Aldatılan Bir Kadının Güncesi

5.1

13 October

~~

Ah, ne kadar da aptalım ama!

Bu iki gün boyunca bütün sorularıma cevap bulup bugün dönüyorum evime..
Ben gerçekten de aptal olmalıyım.
Buraya apar topar geldiğim zaman, bazı şeylerin ters gittiğini sezmişti annem. Ve akşam yemeğini yedikten sonra beni bir odaya çekip her şeyi anlatmamı istedi. İlk baş nereden başlayacağımı bilmesem de, annem bana güven verdi ve ben agrasif hareketlerimi ve beraberinde getirdiği küçük tartışmaları ona anlattım. Bütün konuşmam bitince göz yaşlarıma hakim olamadım. Neden ağladığımı bile bilmiyordum.

Sanırım, ben tekrar kaybetmekten korktum. Fred'i seviyorum ve onu kaybetmek istemiyorum. O, benim ikinci bir ışığım. Ve onu kaybedersem eğer, tekrar karanlığa bürünüp bir daha asla o karanlıktan çıkamayacağımı biliyorum.

Ağlamam sonucu başımda hafif bir ağrı meydana geldi ve ben sadece ağrının geçmesi için bekledim. Annem bana bilmiş bir ifadeyle bakıp gülüyordu. Ellerimi şefkatle tutup çok önemli bir şey söyleyecekmiş gibi durduğu zaman burun çekişlerimle ona dikkatimi verdim.

'Hamile olduğunu bu kadar anca belli ederdin tatlım.' dedi sonunda gülerek. Bense sadece ona şaşkınlıkla bakıp neden bahsettiğini anlamaya çalışıyordu. 'Hamileliğinin bu zamanlarında, daha doğrusu hamileliğinde duygu karmaşası yaşaman çok doğal bir şey canım. Olup olmadık şeye sinirlenip bir anda ağlaman da öyle. Yani, siz ilk hamilelik sürecine girmiş bulunuyorsunuz. Fred'in senden bu yönde çekeceği kesinleşti.' diye de ekledi kahkaha atarak. Hâlâ anlam veremiyordum. Çünkü ilk hamileliğimde bunu yaşamamıştım. Bunu anneme söylediğim zaman ilk baş düşündü, sanırım o zamanları hatırlamaya çalışıyordu. ' Eski kocan o kadar yoğun çalışıyordu ki, bu yoğunluk sana da geçmiş olmalı. En az onun kadar senin de düşüncelerin yoğundu ve bu da sana hamilelik sürecinin getirdiği duygu karmaşasını belli etmemiş olabilir. Yani tatlım, yine aynı şeyleri yaşamışsındır, ama bunu farkında bile değilsindir. Hatırla, bize noelde geldiğin zaman dört aylıktın ve sürekli olarak Fred'in karlı yolda kaza yapmaması için onun araba kullanmasına karışmıştın, değil mi? Bunu noel yemeğinde Fred anlatınca sen de oldukça utanmıştın.. Ah, benim tatlı kızım. Üstünden ne kadar da yıl geçmiş ama.' dedi hüzünlenerek. Bahsettiği şeyi hatırlayınca, onun ne kadar da haklı olduğunu anlamıştım. Yol boyunca beni saçma bir heyecan ele geçirmişti ve ben bunu daha yeni fark ediyordum. Sanırım o zamanlar gerçekten de yoğun olmalıydım.

Fred ile aramıza hamileliğim yüzünden soğukluk girmesini istemiyordum. Bunu düzeltmek için elime bir fırsat geçmişti.

Ve ben, bu fırsatı en iyi şekilde kullanmak istiyordum.