Μακάρι Να Ήταν Όνειρο

Η αλήθεια {24}

"Μωρό μου πρέπει να φύγω." μου λέει ψιθυριστά στο αυτί.

"Μμμ." βασικά ούτε που καταλάβαινα τι μου είπε.

"Μωρό μου ξύπνα."

"Μμμ άσε με λίγο ακόμα." είπα και έτριψα το πρόσωπό μου στο μαξιλάρι.

"Καλά μωρό μου εγώ πρέπει να φύγω έχω αργήσει στη δουλεία." είπε και μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο και συνέχισα τον ύπνο μου.

      Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και το δυνατό φως από τα παράθυρα εισέβαλε στο οπτικό μου πεδίο. Όσες φορές και να της το έχω πει αυτή εκεί να μου ανοίγει το παντζούρι πριν ξυπνήσω. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο να πλυθώ.

"Σε περίμενα νωρίτερα, αλλά με διέψευσες." είπε χαμογελώντας μου 

"Μαρία νομίζω πως πρέπει να σταματήσεις αυτό το πράγμα με το παντζούρι. Δεν με λυπάσαι."

"Καθόλου όμως."

"Πόσο κακιά είσαι θεέ μου. Τέλος πάντων έχει τίποτα για πρωινό ή το καταβρόχθησες όλο."

"Σε παρακαλώ δεν τρώω τόσο..."

"Όχι τρως χειρότερα." τις είπα γελώντας.

"Παραβλέπω το σχόλιο για το πόσο τρώω. Αν και η ώρα επιβάλλει να φας μεσημεριανό, ναι έχει μπορείς να φας ότι θες."

"Μην αρχίζεις την γκρίνια πρωί πρωί."

"Τέτοια ώρα δεν την λες και ξημερώματα. Και δεν γκρινιάζω."

"Όχι καθόλου." λέω με ειρωνεία, "Μίλησες καθόλου με τον Μίλτο σήμερα;"

"Με παίρνει τηλέφωνο κάθε πρωί."

"Ααα για αυτό με βασανίζεις κάθε πρωί."

"Δεν σε βασανίζω προσπαθώ να σου βάλω ένα πρόγραμμα στην ζωή σου."

"Μια χαρά είναι η ζωή μου έχει πρόγραμμα."

"Ναι καταπληκτικό πρόγραμμα, σήμερα έχασες το μάθημα στην σχολή."

"Για μία μέρα τι πειράζει μωρέ;"

"Μακάρι να ήταν μόνο μία μέρα. από τότε που έχουν γίνει όλα αυτά την έχεις παρατήσει."

"Δεν την έχω παρατήσει και μην μπλέκεις το πως είναι η ζωή μου με την σχολή. Ξέρεις πολύ καλά πως μετά από τον Κώστα πήγαινα κανονικότητα, απλά τώρα έτυχε ο γάμος σου."

"Μην ψάχνεις δικαιολογίες. Τέλος πάντων τι θα κάνουμε σήμερα; Η μαμά και ο μπαμπάς θα λείπουν όλην την εβδομάδα."