Ay Elementleri #Wattys2016

#10 Kayıp Ruh

Sabah kalktığımda. Kapının çaldığını duydum. Hızlıca üstümü giydim. Gelen Mars'tı. Sonra benle konuşmaya başladı ama hiçbir şey anlamadım. Kelimeler anlamsız gelmeye başladı. Bu hayattan sıkılmıştım artık. Boş gözlerle bakarken kendimi iyi hissetmiyordum. Gözlerim karardı. Sanırım bayıldım. Karanlığın içindeyim. Sözlerdeki gibi. Yine kendi karanlığımda boğuluyorum. Sonra beyaz bir ışık geldi. Gözlerimi açmamla kendimi bir hastanede buldum. Doktor konuşuyordu.
Sonra birden bir ses duydum. Tiz bir ses. Sesten sonra her şey hafızamdan silindi. Uyandığımda yanımda annem vardı. Endişeyle bakıyordu. Gözlerimi açtığımı görünce: "Deniz iyi misin?" dedi. Şaşırmıştım. Benim ismim Ay'dı. Kendime baktım değişiklik yoktu. Herşey aynıydı. Ama ismim ve hayatım değişiyordu. Bir dakika Ay ismini nasıl hatırlıyorum. Hafızamı sildikleri halde ismimi ve hafızamın silinmesini hatırlıyordum. Kayıp olan sadece anılardı. Doktor kişilik ve hafıza kaybı diye anneme sesleniyordu. Neler oluyordu. Kendimi kötü hissetmeye başladım. İki dünya arasında gibiydim. Yine aynı ben ama farklı dünyalar. Acaba orada neler yapmıştım. Hatırlamıyordum... Doktorun konuşmalarına kulak kabarttım. 2 aydır bilinçsizce burada yatıyormuşum. Bugün taburcu edilecekmişim. Daha sonra kendimi bir arabada annemle buldum. Yürüyor ve bakıyordum. Dilimi yutmuş gibiydim. Herşey bana yabancı gelmeye başladı. Annem bana şefkatle bakıyor ve arabayı sürüyordu. Eve geldiğimde kulağımda uğultular oluşmaya başladı. Bu ev bana tanıdık geliyordu. Odama girip direk kapıyı kilitledim. Annem şaşkınca bakıyordu. Odada aklıma garip görüntüler geliyordu. Şeffaf tavanlı yıldızları gören bir oda görüntüsü gördüm. Bana tanıdık geldi. Sonra kapı açıldı. Sanırım birinde yedek anahtar var. İçeri çok yakışıklı bir çocuk geldi. Kapıyı kilitledi. Yanıma oturdu. Ellerimi tuttu. "Beni hatırlıyorsun değil mi Deniz?" Titriyor ve ağlıyordu. Ondan olumlu bir enerji hissettim sonra yine bir takım görüntüler geldi. Onu sanki bir yerlerde gördüm. Çok duygusal biriydi ve sanırım bana bağlanmıştı. Belki de ruhlarımız bağlanmıştı. İlk kez konuşmayı deneyerek "Adın ne?" diye sordum. Çocuk yıkılmıştı. Sonra içimde ona karşı birşey hissettim. Ağlaması beni üzüyordu.Sonra ona sarılmak istedim. İçimden geldi. Boynuna atılıp sıkıca sarıldım. O da buna çok şaşırdı. Sonra tiz bir ses ve yine beyaz ışık. Ama bu sefer farklı. Ay iyi misin az önce ruhunun başka bir yere gittiğini gözlemledik. Uyandığımda garip hissettim. Hafızam ve az önceki yaşadıklarım yerine geldi. Hatta daha fazlası... O çocuk adı ...... bir türlü emin olamadım ama bir sürü anımız vardı. Bana çok değer veriyordu. Sanırım beni seviyordu. Her neyse uyandığımda son teknoloji bir yerdeydim. Profesör kılıklı birisi konuşmaya başladı. Sana herşeyi açıklayacağız. Sen deneyin en büyük parçasıydın. Meraklı bir bekleyiş başladı.