edi manghingi ka!” sabi rin nito.

“E, nahihiya ako!”

“May hiya pa pala diyan sa katawan mo?”

“Ano?? Anong gustong mong palabasin? Na hindi ako marunong mahiya?”