Torn Apart (Falling Apart Prequel)

Κεφάλαιο 7

Μπουxτισα πια... Ο καθενας σας με τα δικα του ονειρα... Με τις δικες του φαντασιωσεις... Κι εγω με ενα ψευτικο ζωγραφιστο xαμογελο γυρω σας να σας κοιταω... Ομως τωρα ηρθε η σειρα μου!
Σκέφτομαι. Είμαι στον καναπέ αγκαλιά με τον Πάνο.

Ν: Ξέρεις τι κατάλαβα όταν έλειπες;

Π: Τι;

Ν: Ότι όλοι έχουμε ένα άτομο στην ζωή μας που το λατρεύουμε και δεν μπορούμε χωρίς εκείνο... και αν όντως μπορεσουμε χωρίς εκείνο δεν είμαστε ολοκληρωμένοι. Πάντα κάτι μας λείπει ψάνωντας σε άλλα πρόσωπα και σε άλλα μάτια αυτα που βρήκαμε σε εκείνο το άτομο μέχρι να βρούμε το ίδιο άτομο.

Π: Δηλαδή τώρα είσαι ολοκληρωμένη;

Ν: Από την στιγμή που σε αντίκρισα πριν 2 εβδομαδες.

Ήρθε και ψηθιρισε στο αυτι μου

Π: Εγώ παλι θέλω να σε έχω κοντά μου, να σε αγκαλιάζω και να σε φιλάω κάθε βράδυ μέχρι να ξημερώσει. Ξέρεις γιατι;

Ν: Γιατί;

Π: Γιατι σε αγαπάω πιο πολύ από κάθε άλλον.

Ακούμπησα το κεφάλι μου στον θώρακα του.

Π: Μπορώ να πάρω τηλ τον Στάθη να έρθει;

Ν: Ναι φυσικά

Εκείνη την στιγμή χτυπάει το κινητό του.

Π: Καταφωνή:

Σήκωσε το τηλ του.

Ναι έλα ρε μαλάκα....... Στης Ντινας....... Θα σου πω μετά........ Να ερθεις ρε να ερθεις αυτο θα σου έλεγα........ Εμ περιμενε.

Π: Τι οδό;

Ν: Νικοπόλεως 1

Νικοπ... Ααα ακουσες; ........Οκ περιμενουμε.

Π: Έρχετε.

Είπε και έκατσε ξανά στον καναπέ.

Ν: Οκ

Μετά απο 10 λεπτά περίπου χτύπησε το κουδούνι. Ο Πάνος σηκώθηκε και άνοιξε την πορτα. Τότε μπαίνει μέσα ένας Στάθης μέσα στο αγχος και τα νευρα. Κάθεται στον καναπέ και μας λεει

Σ: Δεν είμαι καλά. Καθόλου καλά.

Π: Αυτό το ξέρουμε παρακάτω.

Του έχωσα μια αγκωνιά στα πλευρά για να σκάσει

Π: Αουυυ!

Ν: Πανο σκάσε Στάθη πές.

Μετά από λίγη σιωπή ο Στάθης είπε δειλά