Tadhana..

Chapter 1.2

Bwisit =__= late na pala ako sa next subject namin. Leche kasi yung nangyari sa labas eh. Pero wala akong pake.. MAPEH lang naman yan.

Binuksan ko yung pinto. As usuall.. Nakatingin na naman sakin lahat ng tao. Sanay na ako, ganyan naman lagi eh.

"Ms. Ayuzawa, why are you late?" -mapeh teacher kong walang kwenta magturo.

"Bkt ms? May magagawa ba pag nalaman mo yung dahilan kung ba't late ako?" -ako

"Aba't bastos ka talagang bata ka, ganyan na ba sumagot ang estudyante ngayon?"- siya

"The last time i remember, ang teacher ay taga record lang ng grades at taga turo. Hindi ko naaalalang kasama sa binabayaran namin ang pagalitan ng isang gurong wala namang natuturong matino" -ako

Natatawa ako sa pinapakitang ekspresyon ng mga kaklase ko, hindi pa rin sila nasasanay pag sumasagot ako sa guro. Pero siyempre kahit natatawa ako, hindi ko naman pwede ipakita. Magmumukha akong abnoy dito.

"MS.AYUZAWA! IPAPATAWAG KO ANG MAGULANG MO" - sabi ng magaling kong teacher. Joke bobo yan. ;)

"Edi ipatawag mo, kailangan mo pa bang sabihin yan sakin? And goodluck with that, Kung matawagan mo" i smirked at her. Nakita ko yung mukha niya inis na inis na lumabas ng classroom at binagsak ang pinto.

Narinig kong nagbulungan ang mga classmates ko..

"Grabe talaga yang si Miya.. Tinalo ang teacher sa sagutan"

"Uy si Miya nagpalabas na naman ng teacher"

"Astig ni Miya, kaso katakot"

"Yes! Wala ulit klase"

Sari-saring mga komento narinig ko, bwiset =__=" anak ng tinapa naman. Kung hinayaan niya na lang kasi ako umupo sa upuan ko edi sana di na kami gumawa ng eksena. Kitid ng utak.

*canteen*

Break time na.. Makakabili na din ako sa wakas ng paborito kong tinapay. Ang melon bread, haha. Yan lang nakakapagpasaya sakin pag dating ng break time. Ang sarap kaya niyan.

Pumila na ako, after 10 mins. Makakapagorder na.

"Ano po sa inyo?" -tindera

"Isang melon......" -ako

"Ate, akin na yung melon bread ^__^" -lalaking sumingit sa unahan ko

Putcha sino tong epal na lalaking to? Nakakabanas to ah. Medyo pamilyar din boses niya

"Hoy, di mo ba nakikita na ako nauna" -ako

"Ayy pasensya na, di ko na kasi matiis na di makakain ng melon bread eh :))"

THE EFF?! Eto ung lalaking nakabunggo ko kanina. Putcha naman.. =__= pinaglalaruan ba ako ng tadhana? Ang malas ko naman, nakita ko na naman tong lalaking to. Hayss.. Worst is, gusto niya din ng Melon bread.

"Wala akong pake, kung gusto mo bumili.. Pumila ka ng maayos" -ako

"Sorry, kung gusto mo libre ko na tong melon bread na to sayo" -siya

"Hindi ko kailangan ng libre mo, umalis ka na lang sa harapan ko" (sabay bato ng melon bread na binibigay niya sakin)

T^T Melon bread!!! Hindi ko gustong ibato ka T___T sadyang banas lang ako sa lalaking nasa harap ko ngayon =___="

"Sinasayang mo ang tinapay na paborito ko"(sabay pulot sa melon bread) -siya

Kitang-kita ko sa mukha niya na nalungkot siya. Tae, nagi-guilty tuloy ako sa ginawa ko.

"Anak ng tinapa, amin na nga yan. " -ako (sabay hablot ko sa melon bread na hawak niya)

nakita ko sa peripheral view ko na ngumiti siya. Tss.. =__= ang pogi.. Hindi pala.. MAY ITSURA lang talaga siya pag nakangiti.

Umalis na ako agad. Bwiset. At least libreng melon bread ;) pero nahihiya ako. =__="

Palabas na ako ng canteen ng biglang sumigaw siya.. "Miya Ayuzawa! Josh Kai pangalan ko, tandaan mo ah ^__^" -sabi ni uhm kai daw? Kung di ako nagkakamali. Napahinto ako ng mga ilang segundo, di ko na lang siya nilingon at nagpatuloy na ako sa paglakad.

Kung nagtataka kayo kung pano niya alam ang pangalan ko, sikat ako dito. Malamang president nga kasi ako ng SC. Disiplinado ang mga tao dito. Pag may nakita akong nagkalat, malalagot sakin. Di ako magsasalita pero yung gagawin ko sinisigurado kong hindi nila magugustuhan. =___=" binibigyan naman ako ng principal namin ng karapatan. Sa katunayan siya may dahilan kung ba't ako ang naging president dito. Tss