This Is Me// Dutch

24

Michael

Samen met de jongens sta ik in de zaal om naar het laatste optreden te kijken. ,,En dan nu het laatste optreden van vanavond. Clary Maynard!" De lichten gaan uit en ik zie iemand het podium oplopen. Er begint een gitaar te spelen en ik weet zeker dat ik dit deuntje eerder heb gehoord. Na het eerste couplet gaan de lichten aan en zie ik Clarissa op het podium staan voordat ze een pruik van haar hoofd trekt en er lichtblauwe haren voor in de plaatst komen. Dus al die tijd was Clarissa toch gewoon Clary. Ik voel mezelf boos worden en als het nummer is afgelopen draai ik me om en loop weg.

Zodra ik buiten ben hoor ik een stem me roepen, een stem die ik momenteel niet hoef te horen. ,,Michael stop!" Ik draai me om en kijk haar aan. ,,Waarom zou ik Clary, of is dat ook niet je echte naam soms?" Ze kijkt me aan terwijl tranen zich beginnen te vormen in haar ogen. ,,Nou?!"
,,Ik euhm.."
,,Ik euhm, Clary ik ben echt helemaal klaar met je."
,,Laat me het uitleggen."
,,Arg goed je krijgt een minuut, niet liegen alleen de waarheid." Snel knikt ze voordat ze begint te praten. ,,Mijn ouders geven nog al super veel om hun repetatie op het werk enzo, en een dochter zoals mij zou die repetatie alleen maar verslechteren. Dus daarom moet ik als er weer eens nieuwe mensen komen me netjes kleden en een pruik op. Ik haat het super erg, maar als ik er niet bij ben krijg ik nog meer problemen, dan als ik meedoe met hun stomme spelletje. Mijn officieele naam is Clarissa maar ik haat die naam dus daarom is het Clary. En als je me nou nog niet geloofd vraag het dan maar aan Jace en anders mijn ouders."
,,En je denkt dat ik dat moet geloven. De volgende keer zal je toch een beter verhaalte bij elkaar moeten zoeken. Val mij niet meer lastig, val de jongens niet meer lastig. We willen niks meer met je te maken hebben, plus vanaf morgen zijn we toch weg." Ik draai me om om weer wegtelopen. ,,Wacht."
,,Clary ik gaf je een minuut en die is om, dus leer er mee te leven dat niet iedereen je leugens gelooft."
,,Michael, je weet hoe mijn ouders vroeger al waren. Alsjeblieft denk erover na en weet dat ik nooit opzettelijk tegen je zou liegen." Snel gaan mijn gedachten terug naar vroeger, toen Clary en ik beste vrienden waren. En ik durf het bijna niet te zeggen maar ze heeft gelijk. ,,Goed Clary ik geloof je, maar veel kun je er toch niet meer aan doen. Want wat ik zei over wegzijn is wel waar."
,,Ow dan wens ik jullie veel succes, ookal weet ik niet wat jullie precies gaan doen." Ik trek haar in een knuffel en ze legt haar hoofd op mijn borst, netzo als vroeger. ,,Bye." Ik druk een lichte kus op haar voorhoofd voordat ik haar loslaat en naar huis begin te lopen, om mijn koffer in te pakken.