Dit is het vervolg op: "H.P. op een andere manier."
Het is het slimste als je eerst dat boek leest, voordat je aan deel 2 begint.
'VIVIAN! HET IS BIJNA TIJD OM TE GAAN!' Roept mijn oma naar boven. Ik heb zo'n zin in dit schooljaar. Eigenlijk best ra...
Ik volg de blik van mijn oma en zie een meisje met lang, bruin haar en hazelbruine ogen. Het meisje kijkt onze kant op. Ze staat bij Draco. 'Oma wie is Julia?' Vraag ik nog een keer. 'Jullie moeten de trein in!' Zegt mijn oma, mijn vraag negerend. 'Maar oma wie is...' Mijn oma laat mij niet uitpraten. Ze duwt ons allemaal naar de trein toe. 'Maar...' 'Niks te maren. Hup de trein in!' Zegt ze en we gaan zonder nog verder iets te zeggen de trein in. 'Dat was raar.' Zeg ik als we door de trein lopen. We zijn nu opzoek naar een lege coupe. Maar er is niet echt een lege coupe meer. Als we aan het einde van de trein komen zien we een bijna helemaal lege coupe. Er zit alleen een klein meisje in. 'Hey Ginny, wij komen er bij zitten.' Zegt Fred en neemt plaatst naast het meisje. Ze kijkt mij raar aan. 'Hoi.' Zeg ik en ga tegenover haar zitten. 'Uh... Ho... Hoi...' Stottert ze. 'Je hoeft niet bang te zijn hoor.' Zegt George. 'Dat ben ik ook niet!' Zegt het meisje zo zelfverzekerd als mogelijk is. Iedereen komt erbij zitten in de coupe en we beginnen met bij praten over onze vakantie.
'WE ZIJN ER!' Roep ik en spring de coupe blij uit. Ik bots gelijk tegen Draco op en val op de grond. 'KIJK UIT WAAR JE...' Verder maakt Draco zijn zin niet af. Hij kijkt mij aan in mijn ogen. Ik zie een kleine twinkeling in zijn ogen, waarschijnlijk ziet hij bij mij alleen maar woede in mijn ogen. Wat logisch zou zijn, want ik ben nog steeds woedend op hem. Hij loopt snel weg met zijn slobbers achter hem aan en ook het meisje met de lange bruine haren en de hazelbruine ogen loopt achter hem aan. Ik kijk haar na. Ik lig nog steeds op de grond. George steekt zijn hand uit en ik pak hem vast. George trekt mij omhoog en dan sta ik weer op mijn benen. 'Wat was dat nou?' Vraagt Ron. 'Ik heb geen flauw idee.' Zeg ik. 'EERSTE JAARS MET MIJ MEE!' Hoor ik Hagrid al roepen, ook al staan wij nog in de trein. 'Kom we gaan de trein maar uit.' Zegt Fred en we volgen hem allemaal de trein uit.
We zitten met z'n alle aan de tafel van Griffoendor in de grote zaal. De eerstejaars zijn al ingedeeld en Professor Perkamentus heeft zijn toespraakje al gedaan. 'Ik heb nog niet eens alles geproefd en ik zit nu al vol.' Zeg ik en trek een pruillipje. Iedereen moet lachen, waardoor ikzelf ook moet lachen. 'Ik ben ook klaar.' Zegt George. 'Serieus George? Nu ben je ineens heel snel klaar?' Vraagt Fred en hij moet heel hard lachen. Bijna de helft van de zaal kijkt onze kant op.
We mogen eindelijk naar de leerlingenkamer toe. Ik loop samen met George, want de rest blijft nog even in de Grote Zaal. 'Dus...' Begint George. 'Wat?' Vraag ik meteen nieuwsgierig. 'Nou meestal begin jij het gesprek, dus ik weet niet wat ik moet zeggen.' Zegt George lachend. 'Is het hier zo grappig?' Hoor ik Draco ineens vragen. 'Shut up, Malfidus!' Zeg ik bot. 'Waarom zou ik?' Vraagt Draco. 'Omdat je irritant bent en tja... dat is eigenlijk het enigste.' Zeg ik. George trekt mij snel mee. 'GA MAAR LEKKER MET JE VRIENDJE ZOENEN!' Roept Draco ons na. Nu gaat hij te ver! George is mijn vriendje niet en Draco heeft mij gezoend. Ik trek mij los uit de greep van George en ren op Draco af. Als ik net van achter op Draco wil springen, springt het glas van het raam ineens kapot. Door de klap vlieg ik tegen de muur aan. En dat doet dus echt heel erg veel pijn. Ik probeer op te staan wat niet goed lukt. Ik voel aan mijn voorhoofd dat nogal pijn doet en voel iets glibberigs. Ik haal mijn hand terug en zie dat er bloed op zit. Ik kijk op en zie dat er een hele groep om mij heen staat. Ik zie Draco geschrokken kijken en George komt naar mij toe rennen. 'Vivian? Gaat het?' Vraagt hij bang voor het antwoord. 'Ja, het gaat wel.' Zeg ik snel en probeer weer op te staan. 'Aan de kant leerlingen!' Hoor ik iemand roepen en binnen een paar seconden staan Anderling en Perkamentus. 'Vivian! Wat is er in hemelsnaam gebeurt?' Vraagt Perkamentus. George helpt mij overeind en ik leun op hem omdat staan best wel pijn doet. 'Hier valt niks te zien!' Zegt Anderling streng tegen alle leerlingen. 'Ga maar naar jullie afdeling!' Vervolgt ze haar zin. Iedereen doet braaf wat ze zegt. Ook Draco wil weg lopen, maar Anderling houdt hem tegen. 'Meneer Malfidus jij blijft hier.' Zegt ze en Draco blijft verbluft staan. 'George kun jij alsjeblieft naar je afdeling gaan?' Vraagt Perkamentus. George knikt. Ik houd op met op hem steunen en hij loopt weg. 'Kom mee, dan praten we verder in mijn kantoor.' Zegt Perkamentus. Ik volg hem en Anderling half hinkelend en Draco komt naast mij lopen. Ik negeer hem volkomen en hinkel door.
'Wat is er nou net gebeurt?' Vraagt Perkamentus meteen als we in zijn kantoor zijn. 'We liepen gewoon door de gang en toen sprong het raam kapot.' Lieg ik. 'Doordat het raam kapot ging vloog ik tegen de muur aan.' Ga ik verder. Draco probeert te kijken alsof hij dit verhaal niet voor de eerste keer hoort. Wat hem gelukkig wel aardig lukt. 'Dus meneer Malfidus heeft hier niks mee te maken?' Vraagt Anderling. 'Nee, het was gewoon toevallig dat hij er ook was.' Lieg ik weer. Ik ben blijkbaar best goed in liegen, want enkele minuten daarna staan Draco en ik alweer in de gangen van Zweinstein. 'Ik moet van Perkamentus naar de ziekenafdeling, dus bye!' Zeg ik en loop snel van Draco weg. Draco zegt niks en loopt dan denk ik in de richting van de afdeling Zwadderich.
'Laat eens zien meisje.' Zegt de verpleegvrouw. Ik schuif mijn haar aan de kant dat aan mijn voorhoofd plakt en de verpleegvrouw maakt de wond op mijn voorhoofd schoon. Er zitten ook wat krassen op mijn armen en in mijn handen zitten ook een paar sneeën van de scherven op de grond. Op mijn rechter knie zit een grote blauwe plek, maar die gaat vanzelf wel weg. 'Je kunt weer gaan, het kan zijn dat je soms wat duizelig bent, dan moet je gewoon even gaan zitten en een glaasje water drinken. Ook kan het zijn dat je last hebt van je rechterbeen, maar dat gaat vanzelf wel over!' Zegt de verpleegvrouw. 'Okay, dank u wel!' Zeg ik en verlaat de ziekenboeg. Ik loop nog steeds een beetje half hinkelend naar de afdeling Griffoendor.
Als ik de woonkamer van Griffoendor in hinkel komen George, Fred, Ron, Harry en Hermelien meteen op mij af. 'Wat is er net allemaal gebeurt? Waarom bleef je zo lang weg?' Vraagt George meteen. 'Er is niks speciaals gebeurt en ik was door Perkamentus naar de ziekenboeg gestuurd, dus daarom duurde het wat langer.' Leg ik uit. 'Het is fijn dat je ten minste terug bent!' Zegt George en trekt mij in een knuffel. 'George! Arm!' Piep ik. Mijn rechter arm doet ook best pijn na de val, zeker als iemand mij een stevige knuffel geeft. George laat mij meteen los. 'S-Sorry!' Stottert hij. 'Geeft niet joh!' Zeg ik en geef hem een snelle knuffel. 'Ik ga slapen!' Zeg ik. Ik zeg snel iedereen gedag en loop naar de slaapkamers. Ik ga met mijn gewone kleren aan in bed liggen. Ik val snel in slaap.
*Droom* Ik loop door de school. Ik zie mijn spiegelbeeld, maar dan zie ik dat mijn spiegelbeeld langer haar heeft. Mijn spiegelbeeld stapt uit de spiegel en begint te grijnzen. "Ohw, Vivian toch. Hoe kon je naar Griffoendor gaan?" Zegt mijn spiegelbeeld. Ze balt haar handen tot vuisten en de spiegelbreekt. *Einde Droom* Ik schrik wakker. Niet dat dit zo'n erge nachtmerrie is, maar omdat ik weet hoe het glas is gebroken.
_____________________________________---
Hi,
Dus dit is het goede hoofdstuk van Eindelijk en Window. Hopelijk vinden jullie dit beter dan dat er twee verwarrende andere hoofdstukken zijn. Ik ga ook Eindelijk en Window offline halen en na een week ofzo dit hoofdstuk de naam Scherven Brengen Geluk? geven. Er komt snel een nieuw hoofdstuk aan :)
Xx Esmee
Ps. Hier een plaatje van Vivian :)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
