Feryat feryat, diri diri,
Bu kez yardıma koşanlar,
Sırım gibi uzun delikanlılar,
Elleri işte, gözü nerede,
Nerede çıkrıkları kuyuların?
Yığılmadan ben gidemezler...
Pınar pınar, oluk oluk,
Yazın düşen bir cemre idin,
Sağı saklı, solu gizli,
Derdi sen derdi ben biz,
Bana güldüğün gibi güldüğün,
Her mahrem...
Yorum yorum ezdiğim türküler,
Garip, sefil bir yaşantı,
Tek meteliğim sen iken düştüğüm,
İzbe bir sokağa dökülür,
İçli satırlarım.
Cüretimin karanlık esintilerine,
Teslim olmuş çoban yıldızım,
Bir ay gibi ışığa muhtaç,
Bir yaprak gibi
Karanlığa aç bırakılmışım.
Meyve yapamaz olmuş ağaçlarım,
Tutulmuş ayım, yaprağım solmuş,
Ne tam aydınlanmış, ne suya doymuş...
Filtreli hayatımdan bir zerre koparmışım,
Deli fırtınalarda vücut,
Deli meltemlerde bahar olmuşum,
O meltemlere bir haziran dileğini,
Ölçüsüz savurmuşum...
Durmadan bağıran bir martıya,
Emanet edip seni,
Sana doğru yol almışım...
Dolanmış ayaklarıma vardiyalı,
Sardunyalı geceler,
Gri kaldırımlarda seni aramışım...
Yontulmamış dağlara sefer olmuşum,
Kar yutmuşum,
Sana türlü matemler elemiş, uyutmuşum,
Ve yine bir ben inmişim kalbur altına,
O benzersiz tanecik sen olmuşsun.
Dileklerimden bir tanesini,
Ama taa eskisini tutturmuşum,
Ellerin girmiş poyrazıma,
Meltemlerde seni kurutmuşum...
Hilesiz bir aşka dair ne varsa unutmuş,
Yuvasız kuşlara yuva olmuşum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Suret Uzak Sırat Yakın
Thơ caDuvarın kale, bahçen babil be yarim. Gülün dikensiz lakin papatyan olmuş alıç dikeni. Kırlarda koşan tayları sevmedim, Kuzularıma kıyan çakallar kadar... Kin tutan bu fitnat, bil ki ben değilim! Duygusal metin, günlük, şiir, anı
