Liry {Voltooid}

Foute boel.

Hoi! Ik schrijf vandaag ff een stukje omdat ik dat leuk vind! Ik ben Nina A.K.A. NinaTraanTijger . Veel leesplezier! Ps: schuine letters zijn gedachten.

Link P.O.V.
Zachtjes trok ik me uit onze omhelzing. De prachtige ogen van Jeremy keken me aan. Ik gaf hem een kusje op zijn voorhoofd. Hij begon te blozen en keek weg. "Kom je mee Jer?" "Joost zei dat het eten klaar was". Hij knikte en we liepen naar beneden. Harm zat al aan tafel en Joost stond in de keuken. Tijdens het eten was het stil. Af en toe keek ik even naar Jeremy. Naar zijn perfecte lach, zijn perfecte ogen. Onder de tafel pakte ik zijn hand. Ik voelde een lichte trilling. Onze blikken kruisden en ik gaf hem een knipoog. Vanuit mijn ooghoek zag ik Harm naar Joost seinen. Ongemerkt gaf ik een kneepje in Jer zijn hand. Hij kneep terug en we lieten los. Na het eten zag ik Jeremy vermoeid kijken. "Jer, ga gewoon slapen!" Hij schudde zijn hoofd. Joost stemde met me in, "Ga nou maar Jer!" "Morgen moeten we naar school, je moet uitgerust zijn!" Jeremy zuchtte en stond op. Voorzichtig pakte ik zijn hand en ondersteunde hem naar boven. Ik hielp hem in bed en sloot de deur. Beneden zaten Harm en Joost op de bank. Ik ging erbij zitten. "Jongens, moeten we Jeremy morgen wel naar school laten gaan?" Ik twijfelde. Hij had lang niet genoeg rust gehad als hij nodig had. "Als we morgen gewoon goed op hem letten kan er niks fout gaan", zei Harm. "Toch twijfel ik, hij zal er alles aan doen om niet naar het ziekenhuis te hoeven!"

Jeremy P.O.V.
Ik staarde naar het plafond boven me. Waarom lieg ik tegen mijn beste vrienden? Het gaat niet beter, helemaal niet. Ik voel me alsof ik elk moment kan flauwvallen, maar ik vertel het niet. Doe ik het voor Link? Ik denk het wel, ik wil niet dat hij bezorgd om me is. Allemaal herinneringen kwamen in mijn hoofd op. Over mijn ouders, school, maar ook over Link. Zijn bezorgde blik, zijn prachtige ogen. Ik verdien Link niet, hij verdient beter. Ik zuchtte en dacht aan morgen. We zouden weer naar school gaan. Ik voelde mijn ogen zwaar worden en viel in slaap.

De volgende morgen werd ik wakker met een slapende Link in mijn armen. Ik schudde hem zachtjes door elkaar en gaf hem een kus. Hij opende zijn ogen en mompelde iets onverstaanbaars. Toen ik beneden kwam zat Harm al aan tafel. Hij ververste het verband om mijn arm en maakte een ontbijt voor me. Toen iedereen klaar was om te gaan liepen we naar buiten. Angstig keek ik om me heen, straks loopt Roy hier rond. Link kon blijkbaar de angst van mijn gezicht aflezen want hij kneep zachtjes in mijn hand. Ik stapte achterop bij Link en we vertrokken.

Harm P.O.V.
Straks is het zover. Straks moet ik het gaan vertellen aan Jeremy. Joost kwam naast me fietsen. Ik voel me schuldig, ik verraad Joost. Maar kan ik het helpen? We kwamen aan bij school. Een groepje mensen vormde een kring om Jeremy, hij was al zo lang niet op school geweest! Ik zag dat Link het niet fijn vond, want hij duwde de mensen opzij en trok Jeremy mee aan zijn pols. De lessen vlogen voorbij. Het was een doodnormale schooldag, tot aan de pauze. Link en Joost waren nog in het lokaal, ik liep naar buiten en zag Jeremy alleen in het fietsenhok staan. Hij keek verrast op. "Jeremy!" "K-kan ik je even spreken?" Ik was zo zenuwachtig! Hij knikte zachtjes. Ik haalde diep adem, "J-jer, i-ik heb nog gevoelens voor je". Zonder hem aan te kijken keek ik naar beneden, beschaamd. Ik verpest onze vriendschap zo. Jeremy stond verstijft voor zich uit te kijken en begon te trillen. Bezorgd liep ik naar hem toe. "J-jeremy?" Hij antwoordde niet. "Gaat het wel?" Zijn gezicht veranderde van bang naar boos. "G-ga weg, a-alsjeblieft!" Ik schrok van zijn reactie en rende snel weg.

Jeremy P.O.V.
Mijn lichaam was kapot en gebroken. Ik heb geen gevoelens meer voor Harm. Ik heb Link! Link heeft mijn leven gered en is het beste wat me ooit is overkomen. Geschrokken en verward stond ik in het fietsenhok. Plotseling voelde ik een hevige steek in mijn rib. Ik greep naar mijn buik en viel op mijn knieën. Een tweede steek, een derde. "Laat het stoppen!" Schreeuwde ik zo hard dat mijn longen er pijn van deden. Mijn armen en benen beginnen te tintelen. Mijn hele lichaam trilde en ik had geen gevoel meer in mijn lichaam. Mijn spieren verslapte en ik viel op de grond. Mijn ogen werden zwaar. Het laatste wat ik zag was een jongen die bij me neerknielde.

Joost P.O.V.
Een jongen die ik niet kende kwam op ons afgerend. Verbaasd keek ik Link aan. Hijgend leunde de jongen met zijn handen op zijn knieën. "L-link?" Link stapte bezorgd naar voren. "Ja?" De jongen maakte een handgebaar dat we hem moesten volgen. Link en ik keken elkaar aan maar we volgden de jongen toch. Toen we buiten waren viel mijn oog op een groepje mensen bij het fietsenhok. "Shit!" Ik dacht meteen aan Jeremy. We hebben niet goed op hem gelet. Link zijn ogen werden groot en hij rende erheen. Snel rende ik er achteraan. Ik duwde de mensen opzij en keek naar de grond. Een klein hoopje lag lijkbleek op de grond. Het was Jeremy. Ik voelde aan zijn voorhoofd. Hij was ijskoud. Meteen trok ik mijn jas uit en legde hem over Jeremy heen, Link deed hetzelfde. Link mompelde wat onverstaanbaars en streelde Jer zachtjes. Toen deed hij iets wat ik niet had verwacht. Hij trok voorzichtig Jeremy's shirt omhoog. Beheerst en kalm voelde hij aan Jeremy's ribben. Bij een bepaald stukje stopte hij even, hij ging terug en voelde nog een keer. Snel trok hij zijn hand weg en keek me angstig aan. "J-joost". "Ja?" "Er is iets mis met Jeremy. Ik voel een bultje op zijn rib.

Heeuee cliffhanger! Ik hoop dat jullie het leuk vonden dat ik een keertje schreef! Ik heb ervan genoten! Misschien wel tot de volgende keer! En voor de duidelijkheid, ik help @X_traantijger alleen, dit is niet mijn boek! Ik heb wel een boek (kuch kuch schaamteloze zelf promotie) genaamd Trust Me. Het account heet NinaTraanTijger Tot de volgende keer misschien! Xx Nina