7. Bölüm Sanane

127 6 0
                                    

"Yarınlardan endişemiz yok kaybedecek hiç bir şeyimiz kalmadı"

---------------------------------------------------

Sabah baş ucumdaki şifonyer in üzerinde ki çalar saatimin sesine uyandım saat daha sabahın 5 ydi sizde soruyorsunuz dimi bu kızın bu saatte ne işi varda erken kalktı bende kendime sordum ne olacak sabah sporu gibi birsey bayadır boşladım kendimi biraz koşmam lazımdı elime saati alıp duvara fırlattım anca öyle susabildi gözlerimi açtım ben nasıl bu hale geldim ya hani şu filmlerdeki kızlar gibi yattığım gibi kalkamıyorum nasıl kalıyorlar bende anlamıyorum ya ben nasıl kalkıyorum saçlarım birbirine dolaşmış yastığıma sarılmış yatakla Birleşmiş sağ ayağım yataktan sarkmış sanki üzerimden tir geçmiş gibi bir halim vardı yatakta doğruldum biraz elimi ağzıma yaslayip esnedim kollarımı açarak gerindim gözlerimi açıp kapattım ayağa kalktı m banyoya girerek rutin işlerimi hallettim odama geri döndüm dolabımın başına geçtim spor yapacaktim siyah adidas şortumu üstüme beyaz Adidas baskılı tişört ü altına beyaz Adidas ayakkabılarımı giydim saçlarımı at kuyruğu yaptım hazırdım

Telefonumu ve kulaklıklarımı aldım aşağıya indim daha kimse uyanmamamıştı ama birazdan uyanırlardı ses çıkarmadan evden dışarıya çıktım kulaklıklarımı takıp herhangi bir şarkı açıp dinlemeye başladım sahile gidiyordum orası çok huzurluydu kimse yo...

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Telefonumu ve kulaklıklarımı aldım aşağıya indim daha kimse uyanmamamıştı ama birazdan uyanırlardı ses çıkarmadan evden dışarıya çıktım kulaklıklarımı takıp herhangi bir şarkı açıp dinlemeye başladım sahile gidiyordum orası çok huzurluydu kimse yok denecek kadar az di güneş daha yeni yeni çıkıyordu bu manzarayı seviyordum sahile tempolu bir şekilde indim ve koşmaya başladım bir yandan koşuyor diğer yandan şarkıyı mırıldanıyordum ve dün olanları düşünüyordum aslında bu kadar takan biri değildim ama kendimi düşünmektende alamıyordum daha ilk günden az kalsın kavgaya giriyordum ama benim için hava hostu bu güne kadar elimden kimse kurtulamadı çok iyi dövüşüyordum bu yaşıma kadar hep bir spor aktivite sine gittim bunların içinde dövüşte vardı kendimi küçükken alıştırdım alt yapımda sağlam eee tabi birazda mafyanın içindeyken öğrendim kısaca bana bulaşan yandı yani o kızı geçtim o kız her türlü benden dayak yicek hemde en yakın zamanda o çocuk aklımı karıştıriyor ne kadar rahat bir okul çete misali takılıyorlar babam nasıl o okula gönderdi beni daha hala anlamıyorum lannnn ben Lucası evde unuttum ya nasıl unutursun Miray ya şimdi onu almaya dönemem o kadar yol geldim ama bir dahaki çıktığımda alırım yanıma hem o şimdi Rüzgar ın yanındadır oyun oynuyorlardır ben bunları düşünürken yanıma biri geldi benimle beraber koşmaya başladı ben birazdan gider diye aldırış etmedim ama kulağımdan kulaklığın tekini çıkardı bende o yüzden ona baktım bu o çocuk tu sahi bu çocuğun adı neydi yaaa

"Selam" dedi bense çocuğu takmadan kulaklığımı taktım koşmaya devam ettim o da benimle koşmaya devam etti biraz zaman geçtikten sonra tekrar kulağımdan kulaklığın tekini çıkardı ben bu hareketine sinirlendim ve kaşlarımı çatarak çocuğa baktım

"Selam dedim az önce duymadın galiba" dedi
.
"Duydum da cevap vermedim" dedim dişlerimin arasından tıslayarak

"Oooo atarlı kız" dedi çocuğun bunu demesiyle alayla sırıttım

GÜZEL  GÖZLÜMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin