7.BÖLÜM''Kaybetme korkusu''

105 15 0
                                    

Multi(temsili Kaan ve Joey)

Bu muzikle dinleyin bence;)
Tek yapabildiğimiz elimizde telefon ile Arya'yı aramak ve ondan gelecek bir haberi beklemek. İşte en zoru bu. Hayatımda en nefret ettiğim anı yaşıyorum. Çaresizim.Elimden bir şey gelmiyor.Yağmur un ağlama sesleri salonu dolduruyor.Benimse aklıma onun gülüşünden başka bir şey gelmiyor.

-Aşkım lütfen biraz sakinleş.

-Nasıl sakinleşebilirim Can! Arya kim bilir şimdi ne halde.

-Tamam ama kendini heba etmenin bir yararı var mı Arya ya?Bekle mutlaka güzel bir haber alacağız merak etme.

Can ın dediklerine katılıyorum ama elimden bir şey gelmemesi beni çıldırtıyor.Şuan yaşadığım şeyi biliyorum.Kaybetme duygusu.Onu kaybetmekten deli gibi korkuyorum.Aklıma onu gördüğüm ilk an geldi.

Sabah sahilde koçarken karşıdan yanında golden retriver cinsi bi köpekle koşan bir kız geliyordu.O an vuruldum zaten.Tanımamam gerek yoktu.Kendinden emin duruşu beni etkileyen kısım zaten.Ben onu izlemeye dalmışken birden omzumdan sarsıldım ve öne doğru düştüm.Bana kimin çarptığından haberdar değildim ama karşımda o köpek ve sırtımda da bir el vardı.

-Dikkat et.Burada kaykay yapanlar çok ve hepsi de dikkatsiz.

Beni kaldırıp koşmaya devam etti. Hayatımın en güzel günüydü sanırım.Şimdi gözümde canlandığında lacivert spor sütyeni ve altındaki siyah tayt.kulağında beyaz kulaklığı ..Köpeğinin tasması yoktu.Yanında koşuyordu.O bile öyle bağlıydı ki Arya ya.Aklımı dağıtmak için Yağmur a soru soruyorum.

-Melek teyzeler den haber var mı?

-Hayır onlarda haber bekliyorlar.Akrabalar felan gelmiş.

-Yağmur bir şey olmaz dimi?

Sesim o kadar çaresiz çıktı ki.Yağmur halime acıyıp ağlamayı bıraktı.

-Saçmala Kaan .Arya dan bahsediyoruz.O nelere göğüs gerdi.

Sadece susuyorum.Bir müddet sonra kapının kapanma sesi ve hayatımda hiç dutmaktan bıkmayacağım o ses.

-Allah kahretsin ya.Aptalım resmen!!

Kafamı hızla çevirip Arya ya bakıyorum.Yerimden o kadar hızlı kalkıyorum ki sandalye yere uçuyor.Ama kafaya takmıyorum.Arya yı kollarıma hapsettiğimde gözlerimi kapatıyorum ve fısıldıyorum.

-Yaşıyorsun.

Şaşkınca ona sarılmaya devam ederken beni itmeye çalışıyor ama izin vermeyip daha çok sıkıyorum onu.

-Daha fazla sıkarsan eğer kemiklerim kırılacak.Bırak yaa!

Geri çekilince bana öyle bir bakıyorki korkmadım değil.Benden sonra hızla Can ve Yağmur da sarılıyor.

-Ayyyy yeter artık ne bu sarılma be.

-Kızım ne diyorsun son yarım saatimizi seni öldü olduğunu düşünerek geçiridk.Bu yüzden kapa çeneni.

-Ne-Ne ölmesi?Ne diyorsun Yağmur?

-Uçağa neden binmedin?

Sorduğu soru karşısında önce bana bakıyor ve umursamaz şekilde

-Bavulum burada kalmış.Almayı unutmuşum .-Sonra kısık bir sesle-Çünkü aptalım diyor.

Yağmur hemen açıklama yapmaya çalışıyor daha fazla dayanamayarak

Bizim MasalımızHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin