Chapter 12

112 2 1
                                    

Chapter 12

Iam

"Have you ever been in love sir?"

Pagpasok ko sa kwarto ko humarap ako sa salamin. Paano nga ba ang mainlove? Pinagaaralan ba 'yun? Subject ba 'yun sa school? Bakit ang daming nagpapakatanga sa pag ibig? Nakakabobo ba yun? Kaya kahit matalino nagiging bobo? 

Kaya lahat gagawin para doon? E, para lang sa mga tanga 'yon eh! Psh. E, ba't ko ba iniisip 'yon? Nagaaksaya lang ako ng oras. Napailing na lang ako.

"Inigo ano bang alam mo sa love na 'yan? Hindi ka pa nga naiinlove e, wala ka pa ngang girlfriend."

"E, ba't ko kinakausap sarili ko? Baliw na ba ako? Tss. Itutulog ko na nga lang 'to."

KINABUKASAN

"Goodmorning Sir." bati sa'kin ni Faye. Nilibot ko muna ang mga mata ko. Teka asan na yung babaeng yun? Ba't wala? Late na naman? Aba.

"Where's my secretary?" I asked Faye. 

"Sir, she's absent." Aba ilang araw pa lang siya dito, lagi pang late tapos ngayon absent? 

"And why is that?" dapat sa kanya binabawasan ng sweldo e.

"Sir, she said she's not feeling well." may sakit? Hindi kapanipaniwala.

"Do you know where is she?" I asker her again. She gave me a confused look.

"I think she's at home Sir." hmmm.. I guess im going to visit someone today.

"Do you have her address?" Faye just nodded and gave me the adress. 

Wala pang 10 minutes ng makarating ako sa nasabing bahay. I didn't expect this. Her house is big for a simple secretary. Mukhang may kaya sila, well no wonder she graduated in Harvard. 

*DING DONG, DING DONG*

May nagbukas naman agad ng pintuan at bumungad sa'kin ang isang maliit at cute na batang lalaki. He looks like a 5 year old boy. He smiled sweetly at me. "Hi stranger! How can I help you?" 

"Hmm, is Clarissa here? Do you know her?" the kid nodded.

"Oh yesh! She's my ate! Are you his boyplen?" boyplen? Oh boyfriend ba?

"Yep, I'm his boyfriend. Im here to visit her. Is she there?" I asked the kid. Then he smiled at me.

"Opo! C'mon!" then the kid grabbed my hand and led me inside the house. Their house is huge.

*Knock Knock!*

"Ate Clarissa?" the kid called out.

"Hmmm? I'm sleepy dont bother me.." Clarissa said with her sleepy voice. 

"Ate your boyplen is here!" the kid shouted.

"Don't be silly Bliss, Zack won't come here." So si Zack pala ang nasa isip neto. Psh.

"Ate its not that bastard!" whoa, whoa, whoa. Did this kid called Zack a Bastard? 

"Bliss! Don't call Zack a bastard! You under-- Boss?" thank goodness, binuksan niya na rin ang pintuan. Psh kung di pa sasabihin ng bata na bastard yung Zack na yun eh siguro buong araw kaming nakatayo sa labas ng pintuan neto. Pa- VIP eh.

"See ate! It's not that Bastard! It's your boyplen!" yeah right its not Zack! Tsss.

"No. He's not my boyfriend Bliss. And what the heck are you doing here?" sabay tingin sa'kin na nakataas pa ang kilay. Aba baka kinakalimutan netong boss niya ako?

"What he's not your boyplen? But he said that he's your boyplen! That's why I let him in! Uwaaaa!" ayan umiyak na yung bata. Bigla namang niyakap ni Clarissa yung kapatid niya.

"Shhh stop crying Bliss." pagtatahan neto, pero lalo pang lumakas ang iyak nung bata.

"No! Uwaaaa he's not your boyplen! Uwaaaa!" eh kung sinabi na lang kasi ng babaeng 'tong boyfriend niya ko 'di ba? Choosy pa eh. Inigo Klein na 'to oh! Ayaw pa?

"O-okay fine! Shhh stop crying Bliss. Yes he's my boyfriend. Shh..." pagkarinig ng pagkarinig ni Bliss sa sinabi ni Clarissa, automatiko itong tumigil sa pag- iyak at parang walang nangyari. Aba lokong batang 'to. I just grinned.

"Yey! Okay I'll leave you two! Byebye boyplen of ate!" at kumawaykaway pa sa'kin si Bliss.

Nang makaalis na yung bata, ako naman ang hinarap ng ate niya. She just glared at me. Wow ano nagawa ko? Psh. Papasok na siya sa kwarto niya pero pinigilan ko.

"Hey!" pigil ko.

"What?!" irritable niyang sagot. Aba't!

"Ikaw na nga 'tong dinalaw eh." choosy talaga 'to eh.

"Bakit sinabi ko bang dumalaw ka?" pagtataray pa niya.

"Wow! Just wow! Don't you remember that I'm your boss?" di ba siya natatakot na i- fire ko siya? Alam ko kailangan niya ng trabaho, now she's showing her attitude. 

"Of course I remember." she smiled sweetly. "Pero sa opisina lang yun! At ngayon, nasa pamamahay ka namin! So you're not my boss anymore!" at tuluyan na siyang pumasok sa kwarto nia. And take note! Pinagbagsakan ako ng pintuan. Damn her!

Truly Yours (On Hold)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon