UKALA ÖKÜZÜM

1.BÖLÜM-YENİ HAYAT

Doğduğum gün hayat bana gerçek yüzünü göstermişti. Babam hep bana suçlu muamelesi gösterirdi. Annemin benim yüzümden öldüğünü düşünürdü. Üvey annem arkamdan sevinç gözyaşları ile ağlarken,ben hüzün gözyaşları döküyordum. Ve o an geldi... Şuan yurdun önündeydik ve babam bana son sözlerini söyledi.''kızım çok üzgünüm.'' Bu söz beni kalbimin ortasından vurmuştu. Babam bana son kez sarılıp arkasına bile bakmadan arabaya binip gitti. 

İlerden bir adam geldi. Aynı bir baba şevkati gibi bana sarıldı. Güler bir yüzle''hadi kızım odana gidelim'' dedi. Ben ise başımı 'tabiki' anlamında sallamakla yetindim. Kapıyı açtığında ben şoklardaydım. Benim odamdan daha güzeldi. Ben odaya hayranlıkla bakarken arkamdan boynuma biri atladı. Ve tatlı bir sesiyle''hoşgeldin'' dedi.

Arkamı döndüğümde kız şaşkınlıkla '' Vay! Be ammada güzelmişsin'' dediğini duyunca o hüzünlü yüzümle gülümsedim. Halbuki altımda açık renkli kot şort ve kırmızı bir bluz vardı ama bunlar benim günlük sıradan elbiselerimdi, bu kadar şaşırmasına bende şaşırdım. Tatlı bir gülüşle ''ismin ne?'' dedi. Benim içimde fırtınalar kopmasına rağmen sahte bir gülüşle '' ben Deniz, ya senin adın ne?'' diyip elimi uzattım oda elimi tutup beni çekti ''hadi acelemiz var'' diye çekiştirip yemekhane yazan bir kapının önüne getirdi. ''Sen yemeğini al ben hemen geliyorum'' dedi, ama ben daha onun ismini bile bilmiyordum ki.Bende sıraya girip yemek sırasının bana gelmesini bekledim. Yemeğimi aldığım zaman gözüm o kızı aradı ama ortalıkta yoktu. Bende boş bulduğum yere oturdum. Bir anda tepsi önümden çekilip hayvanca yere fırlatıldı. Acaba bu öküz kimdi? Yerimden kalkıp bir anda arkamı döndüm işte o öküz karşımdaydı.''Sen ne yapıyorsun be gerizekalı'' öküz öküz bakışlarıyla bana bakıyordu. Ben ise arkama bile bakmadan çekip gittim. Saat gece yarısını bulmuştu ve ben hala uyanıktım ama o adını bile bilmediğim kız mışıl mışıl uyuyordu. O anda kapıda bir erkek gölgesi belirdi. Yanıma yaklaştı ve ''gel aşağıda yemek yiyelim'' dedi. Daha ben cevap bile veremeden''ben Furkan'' dedi.''Bende De-''ismimi bile söyleyemeden beni aşağıya indirdi ve elime yemek tepsisini verdi ve ''bugün olan olaylar yüzünden Rüzgar'ın kusuruna bakma çünkü babasıyla biraz tartışmıştıda'' dedi. Bende şaşkınlıkla ''ne babamı?'' dedim. ''hıı Rüzgar'ın babsı buranın müdürüde'' 

''Hııı anladım,boşver ya ben zaten unuttum'' dedim ve daha sonra arkadan bir ses (bir dakka ben bu sesi tanıyordum) 

''Lan oğlum buradamıydın sen'' dedi.Furkan'da cevabı yapıştırdı:

- Akşam AÇ BIRAKTIĞIN kızı doyuruyorum oğlum.dedi gülerek. Ben ayağa kalkıp '' benim uykum var sonra görüşürüz Furkan'' dedim.Tam gidiyordum ki biri kolumdan tutup durdurdu beni.

-hop hesabı vermeden nereye böyle?

-dokunma bana.dedimki furkan

''dokunma dokunma''

''kırılır kalbim kırma kırma seven kalbimi'' diye saçma bir şarkı söyledi.Öküz çocuk yani Rüzgar''furkan saçmalamayı kes!'' dedi ve dediği an furkan bozulup sustu. Bende ona dönüp ''ne kadar öküz bir çocuksun'' dedim.

''Sen ilk hesabını ver niye yerime oturdun?''

'' Ben orasının senin yerin olduğunu bilsem otururmuydum öküz. Ben daha yeni geldim, nereden bilebilirim orasının senin yerin olduğunu.''

''Ssen yenimi geldin?''

''Yaaa!'' kolumu çekip odama çıktım ve yatağa uzandığım gibi aklıma babam geldi acaba babam beni özlemişmidir? 

*tabikide hayır

Üfff sen nereden bileceksin iç ses. Yarın yeni bir hayat yeni bir gün beni bekliyor.