Heart of stone

Η μοιραια συνάντηση!

Το πρωι,πήγα κανονικά στο σχολείο!Αλλα μπορώ να πω ότι ήμουν κανονικός τουρίστας!Την σχολική μου τσάντα την ειχα αφήσει σπιτι και ειχα πάρει μόνο τη βαλίτσα.Οταν συνάντησα την Στέλλα στο σχολείο της διηγήθηκα όσα συνέβησαν.Συζηταγαμε πολυ ώρα!Ζητησα τη συμβουλή τη για το τι θα κάνω και που θα μείνω...εκείνη μου αποκρίθηκε...
-Θα είμαι πάντα εδώ για σένα και θα ήθελα παρά πολυ να σε φιλοξενήσω εγω αλλα δεν γίνεται!Οι γονείς μου αποκλείεται να επιτρέψουν κάτι τέτοιο!
-Δεν πειράζει Στέλλα!Μαλλον θα πάω να βρω τη θεία μου.Ειναι αδελφή του πατέρα μου αλλα Ειβαι καλός άνθρωπος.Μενει σε μια κοντινή περιοχή.Θα πάρω το τρένο και θα πάω να μείνω σε αυτη!
-Ο,τι θες αγάπη μου!Να ξέρεις ότι σε ότι θελήσεις είμαι εδώ!
Της χαμογέλασα την αγκάλιασα και κατευθύνθηκα προς την τάξη μου!Ενα μάθημα είχε μείνει ακόμα.
Αφού τελείωσα το σχολείο,αποχαιρέτησα τη Στέλλα και πήρα το δρόμο προς το τρένο!Ηταν αρκετά μακριά,περπατούσα μισή ώρα και ακόμα δεν ειχα φτάσει!Ημουν όμως σίγουρη για αυτο που έκανα.Θα άρχιζα μια νέα ζωή,μακριά απο τους άθλιους γονείς μου!Επιτελους έπειτα απο 40 λεπτά περπάτημα έφτασα στην στάση του τρένου!Απο μακριά αντικρίζω ότι το τρένο το οποίο ήθελα να πάρω κολιέ έφυγε!!Το επόμενο δρομολόγιο ηταν αργά το βράδυ...Κατα τις 23:00.Τι θα έκανα τόσες ώρες;
Άνοιξα το κινητό μου και επειδή βαριομπυν πολυ άρχισα να παίζω παιχνίδια!Η ώρα είχε Πάει 22:00 ,σε μια ώρα θα έφτανε το τρένο!Ο σταθμός είχε λίγους ανθρώπους...Ελάχιστους!Τοτε βλέπω έναν μαυροφορεμένο άντρα γύρω στα 25 να με πλησιάζει!Μου απευθύνει τον λόγο...
-Γεια σου όμορφη!
-Γεια,σε ξερω απο κάπου;
Η αλήθεια ειναι ότι με τρόμαζε γ μορφή του...
-όχι
Απαντάει αυτός!
Απλώνει το χέρι του και αρχίζει να χαϊδεύει στον ώμο!Μα καλα τι ήθελε;Εγω νευριασμένη του φωνάζω
-Κόψε τα κουλά σου!Με ποιο δικαίωμα;
Αυτός χωρίς να μου απαντήσει,μου κλείνει το στόμα με τα βρωμερά χέρια του!
-Κουκλίτσα μου για κάτσε φρόνιμα γιατί θα νευριάζω!!
Λέει με ειρωνικό ύφος!
Εγω τράβαγα το σώμα μου μακριά του,με ξάπλωσε ανάσκελα πάνω στα καθίσματα και έπεσε απο πάνω μου!Με μύριζε και τριγυρνούσε το κεφαλι του γύρω απο το δικό μου!"Άλλος ανώμαλος απο δω" σκέφτηκα!Που έχω μπλέξει η καημένη;Τι έχω κάνει;Τοτε άνοιξε τα χείλη του και ετοιμαζόταν να με φιλήσει!Μου είχε κλείσει το στόμα και δεν μπορούσα να φωνάξω.Το μόνο που έκανα ηταν να μουρμουρίζω για να με αφήσει και να τραβάω το σώμα μου!Εκεινη τη στιγμή ενώ ηταν έτοιμος να με φιλήσει και δεν ξερω γω τι άλλο,είδα έναν νεαρό κοντά στα 16-17 να μας πλησιάζει
-Άσε το κορίτσι,
Είπε ο νεαρός...
-και ποιος εισαι σου που θα νου πεις τι να κάνω;
Αποκρίθηκε ο βλάκας που είχε πέσει πάνω μου!
Μετα απο αυτο άρχισε μια μαχη μεταξύ τους!Σωμα με σώμα!Πραγματικα αναρωτιόμουν γιατί εκείνος ο νεαρός ήθελε να με βοηθήσει!
Μετα απο λίγη ώρα σταμάτησε ο τσακωμός!Ο μαυροφορεμένος άντρας που μου επιτέθηκε έφυγε λέγοντας
-Θα ξαναγυρίσω!
Εγω απόρησα με αυτο που είπε.Υστερα το αγόρι που με έσωσε με πλησίασε και άρχισε ένα διάλογος μεταξύ μας!
-Γεια,εισαι καλα;Πως σε λένε;
-Σε ευχαριστω που βοήθησες,μια χαρά είμαι!Σαρα ονομάζομαι εσυ;
-Αλέξης,Χάρηκα!Το τρένο περιμένεις;
-Ναι κι εσυ;
-Ναι,θες να το περιμένουμε μαζί;
Αμε!
Αποκρίθηκα εγω γεμάτη χαρά!Ξαφνικα ένα συναίσθημα που δεν ειχα ξανανιώσει με κυρίευσε!
Περιμέναμε μέχρι που ήρθε το τρένο!Μπηκαμε πιάσαμε θέση και αρχίσαμε να ζητάμε για τις ζωές μας!Απο ότι μου είπε Αποφάσισε να πιάσει δουλειά και ετσι έφυγε απο το σπιτι του...Ενδοαφερον!!Να δούμε,τι θα γίνει τελικά με αυτο το παιδι και μένα;

Χευ και παλι!!Μια όμορφη συνάντηση άλλαξε λίγο τα πράγματα!Το λέτε να γίνει με αυτούς τους δυο;Ότι και να γίνει όμως τα μαρτυρία της Σάρας δεν τελείωσαν ακόμη!!!