Lost Sister (H.P. Fanfic)

Pranks

POV. Vivian

Fred, George en ik sluipen door de gangen van Zweinstein. We hebben net besproken wat we vandaag allemaal gaan doen! We hebben namelijk geen les vandaag en daar gaan wij lekker gebruik van maken! Fred stopt ineens met lopen, waardoor ik tegen hem aan bots. Hij draait zich om en legt zijn vinger tegen zijn lippen. Wat dus betekent dat we stil moeten zijn. Dan hoor ik pas de stemmen uit de gang komen die aan deze gang grenst. Het zijn Snape en Vilder. Wat doen die toch samen? Ik bedoel dat is toch raar? Of zijn ze plannen aan het bedenken om kinderen te beheksen ofzo? Dat zou mij eerlijk gezegd niets verbazen! Dan hoor ik voetstappen onze kant op komen. Fred, George en ik rennen snel een lokaal in en sluiten de deur zachtjes. Ik draai mij om en zie dat we in een oud lokaal zijn. Zo te zien word het niet meer gebruikt, aangezien er veel stof ligt en ook best veel spinnenwebben hangen. Ik loop het lokaal verder in. Ik laat mijn hand over de houten tafels gaan. Dit lokaal heeft iets speciaals, maar ik weet niet wat. Toch heb ik echt het gevoel dat er iets met dit lokaal aan de hand is. Ik loop naar een kast toe die vooraan in de klas staat. Er staan allemaal boeken in. Ik pak er een boek uit en veeg met mijn hand het stof van het boek af. "Van Tom Riddle", mompel ik. Dat is het enige wat op het boek staat. Ik blader het boek door, maar er staat niks in. Het is helemaal leeg, best vreemd. Ik ga op een van de stoelen zitten die achter een tafeltje staan. Ik leg het boek op de tafel neer en blader nog een keer door het boek heen. Er staat echt niks in, ik had gehoopt dat als je het snel door zou bladeren dat er dan iets te zien zou zijn ofzo! "Viv? Kom je? De kust is veilig!", zegt George. "Ja! Ik kom eraan!", zeg ik. Ik sta op van de stoel en pak het boek op. Ik stop het in mijn zak van mijn mantel en loop snel het lokaal uit. Ik kijk straks in de leerlingenkamer wel of ik erachter kan komen wat er met dat boek is.

"Dus we gaan het eerst laten sneeuwen in de gang voor de leerlingenkamer van Zwadderich?", vraag ik aan Fred en George. Ze knikken beide met een grote grijns op hun gezicht. We zijn nu bijna bij de gang waar we de spreuk gaan uitspreken. "George, spreek jij de spreuk uit?", vraagt Fred. "Ja, is goed!", zegt George. Hij gaat in de gang staan, mompelt een spreuk en zwaait met een toverstok. Ik kijk naar het plafond van de gang en zie dat er langzaam wolken beginnen te ontstaan. Dan begint het te sneeuwen en George komt naar ons toegerend. "Plan 1 gelukt!", zegt hij blij. We geven elkaar allemaal een high-five en lopen snel weer de trappen op naar boven.

"Mestbommen?" "Check!", antwoord ik Fred en laat de mestbommen aan Fred en George zien. "Viv, zorg ervoor dat je niet gezien wordt!", zegt George. "Denk je serieus dat ik door Snape gepakt wil worden?", vraag ik lachend. "Nee natuurlijk niet! Maar ik dacht ik zeg het maar even!", zegt George schouderophalend. Ik loop de gang van Snape zijn kantoor in en maak zo onopvallend de deur van zijn kantoor open. Ik gooi de mestbommen naar binnen, doe de deur weer dicht en ren snel naar Fred en George toe. Als ik de hoek om ren hoor ik de mestbommen ontploffen. Ik bots tegen George op en val lachend op de grond. George trekt mij omhoog, zodat ik weer op mijn benen sta. "Rennen! Ik weet namelijk niet of Snape binnen was!", zeg ik nog steeds lachend. Fred, George en ik rennen naar de Grote Zaal, omdat de lunch zo begint.

Als we bijna bij de Grote Zaal zijn stoppen we met rennen en lopen verder de gangen door. Dan lopen we de Grote Zaal binnen. Ik zie gelijk dat de helft van de leerlingen mist, waarschijnlijk durven ze hun leerlingenkamer niet uit vanwege de slang. Bijna heel de Ravenklauw en Huffelpuf tafels zijn leeg en die van Zwadderich en Griffoendor zijn bijna helemaal vol. Dat valt nogal op. Ik loop samen met Fred en George naar de Griffoendor tafel. Ik ga naast Harry zitten en George komt aan de andere kant naast mij zitten. "Waar is Hermelien?", vraag ik aan Harry en Ron. "Ziekenzaal", zegt Ron somber. "Huh? Hoezo?", vraag ik verbaasd. "Die slang heeft er voor gezorgd dat ze versteend is!", zegt Harry. "Versteend?", vraag ik en mijn mond valt open van verbazing. "Hoe kan een slang nou iemand verstenen?", vraagt Fred lachend. "Het is een Basilisk! Die kunnen mensen en dieren verstenen als die mensen de Basilisk aankijken!", zegt Harry. "Nee, die vermoorden mensen als je ze aankijkt! Niet verstenen!", zegt George op een betweterig toontje. "Ja! Let is een beetje beter op tijdens jullie les Verzorging van Fabeldieren!", zegt Fred er achteraan. "Maar waarom is Hermelien dan niet dood?", vraagt Ron met opluchting in zijn stem. Wat best grappig klinkt. "Omdat ze de Basilisk via een spiegeltje aankeek!", zegt Harry en hij springt op van de tafel. "Kom Ron! Ik heb een plan!", vervolgt Harry zijn zin en hij trekt Ron mee en ze verlaten de Grote Zaal. "Zou Hermelien echt versteent zijn?", vraag ik aan George en Fred. "Aan Ron zijn gezicht te zien wel!", zegt George. "Die slang moet echt oprotten!", zeg ik boos. Niemand komt aan mijn vrienden en zeker niemand versteend mijn vrienden! Ik staar boos voor mij uit en hoor dat Fred en George praten, maar ik besteed er geen aandacht aan. Hoe zou Hermelien weer terug kunnen komen uit haar versteendheid? Ik weet niet of dat een woord is, maar dat boeit ook niet!