''Onu bu halde bırakamazdım, bizimle kalacak.'' Babamın gözleri benimkilerle buluştuğunda sesindeki kararlılığı gözlerinden de okunduğunu gördüm. Annem kanepede yatan kıza bakıp iç geçirdi ''Ona iyi geleceğimizi sanmıyorum, ona ailesi bile iyi gelememiş.'' Gözlerim bir an için koyu kızıl saçlarına takılsa da bu anı hızlı bitirdim, psikolojik sorunlar yaşayan ve ağır travmalar atlatmış bir kızla aynı evde yaşamak istemiyordum.
''Bize zarar vermeyeceği ne malum? Kendine veriyor.'' Babam kafasını kaşırken düşünüyor gibiydi. Sonunda çenesini sıvazlayarak konuştu ''Dosyasını inceledim. intihar girişimleriyle dolu, ayrıca depresif halinden de oldukça yakındılar ama kimse kendinden başkasına zarar verdiğini belirtmedi.''
Annem iç çekerek kızın üstünü örttü.
''Zarar verebilecek kadar güçlü görünmüyor, belkide bir kadın sığınma evine danışmalıyız.'' Babamın kaldırdığı kaşlarıyla alnı kırışırken bu fikri tarttığı her halinden belliydi. ''Hastalarımı hiçbir zaman çaresizliğe itmedim. Gazel' e de bunu yapamam.'' İsmi kulaklarımı doldururken zihnimde gri çekik gözleri canlandı. Çaresizliğe babamın itemediği ama dört bir yanı çaresizlikle çevrilmiş bu bedenin ismi. Bir saat öncesine döndüğümde sırılsıklam saçlarının tüm yüzünü kapladığı sahne zihnimde canlandı. Annem onunla konuşurken vücudunda tek bir kıpırtı olmamıştı, bize değdirmediği gözlerinden anlamıştım. Hissizleşmişti, hemde insanları göremeyecek kadar.
''Ne kadar kalacak?'' Annemin suratındaki endişe tüm düşüncelerimi dağıtmıştı. Zehir saçan bir varlık gibiydi, aniden aklıma amber çiçekleri geldi. Yaydıkları kokuyla deniz canlılarının kıyıya vurmasını sağlayan hain güzellikteki çiçekler. Tuzlu bir ailenin sorunlu kızı da babam için böyleydi. Babamın banka hesabına bakılacak olursa ailesi tedavi için yüklü miktarda para ve zaman harcamıştı, saçtıkları tek şey emekti, sevgi değil. Babam ise söylediği şeylerin arkasındaydı, yurt dışındaki ailesinin yanına gitmek istemiyorsa bizle kalırdı. Babamın bu düşüncesizliği aklımı oynatmama sebep gibiydi, bizde kalması konusunda fikrini bile almamıştık, ama babam parayı çoktan almıştı.
Ellerimi sıkıntıyla saçlarımdan geçirip odama çıktım, eşiyle yaşayan teyzesinin evinde bile kalmak istemeyen bir kızı evimizde tutmaya çalışmak... Yarın sabahtan itibaren bu evin beni fazla zorlayacağını anladım. Gri gözlerinin bize bakarken büründüğü ifadesizlik kanımı dondurup bende tek bir şey uyandırıyordu; Gazel' le yaşamak zor olacaktı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Amber (TAMAMLANDI)
Teen Fiction''Onun eve ilk geldiği günü hatırlıyorum, sırılsıklam olmuş saçları tüm yüzünü kaplıyordu. Minik bedeni mavi hastane elbisesi içerisinde daha da ufalmış gibiydi. Göz kapakları yarılandığında gri gözlerini gördüm. Sert yüz hatları yumuşayıp suratı...
