Michael
Na ons derde nummer wat we die avond spelen vallen alle liggen opeens uit. Wat? De noodlichten gaan aan en een nummer wat uit een horrorfiln komt begint te spelen. Ik kijk om me heen, hier snap ik echt niks van. In het publiek zie je niemand, alsof iedereen opeens weg is. What the fack is hier aan de hand? Opeens worden mijn polsen naar achtere getrokken en worden ze daar vastgehouden. Ik kijk om me heen maar ik kan niks zien totdat de lichten opeens weer aanspringen en ik zie een zombie gezicht achter me. Een gil verlaat mijn mond terwijl ik me los probeer te krijgen. ,,Okay stop maar ik denk dat we ze wel hebben terug gepakt." Netzo snel als dat degene mijn polsen pakte laat hij/zij deze weer los en het zwarte publiek krijgt weer kleur ,,Maar huh wat." De jongens lopen het podium op en degene die achter mij stond loopt naar Niall toe. Ik kijk naar mijn bandleden en zie hun vriendinnen hun masker af doen. ,,Wacht maar wie is de vierde dan?"
,,Ik weet niet of ze haar masker wel wil afdoen, Michael."
,,Ken ik haar dan ofzo?"
,,Beter dan dat je ons kent."
,,Whut?" Langzaam zet ze haar masker af en mijn mond valt open. Ik ren op haar af en trek haar in mijn armen. ,,Nooit gedacht dat ik het zou zeggen maar ik heb je gemist Clary."
,,Ik jou ook Michael, het spijt me echt."
,,Weet ik, het is al goed." Ik druk een kus op haar voorhoofd waarna de meiden en de jongens het podium aflopen. Ik meen het ik heb Clary echt gemist zosnel laat ik haar momenteel niet meer gaan.
JE LEEST
This Is Me// Dutch
FanfictionZuchtend trok ik mijn blond pruik over mijn lila haren. Yay vandaag weer collega's van mijn ouders over de vloer. Zoals elke avond. Ik deed snel mijn zwarte pumps aan die ik altijd bij bezoek van collega's moest dragen. Vandaag zou het erger worden...