47. Beni Unutma Anne

46 9 23
                                    


Aradım kendimi en ücra köşelerde
Ne iz var benden ne de bir haber
Simanı sakladım kurduğum pak düşlerde
Beni aramaya âlem olmuş seferber

Yoruldum anne yoruldum yaşamaktan
Sebepsiz bir hıçkırık sardı bütün bedeni
Yoruldum anne bu canı taşımaktan
Bir sana sığındım dost bildim bir seni

Ses seda kesildi her tarafım karanlık
Bir çıkmaz sokaktayım şimdi yapayalnız
Derin bir çukurdayım her taraf bataklık
Kimsesizim ben anne, kimsesiz ve sensiz

Duruldum ben anne akan bir şelaleyken
Yıprandı bedenim takatsiz ve fersiz
Soldurdular beni anne gonca bir laleyken
Bitirdiler beni anne benden habersiz

Yok şimdi kudretim kalmadı mecalim
Kapına sığındım anne bir yudum teselli
Yaşamak neydi bilmeden geldi ecelim
Ölmek vaktidir şimdi can ecele meyilli

Bırakma evladını bırakma almasınlar
Yokluk kefenine vermesinler canımı
Anne sakla beni, sakla da bulmasınlar
Almasınlar beni senden sar her yanımı

Beni yüreğinde sakla o ana yüreğinde
Koparmasınlar beni sakın bırakma anne
Gidersem de hep bekle o ana yüreğinle
Bağrına taş basıp beni unutma anne

(Van Yüzüncüyıl Üniversitesi'nde okurken kampüste, Anneler Günü ile ilgili bir etkinlik yapıldı. O etkinlikte, ayrıca bir şiir yarışması da düzenlendi. İşte bu şiir, o yarışmada birinci seçildi ve ödüle layık görüldü. Bunu, siz değerli dostlarımla paylaşmak istedim.)

Ayrıca da bu şiiri, annelik kimliği taşıyan çok değerli şaire ablalarım Mizgin342, Hayali Şaire ve çok kıymetli yazarım Ela Güneş'e; genelde de tüm annelere armağan ediyorum.

Mehmet YILDIZ

Cân'dan Cânân'a NağmelerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin