TRUE FEELINGS chapter 10

6 0 0
                                    

Chapter 10

>>Renzcel’s POV<<

Matapos kong makipaghabulan kay Ezra ay sabay na kaming umuwi dahil parehas lang naman ang way home namin.

“Welcome home nak ^_^”

“thanks  :)”

O_o?

Nagulat ako sa reaksyon ni mommy, tas bigla siyang tumakbo palapit sakin tas hinawakan yung noo saka leeg ko.

“Nak may sakit ka ba?”

“Wala”

“Ah? Ganun ba? Sure ka?”

“Opo”

“Ah.. okie sige magbihis ka na doon at malapit na tayo kumain”

“Sige po”

Matapos kong magbihis ay bumaba na ako at kumain. Habang kumakain kami ni Mommy may sinabi siya saking ikinagulat ko.

“Nak aalis ako papuntang America dahil may business problem yung branch natin dun, they can’t handle it so they call me para tulungan sila, bukas nap ala ang flight ko.”

“Bale ilang araw kayo mawawala?”

“Matagal din siguro mga 2 months or longer kaya naman habang wala ako ang lola mo at mga pinsan muna ang mga magiging kasama mo habang wala ako”

“Wait ma hindi mo pwedeng gawin yan”

“Nak kaylangan medyo nagkakaproblem na sila kaya kaylangan kong pumunta para tulungan sila”

“Ma ayos lang sakin yun”

“Eh, yun naman pala eh, anong bang problema”

“Ang ibig ko sabihin lola? Lola Margarete saka yung… ~~GULP!~~ dalawang makulit sila Melody at Rhythm saka yung kuya nilang hambog na si Ryhme?”

“Oo! Bakit may angal ka pasalamat ka nga at kahit pano may kasama ka dito”

Mommy naman talaga oh… ayos lang si Lola Marga pero yung tatlong Music Monsters nay un mag iistay dito sa bahay? Naku Masaya to… T_T.

Kinabukasan paggising ko bumaba ako sa kusina para kumain pagtingin ko ref may sticky note na naka dikit.

“NOTE: Anak hindi ko pa alam kung kalian ako makakauwi, ikaw muna bahala sa bahay wala yung mga katulong pinag day off ko muna sila hanggang bukas. Ngayon din darating sila Lola Marga mo kaya naman magayos ka, baka mga 3:00 yung dating nila maging mabait ka sa mga pinsan mo okie? Tutal weekend naman ngayon maglinis ka ng bahay.

Mom.”

Napatingin ako sa oras at nakita kong malapit na mag 12:00 kaya naman kumain na ako ng tanghalian at naligo, naglinis at nagayos ng bahay.

~~LINIS~~

~~LINIS~~

~~LINIS~~

Nang matapos kong magpakasipag, umupo ako sa sofa sa salas at nanood ng TV.

After 5 minutes…

“BORING!!!”

Nakakabato walang mapanood na maganda!. Kinuha ko yung phone ko at hinalungkat walang message…

After 10 seconds…

“Ayun may message na rin…”

Receive 1 Message sim 1: Ezra

“Nakakabato wala sila mama for 1 month walang magawa… who’s free? Punta kayo dito sa bahay… pls kahit sino sobrang nakakabato ayoko naman lumabas… T.T”

“Mukhang may magagawa na akong paspalipas oras.”

Pumunta agad ako sa banyo para maligo, matapos nun nagbihis na ako at pumunta sa bahay nila Ezra.

Paglabas ko ng bahay napatigil ako…

“Teka san nga pala nakatira si Ezra?”

Ay… Shonga…

>>Ezra’s POV<<

“Nraaaaa… Krakrabatro… Sobraaa…”

Sa sobrang inip ko ditto sa bahay tumapat nalang ako sa electricfan at nagsalita.

Wala si Alli di daw siya makakapunta dahil may sakit daw siya, si Airanna naman nasa training bawal abalahin sila Jen naman lumuwas papuntang Cavite with family sila Melanie, Leilyn at Esther hindi sumasagot mga busy…

Ano ako magisa lang ngayon?

~~DING!!! DONG!!!~~

“Oh, sino naman kaya to?”

Halos malaglag ang panga ko sa nakita ko…

Si Renzcel nasa tapat ng bahay naming at halata sa mukha niya ang word na HAGARRDNESS.

Pinapasok ko siya sa bahay at pina upo sa sofa.

“Pards ano nangyari sayo ayos ka lang?”

“Mukha ba? Penge nga akong tubig.”

Pumunta na ako sa kusina para ikuha siya ng tubig kaso pagbalik ko…

“Oh, tubig mo.”

“Ayoko niyan gusto ko malamig.”

“Ay demanding!”

Bumalik ako ng kusina para palitan yung tubig niya ng malamig.

“Oh, eto na yung cold water mo…”

“Mabilis mawala yung lamig niyan lagyan mo ng yelo.”

“Anak ng…”

“Bilis na mahirap hanapin yung bahay mo…”

“Bakit? Pinapapunta ba kita?”

“Oo, nagtxt ka panga, saka…”

“Saka?!”

“Saka mukhang wala kang kasama kaya punta ak agad dito”

~~Dug! Dug! Dug!~~

“Kaya naman bilisan mo na at ikuha mo na ako ng tubig na may yelo.”

“Opo sir, kukuha na!”

Ano bay un bakit ko yun naramdaman? Hindi kaya..? ay hindi imposible yun matagal nay un nung Elem pa yun, iba na ngayon isipin mo si Joshua. Wag ka magpadala…

~~DUG! DUG! DUG!~~

Waaaah!!! Di mawala yung sinabi niya!!!

>>END OF CHAPTER<<

TRUE FEELINGSTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon