Μακάρι Να Ήταν Όνειρο

Αυτοί με άλλαξαν {11}

Μόλις ξύπνησα και δεν θυμάμαι τίποτα από εχθές το βράδυ. Ανασηκώνομαι λίγο από το κρεβάτι και ένιωθα πως θα σπάσει το κεφάλι μου και το κρατάω στα χέρια μου.

"Είσαι τυχερή που πονάει το κεφάλι σου και είσαι στο σπίτι και όχι στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου." Ακούω μια γυναικεία φωνή που δεν μπορούσα να καταλάβω.

"Δεν θυμάμαι τι έγινε εχθές από την στιγμή που ξανά μπήκα μέσα στο σπίτι." Είπα καθώς άνοιξα τα μάτια μου και είδα την Κατερίνα και την Μαρία απέναντι μου.

"Ήπιες πολύ εχθές Άννα και αν δεν ήξερα τον λόγο..."

"Δεν χρειάζεται να με δικαιολογείς, φώναξε μου κάνε ότι θες αν σου κατέστρεψα τον αρραβώνα, αλλά μην τολμήσεις να ξανά αναφέρεις τον λόγο που έγινα έτσι." Είπα διακόπτοντας την Μαρία, "και οι τέσσερις σας θα μου φορέστε όπως και πριν."

"Ναι όμως βρε Άννα μου δεν γίνεται αυτό και το ξέρεις, αν δεν σε πόναγε δεν θα έπινες τόσο." Λέει η Κατερίνα.

"Ποιος σου είπε πως δεν πονάει, δύο άτομα που αγαπούσα με πλήγωσαν και θα μου περνούσε έτσι εύκολα. Αυτό που είπα είναι πως εσείς σένα θέλω να με λυπάστε για αυτό που έγινε. Δεν θέλω να μου φορέστε λες και είμαι μωρό θέλω απλά να ξεχάσετε τι έγινε να να με αφήσετε στην ησυχία μου να το περάσω μόνη μου."

"Από μικρή πότε δεν σε πίεζα να μου μιλάς για αυτό που σε απασχολούσε όμως τώρα είναι σοβαρό είχες κόψει το κάπνισμα και εξαιτίας τους το άρχισες πάλι ήπιες όσο πίνεις σε 5 μήνες μέσα σε ένα βράδυ. Όμως τώρα δεν θα κάτσω να σε βλέπω να αυτοκαταστρέφεσαι είσαι η αδελφή μου και σε αγαπάω, και για αυτό δεν θα σε αφήσω στην ησυχία σου. Καταλαβαίνω χρειάζεσαι χρόνο όμως εγώ δεν θα κάτσω σε μια γωνιά να βλέπω να καταστρέφεις αυτό που είσαι εξαιτίας ενός άντρα." Μου έλεγε η Μαρία.

"Δυστυχώς άλλαξα από την στιγμή που τους είδα και οι δύο το παρατηρήσατε. Με πλήγωσε όχι ο οποιοσδήποτε άντρας αλλά ο άντρας που αγάπησα πήγε στο κρεβάτι που με έκανε δικιά του κάθε μέρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια με την καλύτερη μου φίλη. Αυτό που ήμουν άλλαξε μην ζητήσεις κάτι που έχει χαθεί τώρα..." Είπα και έφυγα από το δωμάτιο κατευθυνόμενη προς το μπάνιο χωρίς να αντικρίσω τους άντρες που με κοίταζαν από το σαλόνι.

Μένω με τις ώρες μέσα στο μπάνιο, δεν ήθελα να τους αντιμετωπίσω. Ήξερα πως αν μαθαίνανε θα άλλαζαν συμπεριφορά απέναντί μου, και το να βλέπω μπροστά μου τον Μάνο το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Είναι κολλητός του και ξέρω πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον δικαιολογήσει ούτε μια φορά. Ντύνομαι όσο πιο γρήγορα και αρπάζω το κινητό και βλέπω μηνύματα από τον Κώστα, του ζήτησα χώρο αλλά ξέρω πως αυτό είναι δύσκολο είναι το μόνο κομμάτι που μπορώ να τον καταλάβω, και μηνύματα από διάφορους άλλους και από την Εύα, μια φίλη που έκανα από την πρώτη στιγμή που πάτησα στην σχολή, η οποία μου έστειλε πως αρχίζουν τα μαθήματα στην σχολή αυτή την εβδομάδα.

Δεν είχα χαρεί τόσο άλλη φορά στο άκουσμα ότι ξεκινάνε τα μαθήματα, αλλά αυτή την περίοδο είναι μια ευχάριστος περισπασμός. Αφού πλύθηκα και ετοιμάστηκα ήμουν έτοιμη να βγω από το μπάνιο αλλά δεν ήμουν έτοιμη να τους αντιμετωπίσω. Δεν ήθελα να το μάθουν, και βασικά δεν ήθελα να το μάθουν με αυτόν τον τρόπο, ήθελα να είμαι εγώ αυτή που θα τους το πει. Σήμερα δεν νιώθω ο εαυτός μου, απλά δεν μπορώ να αντιμετωπίσω κανέναν θέλω άπλα να μείνω μονή μου και να μην σκέφτομαι τι έχει συμβεί, κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου, έβλεπα τον Κώστα πάνω στην Χαρά και να την πηδάει. Μπορεί εχθές το βράδυ να ήπια πάρα πολύ αλλά το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τους εφιάλτες μου.

"Επίτελους θυμήθηκες να βγεις." λέει με έναν τόνο ειρωνείας η Μαρία.

"Δεν θέλω να τσακωθώ με κανέναν σας, απλά θα ζητήσω να με καταλάβετε και να μου δώσετε χρόνο. Ξέρω πως θέλετε να μάθετε τι ακριβώς εγινε και θα σας πω, όμως πρώτα απλά θα ήθελα να με αφήσετε μόνη μου με τον Μάνο απλά έχει κάποια πράγματα να μου πει." Λέω σε όλους και κοιτάζω θυμωμένα τον Μάνο.

"Δεν πιστεύω ότι εννοείς αυτό που σκέφτεσαι..." μου λέει η Κατερίνα, "αποκλείεται να ήξερε τι γινόταν και να μην το σταματούσε. Άννα σοβαρά πιστεύεις πως ο Μάνος ήξερε τι γινόταν;" με ρωτάει αλλά εγώ συνεχίζω να κοιτάζω θυμωμένα τον Μάνο.

"Μωρό μου απλά πηγαίνετε μέσα χωρίς φασαρία, η Άννα απλά ζήτησε να μου μιλήσει και δεν την αδικώ. Δεν με κατηγορεί απλά θα μιλήσουμε." Απλά λέει ηρεμα ο Μανος, και ακολουθούν την επιλογή μας να μιλήσουμε μόνοι μας. "Ξέρω πως θεωρείς ότι φταίω, δεν θα διαφωνήσω μαζί σου νιώθω πως φταίω και εγώ, ενώ έβλεπα..."

Ποιος άραγε το ξεκίνησε όλο αυτο; Ο Μάνος έχει την απάντηση... μικρό σχετικά κεφάλαιο, ελπίζω να σας αρέσει.
#bot_18