İçimdeki Fırtına

8 Bölüm

Meraba bilyorum uzun süredir bölüm yazamıyorum eyer gerçekten bir okuyucun varsa sizi özledim önceliklen bunu söylemek istedim ama bende bir örenciyim ve sitajim daha yeni biti tabi sinavlarimda bundan dolayı yazamadim özürdilerim bu yüzden bekletiyim için önceliklen tabi yorum ve vote verirseniz beni çok mutlu edersiniz bunuda söyeyemeden gecemiycem birde medyada,Sevda,Önder ve Neslihan var . yazım hatam varsa af ola.

Sevda sırasında dalgınca düşünmeye başladı .neden dedi kendi kendine bunların başıma gelmesinin sebebi ne olabilirki halbuki hiçbirşey yapmamıştı bunların olması için .

Lanet çocuk aklindan çıkmıyor bir türlü nediye bakmıştıki onun yüzüne gözlerine nasil bir gözlerdi onlar hiç bu kadar koyu kahve göz rengi görmemişti ömrün boyunca .

Birde hep kendi göz rengini ve gözlerini çok beyenirlerdi halbuki bugün bunu söyleyen insanları görse siz daha onun gözlerini görseniz benim gözlerimi unutursunuz demek istiyor Sevda .

Of diye gecirdi içinden bana ne oluyor böyle allahım lanet bir insan olup cıkıcam neredeyse .

Yoksa kafayımı yiyiyorum delircekmiyim yoksa diye düşündü Sevda.

Böyle olmiycak ben biriylen konuşmam lagzim . en iyisi zil caldıgında Neslihanlan konuşmak beni anlar hemde akil verir bana evet evet en iyisi bu diye düşündü Sevda.

Birsüre daha dersi dinlemeye cabaladı sonunda dinlemeye başladıgında zilin sesi yankılandı sınıfta .

Sevda"Neslihan seninlen hemen konuşmam lagzım kafayı yiyiceyim yoksa bana yardım ett lütfen ."

Neslihan "Sevda sakin olurmusun canim neyin var böyle gel bahçede konuşalım."

"Tamam " diyip kol kola sınıftan çıkıp kolidorda yürümeye başladılar .

Bahçrde arka tarafına geçip banklardan birine oturdular .

Neslihan " seni dinliyorum ."

Sevda bir an sustu nasıl anlatıcağnı bilmeden kelimeleri toplamaya çalıştı zihninde konuşmaya basladı birden.

Sevda" olmuyor Neslihan yapmiyorum lanet insanin teki olup çıkıcam sonunda bu gidişlen anlamıyorum kendimi ne oluyor bana bulamiyorum çözemiyorum kendimi ya düşün ben ben çözemiyorum kendimi kafayi yiyicem bu gidişlen !."

Neslihan sevdanin dediklerinde birşey anlamamış halde tüzüne boş boş bakip durdu bir süre sonra kendini toparkayip yumuşak bir ses tonuylan konuşmaya başladı.

Neslihan " bak Sevda canım bana ne demek istediyini daha detaylı bir şekilde anlatırmısın anlatiklarindan birşey anlamadım çünkü tamamı."

Kafasını salayan Sevda yeniden anlatmaya başladı herşeyi.

"Ben onu görmeden bile sesinden etkilendim düşün sesin sahibini bulmak için tüm okuldaki insanlarlan bile konuşmayı düşündüm bir süre . bunun bir sacmalik oldugunu düşünüp vazgeçtim bir süre sonra unutum dediyimde ona carptım Neslihan düşün ya resmen kalbimin sesi kulaklarımı uğuldatı inanabiliyormusun onun gördüm hele gözleri aklima geldikce aglamak istiyorum ben neoluyor bana böyle ne olur yardım ett bana kendimi tanıyamıyorum ."

Dedi nefes nefese sonrada arkadaşının yüzüne bakti bir noktayı dalgınca izlediyini görünce sesizce bekledi Sevda.

Neslihan birsüre düşündü sanırım arkadaşı aşkık olma yolunda gidiyordu.

Sevda tekrar konuştu

"Neslihan neden konuşmuyorsun yoksa çokmu kötü durumum benim."