B-bu nasıl olur onun için bu kadar mı değersizdim. Beni ne de çabuk unuttu bu kadar mıydı yanı herşey. Anne sana söz veriyorum artık bende onları unutucam. Yurda geldiğimizde beri babamın sözleri aklımdan çıkmıyor. 'Kızım zaten artık bu evde kalmıyıcaksın o yüzden artık burası senin odan değil doğacak olan kardeşinin odası olacak' bu söz beni ikinci kere kalbimin ortasından vurmuştu.
💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔
Okula geri dönmüştük. Yatağımda uzanmıştım ki açılan kapı sesi ile doğruldum. Gelen Rüzgar'dı "konuşmak istemiyorum, yanlız kalmak istiyorum" tabi Rüzgar hiç dinler mi? "Kendini çok yıpratıyorsun" gelip yanıma oturdu. "Bence ağlamana değmeyecek insanlar, onlar için ağlama" dedi. "Bana bir söz vermeni istiyorum onlar seni unuttuysan sende onları unutacaksın söz mü?" bende kafamı tabiki anlamında salladım.
"Anlamadım" kısık bir sesle söz dedim.
"Anlamadım" daha yüksek bir sesle söz dedim.
"Anlamadım" bağırarak " söz sanada anneme de söz veriyorum, bende onları unutacağım." o da gülümsedi ve birbirimize sarıldık.
💃💃💃💃💃💃💃💃💃💃💃💃💃💃💃
Sabah uyandığımda üzerimde bir ağırlık vardı. Gözlerimi açtığımda Rüzgarın ayakları üzerimdeydi. Nee! Rüzgar mı? "Rüzgar!!!" diye bağırıp çocuğu üzerimden atıp yere fırlattım. Tabi tam fırlatmak denilmez ama.
Yere düştüğü gibi gözlerini açtı. Oha çocuk uykudan uyanınca resmen taş 'üfff saçmalıyorum be'
"Deniz ne yaptığını sanıyorsun sen" gerizekalı hem yanımda yat hemde ne yapıyorsun de. "Sen ne hakla burada yatarsın."
"Deniz, benim sinirlerimi bozma sen hem burada yat de hem kucağımda yat bide burada ne işim varmış." Ne ben mi demişim? "Tamam tamam git hadi" diyip geçiştirdim. "Çabuk hazırlan bu gün okula gideceğiz"
"Ne okul mu" hadi ama oldumu bu şimdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UKALA ÖKÜZÜM
Teen FictionBabası tarafından yurda bırakılan denizin hikayesi. Hayatı da bir denizi andırıyordu, çok siddetli dalgaları vardı taki onu görene onunla tanışana kadar.
