@@@@BReen POV
Hindi ko inakala na ganon ang reaksyon ni bhaby sa nakita niya.. Gusto kung tumakbo kanina at habulin siya pero hindi ko nagawa dahil pinigilan ako ni janine. Sising-sisi ako dahil hindi ko siya pinigilan. ayaw kung makita siyang umiiyak at nalulungkot ng dahil sakin.. Gusto kong puntahan siya sa bahay nila pero natatakot ako dahil una hindi alam ng pamilya niya na kaming dalawa ikalawa natatakot akong ipagtabuyan niya ikatlo natatakot ako na baka hiwalayan niya ako.
Hindi kuna alam kung sakaling hiwalayan niya ako naisipan kuna muna siyang tawagan ngayon kahit alam kung galit siya sakin pero kahit sa paraan na ito makapag-usap kaming dalawa.\
Kinuha ko ang cp ko at tinawagan siya. pero hindi naman ako nabigo dahil sinagot naman niya
"Hello bhaby?" ako
"He-hhelo" parang maylongkot sa kanyang mga salita. alam kung ako ang naging dahilan ng kaniyang pagkalungkot pero gagawin ko ang lahat para bumalik kami sa dati
"bhaby sorry kung hindi ako nakapagttxt at napagtawag sau. tapos ang nakita mo kanina sa mall barkada ko yon dati nong nasa aklan pa kami. bhaby sorry sorry..... "
"oky lang.. punta ka dito bukas sa bahay. dito nalang tayo mag-uusap para magkakaintindihan tayong dalawa" wala kong samood na sagot
"sige bhaby sorry talaga. magpapaliwanag ako bukas bhaby"
"sige na, matotolog na ako. sumasakit na yong ulo ko, sige goodnight"
" i love you mahal kita. Sana maayos natin ito"
Pinatay niya agad ang tawag ko kaya masnaisis ako sa sarili ko.
Kinakabahan ako sa mangyayari bukas. Sana hindi lang mangyari ang mga kinakatakutan kong mangyari......
----------------------------------------------
Nagising ako ng meron paring kaba sa sarili ko.. Hanggang ngayon kinakabahan parin ako sa mangyayari mamaya..
Bumangon na ako at pumunta sa CR para maligo. Nagbihis ako ng simpleng damit *hindi kasi ako mahilig mag damit ng magarbo na tulad ng iba na parang hindi na makita ng araw ang mukha*
Nagdrive ako ng tamang-tamang speed para iwas aksidente... Habang nandito ako sa loob ng sasakyan hindi parin ako mapamali dahil sa subrang kaba.. Parang merong mali akong nararamdaman na hindi ko maipahayag sa sarili ko... Parang gusto ko nang bumalik sa bahay at magkulong at hindi nalang matuloy sa pagpunta sa bahay nina bhbay. Dahil ibang-iba talaga ang nararamdaman ko.
Nandito na ako sa bahay nila. Pinapasok nadin nila ako dahil kilala naman ako diti.. Pinarada ko na ang kotse na garahe para hindi sagabal..
"H! Teto,h! Teta" bati ko sa mga mahulang ni bhaby
"Hello saiyo iho... Pasok ka na muna sa loob at andon si shaika sa kwarto niya naglalaro. Puntahan mo nalang siya don at aalis muna kami ng teto mo magbibisita muna kami sa store namin.." Teta
"Salamat teto"
"Breen alam ko na ang nagyari sa inyo ng anak ko. Sana maayos niyo yan... Ayaw ko mangialam sa relasyon niyo pero sana maging balik na sa dati ang relasyon niyo" teto
" oky po teto.. Aayusin ko po kung ano ang meron samin"
Tumango sina teto at teta. At umalis na sila.. Ako pumasok sa bahay nila at umakyat sa kwarto ni bhabhy..
~tok tok tok~
Kumatok ako sa pintoan niya tanda ng pag paalam
"Bhaby, pwd ba akong pumasok?"
BINABASA MO ANG
YoUr AlwayS Quiet
Roman pour AdolescentsAng storying ito ay nakatoon sa kwento ng isang babaeng tahimik at mahiyain. kahit san siyang mag punta laging siya tahimik at minsan lang magsasalita kung meron itong importanteng sasabihin... Minsan gusto niyang mapag isa sa lahat ng oras, mahilig...
