Duygum Dua'mda Saklı..

Gerçekten sevmişsen, yalnız kalabilmek zor iş

Düşünsene dost; Sevdiceğin ile uzak düştükten sonra ne kadar yalnız kaldın? Toplasan beraber geçirdiğin vakitleri, yalnızlıkla mı daha çok beraberdin yoksa sevdiğinle mi?
Bana sorarsan gerçekten sevmişsen yalnız kalabilmek zor iş arkadaş. Yalnız kalmayı beceremiyorsun gitti ise sevdiğin yanından, yörenden..Gitti ise yar bildiğin yarım kalıyorsunda yalnız kalamıyorsun. Çünkü yalnızlık öyle vefalı ki sevdiğin uzaklaşır uzaklaşmaz hemen sarılıyor sana..Ama yinede o vefakar yalnızlığı sevmek yerine onsuz ne hallere düştüğünü önemsemeden bırakıp gideni seviyorsun.

Ben kendimden yola çıkacak olursam, hiç yalnız kalamadım bazen kalmak istesemde.. Çünkü yalnızlık; dua'larımın saklısı kadar acımasız olupta beni yalnız bırakmadı..Bir tek o da değil, silueti var, kalem var kağıt var, kelimeler, cümleler, paragraflar var..Birde dua'larımın saklısını anlatmamı sabırsızlıkla bekleyen satırlar..Çayım ve sigaramda var..

Hüzünde var, yüreğimin daimi müdavimi..Keder ise ona öyle bir arkadaş ki, hiç bırakmıyor peşini, hüzün nereye kederde onunla oraya..Yani anlayacağın sevdiceğim yokken hüzün ve kederde hiç bırakmadı beni..

Bazen yalnızlıkla tam da başbaşa kaldım derken, birden hatıralar çıkıp geliveriyorlar.. Sahi!! Hatıralar o bırakıp gidenlere hiç uğramıyorlar mı? Ne zaman gelseler, hemen dev bir perde açıyorlar gözlerimin önüne..Her geldiklerinde beynimi bir projeksiyon cihazı gibi kullanıp, başka birşey görmeme izin vermeksizin, aynı filmleri verip duruyorlar..Baş rolleri hep aynı, iki kişilik dev kadro.. Onca zamana iki uzun metrajlı film çekmişiz dua'larımın saklısı ile bitmek bilmiyor..İlk seansta "sen ile ben ve yaşananlar" hemen ardından "yaşanamayanlar"..Beynimin sinema salonunda film arası bile yok..
Filmlere dalıp öylece izlerken hiç beklemediğim bir anda, gözyaşı da çıkıp geliyor bir iki damla ve ardında seller ile. "Sen gerçekmisin" derken yüzüme dokunurdu sevdiceğim, işte aynı onun gibi yüzüme şevkatle dokunuyor..Yani anlayacağın hatıralar ve gözyaşı da var onun yokluğunda..

Kabullenmem gerekenlerde var..Artık beni hiç merak etmeyişi gibi..Beni artık sevmiyor oluşu gibi..Belkide beni hiç sevmemiş olmasının çıldırtan ihtimali gibi..Ve bir daha asla dönmeyeceği gibi..
Umut'da var..Umut geldiği zaman iyi şeyler vaad ediyor..Korkma, bak yalnız değilsin, ben seninleyim diyor mesela..Gelecek olan birinden bahsediyor her geldiğinde..O seni bir ömür sevecek diyor..Hiç kimse gelmese bile, umudun telkinleri mutlu olmama ve gülümseme yetiyor aslında..Arada sırada da olsa umutda mutluluğu peşine takıp uğruyor..

Bir de Dua'larım var içine sevdiğimin adını sakladığım. Ve o Dua'ları duyan var..Ben sana şah damarından daha da yakınım diyen Rabb'im var..Şükürler olsun ki o beni hiç bırakmıyor..Biliyorum ve bundan eminim O bir an bile beni gözetlemeyi bırakmıyor. Ben uyurken bile beni izliyor..Beni en çok O seviyor..

Dedimya; gerçekten sevmişsen yalnız kalabilmek zor iş arkadaş, yalnız kalabilmek zor iş..