GÜZEL GÖZLÜM

6. Bölüm Okulda Ilk Tartışma

Bazen hayatta istediğiniz her hangi bir şey olmuyorda istemediğiniz hersey oluyor ne kadar garip bir evrende yaşıyoruz hayatın bize sundukları ne kadar garip istediği anda güldürüyor istediği anda ise bizi aglatiyordu tanımadığınız bir kişi için onu ilk gördüğünüz anda içinizde nefret oluşurmu benim böyle bir huyum vardı bir insanı ilk görüşümde ona hislerim hemen çıkıyordu ve ben bu çocuğa bakınca içinde hemen nefret oluştu bu nefreti o yarattı ben hiç bir şey yapmadan kendi kendine nefret ettirdi bana ama Miray Çetinkaya dım Rüzgar a yaptıklarını hepsini bir bir ödeyecek bakışları mi o çocuğun üzerinde sabitledim ve gülmeye başladım ben güldükce o da bana gülüyordu beni düşüncelerimden ayıran hocanın sesi oldu

"Kızım boş bir yer bul otur" dedi bakışları mi sınıfta gezdirdim ama bir tek yer bostu onun yanı hiç umursamadan sıraların arasından en arka sıraya gittim tek boş olan yere oturdum yanımdakine hiç bakmadan çantamı sıraya koydum defterimi çıkardım hiç şüphesiz herkesin gözü bendeydi hiç birini takmadan hocayı dinlemeye başladım hocanın bakışları bana döndü

"Yeni gelen öğrenci tanıt bize kendini" dedi saygıdan ayağa kalkarak

"Miray Çetinkaya " dedim sadece sonra yerime oturdum herkes bana bakıyordu alışkın dım zaten umursamıyordum çıkardığım defteri karalamaya başladım hoca dersine devam etti yanımdaki şahıs ise oturdugumdan beri bir kere bile bakmamıştı ders galiba kimyaydı hoca tahtaya bir sürü formül yazıyordu defteri karalamayı sürdürdüm ben oyalanırken teneffüs zili çaldı herkes sınıftan çıkmaya başladı bende telefonumla cüzdanımı alıp ayağa kalktım yanımdaki şahıs bütün ders boyunca uyuyordu kapıya doğru ilerledim tam çıkacakken telefonumun melodisi çaldı kim diye baktım sizce kim olabilirdi tabikide Rüzgar çok geçmeden açtım benim telefonum çalmasıyla o şahıs uykudan kalktı bana baktı bense ona bakmadan sınıftan çıktım

"Efendim" dedim

"Haniden beri arıyorum niye açmıyorsun" dedi insan bir kere de şu telefonu düzgün açar yaaa ama bu Rüzgar di zaten ne bekliyorum ki yani
"Rüzgar şimdi dersten çıktım hemen zaten sen aradın hemen de açtım" dedim merdivenlerden inerek binadan dışarı çıktım bahçede boş buldugum bir banka oturdum

" Iyisin demi sarkıntılık yapan yok dimi eğer yaptılasa hemen söyle oraya geliyorum" dedi bu ne hız böyle ya

"Hiç kimse birsey yapmadı buraya gelmene gerek yok " dedim sakin ses tonuyla

"tamam o zaman şimdi kapatıyorum sonra yine ararım" dedi ve pat diye kapattı ben cevap bile vermeden ben telefonla konuşurken o çocuk ve yanında 3 tane çocuk bahçeye indiler okulun heryer ini gören banka oturdular ama çok garip o kadar ayakta öğrenci varken kimse o banka oturmadı ama onlar rahat hareketlerle oraya oturdular ben bunları düşünürken yanıma biri geldi bir kız di çok sevimli görünüyordu

"Merhaba ben yağmur" dedi gülen yüzüyle bende gülen yüzümle

"Bende Miray" dedim

"Adını biliyorum zaten sen gelmeden önce adını bütün okul duydu" dedi ben ise anlamayarak

"Anlamadım" dedim kısaca

"Adını herkes biliyor diyorum bunda anlamayacak durum yok" dedi bir çırpıda ben ise bunları içimde hazmetmeye çalışıyordum herkes benim oturdugum banka bakıyor lardi şimdi anladım buraya neden baktıklarını

"İyi de benim adımı herkes nasıl öğrendi" dedim

"Okulun sitesi var büyük ihtimal orda okumuşlardır hersey o sitede yazıyor" dedi bir kat daha şaşırdım

"Hımmm anladım peki şu bankta oturanlar kim" dedim o ve yanındaki leri göstererek

"Onlar mi Meriç ve çetesi " dedi