Torn Apart (Falling Apart Prequel)

Κεφάλαιο 16

1 μήνες μετά

Αχ επιτέλους Χριστούγεννα. Είναι Παραμονή πρωτοχρονιάς. Σε 1 ώρα αλλάζει ο χρόνος. Κάθομια μόνη μου σπίτι. Ο Πάνος λείπει. Τσακωθήκαμε πριν και έφυγε.

Flashback

Είναι 4:00 το μεσημέρι και τρώμε μεσημεριανό.

Ν: Πάνο μου να σου πω.

Π: Μμ πες μου. Είπε μπουκωμένος με τα μακαρόνια.

Ν: Χαχαχαχα σκουπίσου βρε μωρό μου έχεις παντού σάλτσα. Χαχαχαχα. Του είπα γελώντας. Αφού σκουπίστηκε με κοίταξε κάνωντας μου νόημα να συνεχίσω αυτό που έλεγα.

Ν: Ναι λοιπόν θα έρθουν οι γονείς μου αύριο.

Π: Πάλι;

Ν: Τι εννοείς;

Π: Και την προηγούμενη εβδομάδα εδώ ήταν.

Ν: Σε ενοχλούν οι γονείς μου;

Π: ΌΧΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.

Ν: ΝΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΟΣΟ;

Π: ΕΤΣΙ.

Ν: ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΘΕΣ ΤΟΥ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΘΑ ΦΥΓΩ ΕΓΩ.

Π: ΦΥΓΕ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ.

Αρχίζουμε να φωνάζουμε ο ένας στον άλλον.

Ν: ΚΑΛΑ ΦΕΥΓΩ.

Πριν προλάβω να κάνω βημα είχε βγεί από την πόρτα και φεύγει. Σωριάζομια στον πάτωμα και κλαίω με αναφυλητά.

End flashback

Η ώρα έχει περάσει και ακόμα να έρθει. Σε 5 λεπτά αλλάξει ο χρόνος. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνιε μέσα. Μυρίζει τσιγάρο.

Ν: Που ήσουν.

Π: Σε νοιάζει;

Ν: Πάνο πες μου που ήσουν.

Π: Όπου γουστάρω.

Ν: Πάνο πες μου που ήσουν τρελάθηκα από την αγωνία μου.

Π: Χέστηκα. Δεν σε αφορά.

Ν: Πάνο πας καλά πως δεν με αφορά είμαστε μαζί το ξέχασες;

Π: Απο εδώ και πέρα δεν είμαστε.

Τον κοιτάω βουρκωμένη και δακρύζω. Ανοίγω την πόρτα και αρχίζω να τρέχω στον δρόμο. Περνάω από δρόμους και από πάρκα. Τα μάτια μου θολώνουν και δεν βλέπω καλά. Ακούω ένα κορνάρισμα και κάποιον να φωνάζει το όνομα μου. Ένας δυνατό "μπαμ" κάνει τα αυτιά μου να βουήζουν. Ξανά ακούω την φωνή και είναι ο Πάνος.

Π: Ντίνα μου, αγάπη μου. Μην κλείνεις τα ματάκια σου. ΈΝΑ ΑΣΘΕΝΟΦΌΡΟ.

Αυτά είναι τα τελευταία που θυμάμαι μετά όλα μαύρα.

****************************

Συγνώμη που δεν είναι πολύ μεγάλο αλλά δεν έχω και πολύ έμπνευση. Δεν είμαι καλά τις τελευταίες μέρες. Ας πούμε ότι θέλω να πλησιάσω κάποιον και δεν μπορώ να μπώ ούτε σε friendzone.

Επόμενο αύριο. Υπόσχομαι μεγαλύτερο.

Κωνσταντίνα <3