In Your Arms

H-10 Verrassing!!

Instagram: @ Beautifullthingsx_

Even vooraf; ik probeer dit hoofdstuk een nieuw soort manier van schrijven uit, IPV dat ik de hele tijd "POV Maaike" neerzet doe ik vanaf dit hoofdstuk "~Maaike" laat even in de comments weten of je dat prettiger vind met lezen, dan schrijf ik voortaan zo verder en anders doe ik vanaf het volgende hoofdstuk gewoon weer net als ik hiervoor deed X-yas!!

~Maaike

Het is net zaterdag ochtend, David heeft mij gister nog geholpen met Duits ik was echt blij met z'n afleiding. Vandaag zei m'n moeder dat ze een verrassing voor me had, het enigste wat ze er over zei is dat ik m'n sportkleding aan moest trekken. En dat ik om 9:00 klaar moet staan bij de auto, het is nu half 9 dus ik heb nog even de tijd om te douchen.

Na het douchen heb ik nog krap een kwartiertje om de rest te doen, ik borstel snel m'n natte haar wat hopelijk snel droogt want ik hen geen tijd om te föhnen nu. Ik trek mn sportkleding aan en doe snel wat mascara op, ik heb nog 10 minuten om te eten. Ik pak snel 2 boterhammen en roep m'n moeder naar beneden, die boven voor de spiegel aan het zingen is. "Mam!! Schiet op ik wil gaan!" roep ik naar boven. "Ja schat ik kom er aan!" roept ze terug nadat ze haar zin heeft afgezongen.

We lopen naar de auto en gaan rijden, onderweg probeer ik er nog achter te komen waar we heen gaan maar ze zegt echt niks erover. Behalve dan "Dat zie je zometeen wel" pff moeders...

Na 10 minuutjes rijden heb ik het door!! Ik zie m'n moeder haar knipperlicht naar links aandoen richting de voetbalclub waar ik vroeger ook al op zat maar waar ik vanaf moest omdat ik het te druk zou krijgen met school.

Mam? is het wat ik denk dat het is? "ik zeg helemaal niks'' ik zie de voetbalclub al, maar mijn moeder rijdt er langs?!? 'mam? waarom rij je er langs?' ''Heb ik gezegd dat we daarheen gingen dan?'' 'nee, maar wat kan het dan zijn?' ''je gaat het vast heel leuk vinden'' zegt ze met een knipoog. een beetje teleurgesteld staar ik voor me uit op de weg en ik probeer te bedenken wat het kan zijn.

na ongeveer een half uurtje rijden komen we op plaats van bestemming, met grote koeienletters zie ik ''DANCE ACEDEMIE'' boven de deur van het gebouw hangen. zonder nog iets tegen mijn moeder te zeggen loop ik met een big smile mee naar binnen, mijn moeder verteld me dat ze les geven in heel veel verschillende dansen. ''je mag kiezen welke dans je wilt'' uhmm, even denken hip hop is heel gaaf en street dance ook maar dat wil ik niet. ik besluit uiteindelijk voor Ballet te gaan. ''Ballet? weet je dat zeker?'' vraagt mijn moeder verbaasd. 'ja ik weet het zeker' betwijfelend kijkt ze me aan ''het is een zware en moeilijke danssport hoor'' 'mam! ik weet het zeker ik wil ballet. ''oke vooruit het is jou keuze'' we lopen door naar de receptie om me in te schrijven, na het inschrijven mag ik met de vrouw van de receptie meelopen, ze wil me graag voorstellen aan mijn dansgroep. we lopen door een lange gang en overal zijn zalen met grote spiegels waar mensen aan het dansen zijn, we gaan door een deur heen waar een bordje met 'ballet' boven staat en lopen door naar de 4e deur. ''hier is het'' zegt de vrouw, en ze doet de deur voor me open. iedereen binnen stopt gelijk met dansen en kijkt naar mij, ''dit is.. hoe heet je ook alweer?'' 'Maaike' antwoord ik ''dit is Maaike'' herhaald ze. ineens kijkt er van achter in de danszaal een jongen om, hij kijkt verbaasd en ik ook. het is David. zit hij op ballet? denk ik bij mijzelf, snel kijk ik weer weg en wacht op wat ik mag doen. de coach loopt naar me toe en stelt zich voor ''ik ben Rafael'' zegt hij ''maar noem me maar raaf dat doet iedereen'' hij geeft me een knipoog en ik glimlach verlegen en ongemakkelijk terug. hij vraagt of ik met 'm mee wil lopen, mijn moeder wacht in de auto op me. ik loop met raaf mee we lopen richting de kleedkamer hij loopt een kleedkamer naar binnen en ik loop hem achterna. ''welke maat heb je?'' vraagt hij 'S' zeg ik. met een sleutel opent hij een deur in de kleedkamer en pakt een balletpakje in mijn maat. ''vind je blauw mooi?'' ik knik en pak het pakje aan. ''wil je 'm niet even passen?'' 'nee hoeft niet, doe ik thuis wel' ''ik ben wel benieuwd hoe mooi hij staat, wil je 'm even voor me passen?'' mijn onderbuik gevoel zegt dat hij iets van me wilt, maar het is mijn coach ik kan moeilijk nee tegen hem zeggen, ik ken hem pas net en wil geen ruzie met 'm krijgen. gehoorzaam begin ik me uit te kleden, ik draai me wel om. ik voel gewoon dat hij naar me kijkt. ik trek het pakje aan en als ik klaar ben draai ik me om, ''heeft iemand ooit gezegd hoe mooi je bent? dit pakje is perfect hij sluit heel mooi aan'' hij komt dichter naar mij toe en staat ietsje te dicht bij. hij haalt zijn hand door mijn haar en fluisterd in mijn oor ''je bent mooi'' angstig probeer ik een stap naar achteren te doen maar raaftrekt me terug '' je gaat niet zomaar weg'' zegt hij streng, hij loopt naar de deur en doet 'm achter ons dicht. daar sta ik dan tegenover mijn nieuwe coach alleen in een kleedkamer. hij komt weer dicht tegen me aan staan en houd met zijn hand mijn kin omhoog, net op het moment dat hij me wilt gaan zoenen gaat de deur van de kleedkamer open. David staat daar. ''wat kom je doen'' vraagt raaf, ik sta nog steeds van schrik stil en wacht op wat David gaat zeggen. ''ik uhh.. niks ik ga al'' zegt david, en hij sluit de deur weer. ''dit gaat me niet weer overkomen'' zegt raaf, en hij loopt naar de deur en draait hem op slot. 'ik wil het niet' zeg ik angstig ''maar meisje je hebt niks te willen want ik wil het wel en ik ben je coach'' hij komt weer naar me toe en hij zoent me, ik ben gedwongen om mee te doen anders doet hij me pijn. hij zoent me ruw en ik wil het liefst weg terug naar mijn moeder, die nog steeds in de auto aan het wachten is. raaf trekt zijn shirt uit en gooit 'm achter zich op de grond, daarna trekt hij mijn pakje uit en begint aan me te zitten.

als hij klaar is en weg gaat laat hij me achter in de kleedkamer ik heb mijn kleding alweer aangetrokken en zit huilend op de bank in de kleedkamer, wat trouwens de jongenskleedkamer is. ik ga niet naar de auto voor ik rustig geworden ben ik ga dit niet aan mijn moeder vertellen. de deur van de kleedkamer gaat open, snikkend kijk ik op en zie ik David staan, zonder wat te vragen of te zeggen komt hij naar me toe en slaat een arm om me heen. 'ik wilde het niet' zeg ik huilend. ''ik weet het, je hoeft niks te zeggen ik ben er voor je'' huilend kruip ik tegen David aan, hij slaat zijn armen om me heen en zo zitten we een tijdje, als ik wat rustiger ben geworden pak ik mijn mobiel. ''wat ga je doen?'' vraagt David, 'even tegen mijn moeder zeggen dat ik nog lang niet naar huis ga en dat ze alvast naar huis mag rijden' ik wil niet dat m'n moeder me zo ziet en dat ze zich zorgen over me gaat maken ze heeft al zoveel aan haar hoofd. ''je mag wel met mij mee'' 'mag dat?' ''ja tuurlijk! er is toch niemand thuis nu'' ik glimlach en knik. hij kleed zich snel om en we lopen naar zijn fiets, ''je moet wel achterop, of je wil graag een half uur lopen?'' 'ik ga wel achterop'. en we fietsen samen naar zijn huis.