Lost Sister (H.P. Fanfic)

Bloed Schrift

POV. Vivian

Ik hoor iemand gillen en iedereen die in de grote zaal is kijkt verschrikt op. Ook de leraren. Ik sta op van mijn tafel net als heel wat anderen en loop naar de deuren van de Grote Zaal. Een paar andere leerlingen doen de deuren open en tot mijn schrik zie ik dat er in het rood iets op de muur is geschreven. Verder is er niemand anders te zien. Alleen een rood spoor dat richting de toiletten gaat. Niet veel later staat Professor Perkamentus naast mij. Ik kijk hem aan en aan zijn gezicht te zien is er net iets heel ergs gebeurt. 'Hij is weer geopend.' Mompelt hij. 'IEDEREEN NU METEEN NAAR ZIJN OF HAAR AFDELING! IK WIL NIEMAND MEER IN DE GANGEN ZIEN!' Buldert Professor Perkamentus dan. Iedereen gehoorzaamd meteen en gaat naar zijn of haar afdeling. Voor ik naar mijn afdeling loop kijk ik nog een keer naar de letters en dan bedenk ik me pas dat ik nog niet heb gelezen wat er staat. Mijn ogen glijden langs de tekst en worden dan groot. Snel loop ik naar mijn afdeling.

---------------------------------------------------

Ik zit in de leerlingenkamer samen met George en Fred. Iedereen in de leerlingenkamer kijkt elkaar steeds gespannen aan. 'Hebben jullie de tekst gelezen die op de muur was geschreven?' Vraag ik dan aan George en Fred na een lange stilte. 'Nee, daar kregen we de kans niet voor.' Zegt George. Ik haal opgelucht adem. 'Waarom wil je dat eigenlijk weten?' Vraagt Fred. 'Uhm, nou ik heb het wel gelezen.' Zeg ik. 'Wat stond er?' Vraagt Fred nieuwsgierig. 'Nou er stond niet echt iets belangrijks hoor.' Zeg ik zo nonchalant mogelijk. 'Kom op vertel nou.' Zeurt Fred, waardoor ik moet lachen. 'Okay, ik vertel het al! Er stond, ik ben hier voor mijn dochters. Ik begrijp niet echt waarom je dat zou opschrijven, maar ja.' Zeg ik dan. 'En dit noem jij niet belangrijk?' Vraagt George verbaasd. 'Eigenlijk had ik gewoon geen zin om het te vertellen.' Zeg ik dan. George en Fred moeten lachen, waardoor ik ook in de lach schiet. 'JONGENS!' Harry en Ron komen aan rennen. George, Fred en ik kijken Harry en Ron vragend aan. 'Er.. er is iemand vermist bij Zwadderich.' Zegt Harry buitenadem. 'Serieus?' Vraag ik met grote ogen. Harry en Ron knikken. 'Wacht hoe weten jullie dat?' Vraag ik dan. 'We hoorden Perkamentus en Anderling praten.' Antwoordt Ron. 'En hoe kan dat als je in de leerlingenkamer moest blijven?' Vraag ik en probeer te doen alsof ik zo ga klikken, maar ik kan bijna mijn lach niet meer inhouden als ik Harry's en Ron's gezicht zie. 'Uhm, nou we gebruikten gewoon Harry's onzichtbaarheidsmantel.' Zegt Ron dan aarzelend. 'Weten jullie ook wie er vermist wordt?' Vraagt George dan. 'Ja, nou ja, soort van. We hebben niet alles goed kunnen horen. De naam begon volgens mij met een J.' Zegt Harry. Mijn ogen worden groot, ik kan namelijk maar 1 iemand bedenken uit Zwadderich met de beginletter J. Julia. Niet dat ik haar mag, maar dan nog. 'Was het toevallig Julia?' Vraag ik. 'Uhm, ja volgens mij wel!' Zegt Harry dan. 'Hoe weet jij dat ineens?' Vraagt Fred. Ik wil net antwoord geven als de deur van de leerlingenkamer open gaat en Professor Perkamentus binnen komt lopen. Iedereen in de leerlingenkamer is gelijk stil en iedereen kijkt naar Professor Perkamentus. Professor Perkamentus kijkt zoekend door de leerlingenkamer en dan blijft zijn blik hangen bij mij. Ik krijg een vragende blik van George en haal mijn schouders bijna onzichtbaar op. 'Vivian Rozenhof wil je alsjeblieft met mij mee komen.' Zegt Professor Perkamentus dan. Ik voel meteen heel veel ogen naar mij kijken. Ik knik alleen en sta op. Ik loop achter Professor Perkamentus aan de leerlingenkamer uit.

__________________________________________________

Hi guysssss,

Ik heb lang niet geupdate I know. Maar ik had geen inspiratie en nu heb ik besloten om niet te langen hoofdstukken te schrijven, omdat ik daar te weinig inspiratie voor heb. Ik weet niet eens of dit boek nog wel gelezen wordt, maar ja. Dat zie ik vanzelf wel. Als je een leuk idee hebt ofzo voor inspiratie zeg het dan even, ik kan wel wat hulp gebruiken :)

Love you all!

Xx Esmee