In Your Arms

hoofdstuk 12

-Maaike

Het liefst zou ik weg willen nu, maar David wilt deze film graag zien. Ik pak Davids hand en probeer me te concentreren op de film, maar mijn ogen gaan steeds naar Rafaël. Hij weet dat ik hier zit ik voel het, heel af en toe zie ik hem stiekem kijken maar als hij ziet dat ik het door heb weet hij niet hoe snel hij weer weg moet kijken.

'David?' David kijkt me bezorgd aan, 'Zullen we straks als de film voorbij is heel even wachten voor we naar buiten gaan? Ik vertrouw het niet.' Hij knikt en geeft me een kus op m'n voorhoofd. Nog steeds kan ik me niet concentreren op de film, zou Rafaël gehoord hebben wat ik net tegen David zei? ik denk het niet, ik vertrouw er maar op dat er niks gebeurd.

De film is afgelopen en iedereen loopt de zaal uit, ook Rafaël. Ik en David blijven nog even wachten, na 5 minuten gaan we ook de zaal uit in de veronderstelling dat Rafaël al wel weg is. ''Ik moet nog even wat doen, wacht hier.'' Zegt David, terwijl hij zijn tas aan mij geeft. Vol zenuwen wacht ik op David, Rafaël is gewoon al weg probeer ik mijzelf gerust te stellen. Ineens tikt er iemand op mijn schouder, het is Rafaël. Verschrikt kijk ik op, hij wil wat van me ik kan het zien. Net als ik me om wil draaien om weg te lopen vangt David me op, ''kom we gaan naar huis.'' Zegt hij terwijl hij zijn tas aanpakt en met mij voorbij Rafaël loopt. 

-David

'Het spijt me dat ik je net alleen liet.' Ze glimlacht, ''Jij kon het ook niet weten dat hij er nog was.'' Ik voel me echt schuldig. Ik snap het ook gewoon niet, hij had allang weg moeten zijn daar wat heeft hij daar te zoeken. En dan nog wat, wie gaat er nu in zijn eentje naar de bios toe? Dan ben je wel echt hopeloos. ''Waar denk je aan?'' vraagt Maaike, 'Gewoon over net, ik snap het niet en ik schaam me kapot dat ik je alleen liet wachten.' Ze kijkt me lachend aan en zegt: ''Ik had moeilijk mee naar de wc kunnen gaan, je kan er niks aan doen oké? Ik wil niet dat je je hierom druk gaat maken.'' Als we thuis aankomen gaan we gelijk naar bed omdat we zo moe zijn.

-Maaike

Het is pas half 8, en ik kan echt niet meer slapen. Gister was ik zo moe dat ik zo in slaap viel maar nu merk ik daar niks meer van. Terwijl ik heel stil probeer te liggen omdat David nog slaapt pak ik mijn mobiel en check mijn whatsapp, alleen een appje van Sophie wanneer ik weer eens kom afspreken. Ik heb Sophie nog helemaal niks verteld van het dansen ik zeg tegen haar dat ik morgen wel kan, ik heb nu toch echt geen zin om thuis te zitten en afleiding is altijd goed.  Ik leg mijn mobiel weg en draai me nog even om. Een half uur later wordt ik wakker, David komt net onder de douche vandaan en staat zijn haar te doen. ''Ooh sorry, liet ik je schrikken?'' Zegt hij terwijl hij shirtloos voor de spiegel staat. Ik glimlach 'Haha nee hoor.' Hij lacht en gaat verder met zijn haar. Ik besluit ook maar mijn bed uit te gaan, ik heb echt geen zin om heel veel aan m'n haar en make-up te doen vandaag dus draai snel een knotje in m'n haar en doe wat mascara op. David zit met verbazing naar me te kijken hoe ik mijn mascara doe, 'is er iets?' vraag ik hem lachend. ''Nee niks, gewoon hoe je dat zo doet enzo.'' Zegt hij vol verbazing, lachend schud ik mijn hoofd. Als ik klaar ben gaan we naar beneden voor het ontbijt. Ik heb eigenlijk totaal geen zin om te eten, maar ik moet van David dus heb 1 beschuitje op en een kop thee.

''Maaike? Martijn vraagt of we meewillen naar het zwembad vanmiddag?'' ik heb geen idee wie Martijn is maar het zal vast een goeie vriend zijn. 'ja leuk! is goed' David verteld dat Martijn zijn collega is bij de Albert Heijn. Er gaan ook nog wat andere gasten mee, maar het wordt wel leuk denk ik ik ben alleen het enigste meisje.

*later die middag bij het zwembad*

-David

'Maaike is echt al heel de dag afwezig' vertel ik tegen Martijn, 'Het lijkt wel alsof ze me steeds minder verteld, ik heb echt het gevoel dat er nog wat speelt' Martijn haalt zijn schouders op. ''Ik weet het niet gast, ik kan wel met d'r gaan praten maar ik weet niet of ze mij wel gaat vertellen of er wat speelt want ze kent me net een paar uur.'' Martijn heeft me beloofd om het Maaike te vragen maar hij kan niks beloven. Terwijl hij op Maaike afstapt loop ik naar Bram, Jesse en Ramon toe die bij de wild waterbaan met matjes aan het klooien zijn. Ook hebben ze al wat chicks gescoord zie ik. ''Yo Daaf kom meedoen!'' Roept Bram, ik besluit om mijn gedachten over Maaike even achter me te laten en plezier te gaan maken.

-Maaike

Er tikt iemand op m'n schouder, ''Hee'' hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om en zie dat het Martijn is. ''zijn jullie al officieel samen?'' Vraagt hij, 'Uhm? wat?' Ik weet echt wel wat hij bedoeld maar ik ken 'm amper.' Hij verontschuldigd zich, ''Sorry, dat was een stomme vraag, maar hoe gaat het met je?'' Waarom vraagt hij dit? Ik snap deze guy niet hoor. 'Jaa prima hoor' ''Weet je het zeker?'' Tuurlijk weet ik dit zeker, en al wist ik het niet zeker wist ga ik dat niet zomaar tegen hem zeggen. ''Als er wel wat is moet je het zeggen hoor'' Hij heeft wel gelijk dat er wat is maar ik ga hem echt niet alles vertellen zelfs David weet dit niet. 'Ik heb alleen een beetje buikpijn, al heel de dag...' hij kijkt begrijpelijk ''Maandelijkse feestje?'' vraagt hij. 'Ja zoiets.' Hij vraagt niet verder door gelukkig, wel geeft hij mij zijn nummer ''Je mag me altijd appe, maar ik wil je niks verplichten.'' Ik knik en loop naar de handdoeken toe om even te gaan liggen. Martijn gaat terug naar de andere gasten.

-David

Martijn komt naar me toe gelopen, 'En? wat zei ze?' Vraag ik hem. ''Ze wil niet echt wat zeggen ze zei dat ze buikpijn had maar ik geloof er niks van, ik heb haar m'n nummer gegeven zodat ze kan appe als ze wel wilt zeggen wat er echt is. Maar ze ligt nu op d'r handdoek ik zal haar maar even alleen laten.'' Ik knik begrijpelijk, en samen lopen we weer naar de rest toe.

Na het zwemmen rij ik met Maaike achterop en samen met Martijn richting Maaike haar huis. Bij de hoek van de straat zegt ze dat we moeten stoppen, en ze stapt af ''Ik wil niet dat mijn moeder ziet dat ik bij jullie was'' Ik knik begrijpelijk en geef haar een knuffel, ze pakt haar tas en loopt het laatste stukje naar huis.