4 տարի անց...
-Ադի շտապիր ուշանում ենք
- Լավ
- Մարկ Մարտինը լաց է լինում : Արի զբաղեցրու , մինչև ես կհագնվեմ
-Լավ գալիս եմ
Ինչպես հասկացաք ես և Մաևկը ամուսնացել ենք : ՈՒնենք մեկ երեխա' Մարտինը :
Իսկ ինչ վերաբերում է Ադիին մենք որոշել ենք մոռանալ այն փաստը , որ ես չեմ նրա մայրը և այլևս այդ մասին երբեք չխոսենք : Վիկին դուրս է գրվել հիվանդանոցից վթարից մեկ ամիս հետո : Նրա կյանքը շատ լավ է և մենք հիմա շտապում ենք նրա հարսանեկան արարողությանը :
Մի խոսքով ինձ մոտ ամեն ինչ կարքին է և ես շատ երջանիկ եմ : ճակատագիրը ինձ համար պատրաստել էր այսպիսի կյանք :Մարդիկ իրոք որ նման են մատիտի : Յուրաքանչյուրը նկարում է իր ճակատագիրը : Ոմանք կոտրվում են , ոմանք բթանում են , ոմանք էլ սրվում են և շարժվում առաջ : ԵՍ Ալեքսի շնորհիվ հասկացա մի բան' ամեն ինչ անցնում է , բայց ամեն ինչ չէ որ մոռացվւմ է : Իսկ Մարկի շնորհիվ հասկացա մի բան' գուցե կյանքում մի նոր սեր գտնես , բայց առաջինի հետ չհամեմատես , իսկական սերը միակն է կյանքում և այն երբևէ էլ չի մոռացվում : Գուցե փորձում ես ինքդ քեզ խաբել և նորից ուժգին դու սիրահարվել , բայց դու չես կարող սիրել ամենքին ' նորից չեն սիրում , սիրում են կրկին ...
Շնորհակալություն , որ կարդացել եք: